برهم صالح و اربعین حسینی / صلاح الدین خدیو

سرویس عراق و اقلیم کردستان - صلاح الدین خدیو در یادداشت زیر به تحلیل پیام برهم صالح، رئیس جمهوری عراق به مناسب اربعین حسینی پرداخته است.

کردپرس: برهم صالح در پیامی به مناسبت اربعین بعنوان یک رئیس جمهور کُرد سنی کوشید در درجه اول این پیام را برساند که رئیس همه عراقیهاست نه گروهی خاص. چرا که وی اولین رئیس جمهور کرد عراق است که فاقد اجماع تمام فراکسیونهای کرد پارلمان پشت سر خود بود و انتخابش بیشتر با مکانیزمی عراقی صورت گرفت تا کردی.

مخاطب این پیام البته فقط عراقیها نبودند، بلکه آمریکاییها و ایرانیها هم هستند که برهم انتخابش را به نوعی مدیون آنها هم هست.

از سوی دیگر وی در این ویدئو با بهره گیری از توانایی ذاتیش در سخنوری و تسلط کم نظیرش بر زیر و بم های زبان عربی که در میان نسل فعلی سیاستمداران کرد عراقی کم نظیر است، این تصویر را نزد مخاطب القا نماید که انتخاب وی انتخابی شایسته و بجا بوده و بر رقبایش برتریهای واضحی دارد.

این نگاه حتی در انتخاب نوع لباس و رنگ کراوات ـ به نشانه عزا ــ و صحنه آرایی ویدئو و لحن و آوای غم انگیز سخنران دیده میشد.

برهم از سوی دیگر خواست با الهام گیری از آموزه های اربعین برای مبارزه با مشکلات اساسی فعلی عراق مانند فساد و فرقه گرایی، آن را از یک آیین شیعی صرف درآورده و به یک مناسبت ملی تبدیل کند.

امری که با توجه به سیاسی شدن این مناسبت در سالهای اخیر و تبدیل آن به عرصه ای برای قدرت نمایی مذهبی توفیق آن بعید به نظر می رسد.

صد البته سیاستمدار زیرکی مانند برهم که درصدد بهره برداری سیاسی از ظرفیت های اربعین است، بعید است با این دشواره آشنا نباشد.

اما وی که هنگام انتخاب به ریاست جمهوری با مخالفت شدید حزب دمکرات کردستان و برخی هم حزبیهای خود روبرو شد، برای تحکیم جایگاهش ناچار است میدان بازی را از سلیمانیه و اربیل به بغداد ببرد.

در واقع وی که در سلیمانیه جایگاه لرزانی دارد و در اربیل هم به نوعی تحت تعقیب محسوب می شود، می کوشد از رهگذر تبدیل به یک رئیس جمهور موفق و مورد اطمینان طرفهای خارجی از نو جایگاه خود را در سیاست اقلیم هم بازتعریف نماید.

از این رو هنگامی که برهم از وجود فساد و فرقه گرایی در عراق سخن می گوید، به طریق اولی اقلیم کردستان را هم مورد خطاب قرار می دهد که با مشکلات مشابهی روبروست.

اینکه چقدر برهم در پروژه اش موفق خواهد شد به توفیق کلی پروسه سیاسی عراق پساداعش و توانایی آن در گذار از فرقه گرایی بستگی دارد.

یک دولت تکنوکرات که بتواند خود را از نفوذ احزاب و گروههای فرقه گرا و شبه نظامی و امتدادهای خارجیشان دور نگه دارد، تنها بخت عراق برای گذار از دوران تاریک کنونی است.

اما آیا این چقدر شانس تحقق دارد، در آینده نزدیک روشن خواهد شد.

این نکته را هم باید اضافه کرد که برای سیاستمداران تکنوکرات بدون وابستگی به خانواده های قدرتمند و الیگارشیهای نیرومند سیاسی و اقتصادی، تنها شانس بقا در عراق هابزی کنونی، تحول در ساختارهای فعلی به نفع ساختارهایی نهادمند و قانون سالار و ملی گراست.

انکار نمی توان کرد که این یکی از انگیزه های اساسی محرک کسانی چون برهم صالح است.

کد خبر 89130

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha