پرسش مهمی که به ذهن می آید، این است که چرا امروز بسیاری از خانواده های ایرانی با نزدیک شدن به چهارشنبه آخر سال نه تنها احساس وجد و نشاط نمی نمایند، بلکه در درونشان غوغایی به پا می شود که نشان از احساسی مملو از ناامنی دارد؟

لازم است یادآور شوم که بر اساس شواهد متقن پلیس، افراد ناامن ساز این شب در مقایسه با جمعیت عمومی جامعه، شمارشان بسیار اندک و تعدادشان بسیار قلیل است؛ لیکن اقلیت کم و پرغوغا اگر از سوی جامعه کنترل و مدیریت نشوند، با رفتار نمایشگرانه خود، می توانند امنیت عمومی جامعه را فرو بکاهند.

از سوی دیگر اولاً شواهد نشان می دهد که سطح توقع و طرز تلقی شهروندان به "چگونگی" سپری شدن این شب، فرهنگی تر شده است؛ یعنی اغلب شهروندان انتظار دارند تا همگان به ویژه گروه های جوان و پرانرژی در شب چهارشنبه آخر سال رفتارهایی از خود به نمایش بگذارند که با یک پیشینه تاریخی و فرهنگی، پاسداشت این گونه روزهای آیینی همسو و هماهنگ باشد و از دست یازیدن به اقداماتی که نه تنها هیجان مثبت و خاطره ناخوشایندی در ذهن و ضمیر شهروندان بر جای نمی گذارند، بلکه حتی خاطر آنان را مکدر و ذهن آنان را مشوش می سازد، بپرهیزند.

دوماً: از مجموع و میانگین نظرات شهروندان چنین پیداست که هر ساله از سطح نگرانی و دلهره آنان از چند و چون اقدامات جوانان در این شب کاسته شده و اضطراب و بیمناکی آنان تقلیل یافته است.

بی نیاز به هیچ استدلالی این "دلهره زدایی" تماماً همسو با واقعیت بوده است. چه، در چند سال اخیر اقشار مختلف جامعه، به ویژه نوجوانان و جوانان عزیز کشورمان، با آگاه شدن از پیامدهای زیانبار مخرب جسمی و روانی استفاده از مواد آتش زا و پر سر و صدا، استفاده از آنها را به کناری نهاده و "در کنار هم بودن" و گپ و گفت و گوی نشاط انگیز و رو آوردن به سرگرمی های وجدآمیز را به جای آنها نشانده اند.

وقتی در برگزاری یک مراسم آئینی، خواه رسمی یا غیر رسمی، از رویکرد سنتی سخن به میان می آید، منظور آن است که در آن مراسم، کنش هایی به نمایش در آیند و رفتارهایی ظهور و بروز نمایند که اولاً به "خواستگاه" تاریخی و فرهنگی آن همخوان و هم سو باشند.

سوماً: تراز فرهیختگی و رشد یافتگی فکری و رفتاری کنشگران آن مراسم را نمایان سازند؛ همه ما نیک می دانیم که وقوع هر نوع اتفاق ناگوار و تحمیل هر نوع آسیب جسمانی، در این گونه مراسم ها به "زخم روانی" دردناکی تبدیل می شود که نه تنها هرگز التیام نمی یابد، بلکه هر ساله در این ایام نمک جدیدی بر آن پاشیده می شود و درد و رنج مداومی بر فرد آسیب دیده و اطرافیان او وارد می سازد.

شب چهارشنبه آخر سال شبی است برای به پیشواز "بهاردل انگیز" رفتن؛ در واقع آن گونه که عقلای قوم از دیرباز یادآور شده اند، واپسین روزها و شب های سال "فرصت" ذی قیمتی هستند برای زدودن کینه ها و خصومت ها و پاک کردن ذهن و ضمیر و روح و روان از ترس و دلهره و غم و اندوه و آراستن آن به شادی و حسن نیت و امید و احساس نیک بختی و بهزیستی؛ اساساً جنس چهارشنبه آخر سال، از روشنایی، امید و آرامش و نیایش است و پیش درآمد نوروز است.

از همین رو، عقلانیت و هوشمندی و درایت چنین اقتضا می کند که از هم اکنون خود را برای استقبال نشاط آمیز از بهار طربناک مهیا سازیم و آمادگی برای تجربه سالی سرشار از میمنت و فرخندگی و شادخویی را از آخرین شب های سال به نمایش بگذاریم؛ مبادا با اندکی "غفلت" شادابی نوروز و روزهای بهاری را پیشاپیش به مسلخ ببریم.

نیروی انتظامی استان کرمانشاه نیز امسال چون همیشه، هوشیار و هوشمند و با چابکی و آمادگی به صورت محسوس و نامحسوس در کنار شما شهروندان محترم خواهد بود تا شما در محیط عاری از دغدغه به استقبال سال 1398 بروید.

مشاهدات، تجارب و مطالعات، طی چند سال اخیر نشان از این دارد که رفتارهای نوجوانان و جوانان عزیزمان، بیش از پیش به سوی هنجارمندی و آرامش جویی سوق داشته است و برآورد ما نیز از چهارشنبه آخر سال، حکایت از آن دارد که انشاالله در این شب، نشانی از هیجانات لجام گسیخته، نخواهد بود و همگان با رویکرد محله محوری و کوچه محوری، و نظارت و مراقبت والدین این شب را سپری خواهند نمود و البته پلیس با معدود افرادی که اصرار و پافشاری به هنجارشکنی خود داشته باشند، حتماً برخورد خواهد نمود؛ مطمئن هستیم پلیس و مردم با همدلی، بهاری نشاط انگیز و ایمن را به ارمغان خواهند آورد.

تجربه تلخ خانواده ها در پس رفتارهای غیر قانونی و ناهنجار برخی افراد که مخل نظم و امنیت هستند، اراده انتظامی استان کرمانشاه را در برخورد با هنجارشکنان تقویت و دو چندان کرده است و خرید و فروش مواد خطرآفرین، انفجاری و احتراقی، که نظم و آرامش جامعه و شهروندان را مخدوش می نماید، ممنوع بوده و با متخلفان مطابق قانون برخورد خواهد شد؛ چرا که قانون شکنی و ایجاد مزاحمت در هیچ آیین و فرهنگی پذیرفته نیست.

تجارب موفقیت آمیز چند سال اخیر نشان از آن دارد که با "احساس مسئولیت جمعی" و فردی نه تنها می توانیم ناامنی را به کل از مراسم شب چهارشنبه آخر سال بزداییم و از وقوع هرگونه رخداد ناگوار پیشگیری نماییم، بلکه آن را به فرصتی برای نشاندن لبخندی خاطره انگیز و تبسمی مهرآمیز بر لبان خود و دیگران تبدیل نماییم. برای این منظور کافی است:

-سوداگران را که با جان و امنیت مردم بازی می کنند، به پلیس معرفی نماییم.

- مانع از خرید هرگونه ماده خطرآفرین و پرسرو صدا توسط فرزندان و نوجوانانمان شویم.

- این شب را هم چون روزگاران گذشته در کنار خانواده، سپری نماییم.

-با فرا رسیدن تاریکی شب به دیدن بزرگان و دوستان برویم و شادی خود را به منزل منتقل نماییم.

با آرزوی بهترین ها توام با روزگاران خوش برای همه مردمان عزیز.