به گزارش کردپرس، موضوع رویکرد ترکیه در قبال کردها با توجه به این که این کشور رویکرد تهاجمی با کردهای داخل کشور، پ.ک.ک در عراق و نیروهای کرد سوریه در سوریه در پیش گرفته، در چند سال گذشته تنش های شدیدی ایجاد کرده است که حتی به عملیات های نظامی گسترده ارتش این کشور علیه کردها هم در داخل ترکیه و هم در داخل خاک عراق و سوریه منجر شده است. روند صلح ترکیه با کردها کاملا به محاق رفته و ترکیه همچنان فشارهای خود را بر کردها در داخل ترکیه، پ.ک.ک در عراق و کردهای سوریه تشدید کرده است. خبرگزاری کردپرس برای بررسی این مسائل، سوالاتی از دکتر پل لوین، استاد دانشگاه دولتی استوکهلم سوئد و رییس مرکز مطالعات ترکیه در این دانشگاه پرسیده است.

رییس انستیتو مطالعات ترکیه در دانشگاه استوکلهم سوئد به خبرگزاری کردپرس گفت: محافلی در ترکیه وجود دارند که معتقدند مسئله کردهای این کشور از طریق نظامی قابل حل است به همین دلیل، گزینه نظامی در پیش گرفته شده است. او درباره ادعای ترکیه مبنی بر وجود روابط میان پ.ک.ک و نیروهای کرد سوریه گفت: بله این رابطه وجود دارد و برخی اعضای ارشد پ.ک.ک در حزب اتحاد دموکراتیک سوریه یا pyd فعالیت می کنند. وی آینده کردهای ترکیه را با توجه به فشار ترکیه بر فعالان سیاسی کُرد این کشور وزندانی کردن آنها و نیز رها شدن کردهای ترکیه از سوی پ.ک.ک، تیره و تار توصیف کرد.

متن کامل مصاحبه خبرگزاری کردپرس با دکتر پل لوین، استاد دانشگاه استوکهلم سوئد و رییس انستیتو مطالعات ترکیه در این دانشگاه:

کردپرس: شما چه توصیفی از مسئله کردها در ترکیه دارید؟

دکتر پل لوین: من به مسئله کردها در ترکیه این طور نگاه می کنم که این مسئله ای طولانی در ترکیه بوده و به ناتوانی در ترکیه برای کنار هم آمدن حول هویت مشترک ملی است که اجازه وجود هویت های چندگانه جمعی را نیز بدهد.هم در زمان امپراتوری عثمانی و هم در زمان طرفداران جمهوری در ترکیه، تلاش شد که هویت ملی منسجم بدون توجه به چندگانگی زبان، قومیت و مذهب ایجاد شود که این هویت غیرمنعطف بوده و در زمان هایی به خشونت برخورد کرده و در زمان هایی نیز واکنش های خشونت باری از سوی گروه هایی مانند کردها به همراه داشته است. مسئله کردها همچنین تا حدی به تمرکزگرایی شدید در ترکیه، نقش برجسته نظامیان در تاریخ سیاسی ترکیه و عدم دموکراتیزه شدن کافی در این کشور مربوط است.

کردپرس: به نظر می رسد که ترکیه و بویژه شخص رجب طیب اردوغان قصد ندارد بار دیگر وارد مذاکره با کردها شود. وضعیت به چه شکلی در خواهد آمد؟ آیا ترکیه می تواند مسئله کردهای این کشور را از طریق نظامی حل کند؟

دکتر پل لوین: من فکر می کنم که عناصری در نهاد امنیت ملی ترکیه وجود دارند که فکر می کنند می توانند مسئله کرد را در این کشور از طریق نظامی حل کنند. خیلی ها سرکوب حملات در شهرهای جنوب شرق ترکیه را که در سال 2015 آغاز شد، در مقایسه با عملیات بزرگ شاخه زیتون در شمال سوریه علیه کردها یک پیروزی تلقی می کنند. از نظر پ.ک.ک، آنها می توانند ادعا کنند که در هیچ کجا شکست داده نشده اند چرا که خود عقب نشینی را انتخاب کردند. با این حال، واضع است که پ.ک.ک در اثر حملات سنگین ترکیه متحمل شکست هایی شده است.

اما در مورد حل مسئله کرد ترکیه از طریق نظامی، پاسخ من منفی است زیرا از نظر من، حتی اگر پیروزی کامل نظامی برای اردوغان در برابر کردها وجود داشته باشد- که به نظر من امکان آن نیست- این امر به معنای حل مسئله کرد در ترکیه نخواهد بود. مسئله کردهای ترکیه فقط از طریق مذاکره و بده بستان و توافق سیاسی که رضایت همه طرفین را فراهم کند، حل می شود.

کردپرس: رابطه میان کرهای سوریه و کردهای ترکیه را چگونه می بینید؟ آیا ابطه ای منسجم میان پ.ک.ک و نیروهای کرد سوریه موسوم به YPG و یا حزب pyd وجود دارد؟

دکتر پل لوین: از نظر من، اساسا، حزب کردی اتحاد دموکراتیک سوریه یا PYD شاخه سوری پ.ک.ک است و یا حداقل بخش بزرگتری از جنبشی است که پ.ک.ک بدنه اصلی آن است. همچنین تعداد زیادی از جنگجویان ترکیه ای و فرماندهان پ.ک.ک در رده های PYD وجود دارند. البته که PYD نیز تاریخ و رشد و نمو خود را دارد و مبارزه آن با داعش در سوریه به آن برای نبرد در راه تحقق حقوق آن به عنوان یک نیروی مبارز اعتبار بخشیده است. اما بر اساس آنچه که من شنیده ام، پ.ک.ک در حال حاضر کاملا بر قلمرو تحت کنترل کردهای سوریه موسوم به روژاوا و اتفاقات این منطقه متمرکز شده است. بنابراین، نباید زیاد روی تفاوتها مبالغه کرد.

کردپرس: غرب و بویژه اتحادیه اروپا زیاد در مسئله کردهای ترکیه دخالت نمی کند و یا از آنها حمایت نمی کند. آیا این مسئله به خاطر روابط اقتصادی است که با ترکیه دارد و یا ارتباط آن با پ.ک.ک است که اروپا ان را سازمانی تروریستی توصیف کرده است؟

دکتر پل لوین: پاسخ دادن به این سوال مشکل است و شاید بهتر باشد که به روابط فردی کشورها با ترکیه برای یافتن پاسخ مراجعه کنیم. به نظر من، به طور کلی در اروپا، همراهی زیادی در مورد مسئله کردهای ترکیه و حتی در برخی محافل در مورد پ.ک.ک وجود دارد اما منحصرا این همراهی در بسیاری از کشورهای اروپایی نشانه حمایت از چپ ها نیست. برای مثال، اینجا در سوئد، در سطح عمومی حمایت قدرتمند و با نفودی در مورد کردها وجود دارد. شما دیدید که افرادی از اروپا به سوریه رفتند تا در کنار PYD با داعش در کوبانی بجنگند.

اما از طرف دیگر، ترکیه یکی از همسایگان مهم اروپا است و فقط چند تن از رهبران جدید اروپا هستند که می خواهند از ترکیه یک بیگانه ساخته و این کشور را به طور کامل از اروپا بیرون بیاندازند. برای مثال، همکاری میان اتحادیه اروپا و ترکیه در مسائل اقتصادی، انرژی، ضدتروریسم و پناهنگان وجود دارد. و در نهایت، وقتی کمپین ترکیه برای اقناع اروپا و آمریکا در جهت قرار دادن پ.ک.ک در لیست گروه های تروریستی موفقیت آمیز بود، برای اروپا وآمریکا بسیار دشوار بود نظر خود را عوض کنند و به سازمان های دارای رابطه با پ.ک.ک کمک کنند. هنوز هم پرچم های پ.ک.ک و بنرهای عبدالله اوجالان رهبر آن در بسیاری از پایتخت های کشورهای اروپایی به اهتزاز در می آید در حالی که اصلا نمی توانید تصور کنید که این اقدام در مورد سازمان های تروریستی مانند القاعده و داعش اتفاق بیفتد. بنابراین، تصور عام در اروپا این طور نیست که پ.ک.ک را به عنوان یک سازمان تروریستی توصیف کند.

کردپرس: برخی معتقدند که ترکیه با اقدامات دو سال اخیر خود قصد داشته است برخی مناطق شمال سوریه مانند عفرین، الباب و دیگر مناطق تحت کنترل کردهای سوریه را به خاک خود ضمیمه کند. ایا این امر امکان پذیر است؟

دکتر پل لوین: نه، من فکر نمی کنم که ترکیه امکان این را داشته باشد تا این مناطق را به خاک خود ضمیمه کند. این اقدام در صورت تحقق، نقض شدید قوانین و الزامات بین المللی خواهد بود. اما ترکیه در الباب و برخی مناطق شمال سوریه قائم مقام ها و دولت های محلی گمارده است و عفرین را از طریق انتاکیه در استان هاتای در مرز با سوریه و از طریق منصوبان خود اداره می کند. بنابراین، ما می توانیم تصور کنیم که ترکیه چیزی شبیه به اداره شمال قبرس را در این مناطق پیاده کرده است: یعنی استقلال رسمی اما وابستگی غیررسمی.

کردپرس: آیا آمریکا و کشورهای اروپایی می توانند به حل مسئله کردها در ترکیه کمک کنند؟

دکتر پل لوین: ترکیه چنان دشمنی عمیق و سوء ظنی نسبت به تلاش های اروپا و آمریکا در جهت حل مسئله کردهای این کشور بعد از وقوع کودتای 2016 در ترکیه دارد، که توانایی آنها را برای کمک به حل این مسئله محدود کرده است. اما در حال حاضر تمایلی در ترکیه برای عادی سازی روابط هم با اروپا و هم با واشنگتن وجود دارد و پایتخت های این کشورها می توانند از آن به عنوان فرصتی در جهت وارد کردن فشار بر ترکیه برای ازاد کردن اتباع اروپا و آمریکا و در کنار آن رها کردن رهبران کرد حزب دموکراتیک خلقها یا hdp استفاده کنند. اگر همچنان بحران اقتصادی ترکیه وخیم تر شود که احتمال آن هم زیاد است، ممکن است مجبور شود به بسته های حمایتی صندوق بین المللی پول و اروپا متوسل شود. البته شرایط مطرح شده توسط صندوق بین المللی پول بیشتر به تنوع سیاسی ربطی نداشته بلکه در ارتباط با اقتصاد و مدیریت اقتصادی بوده و نه حقوق بشر. اما اگر کشورهای اروپایی بخواهند، می توانند در این رابطه مطالباتی از ترکیه داشته باشند. حضور آمریکا در شرق سوریه همزمان منبع خشمی بی حد و حساب برای ترکیه بوده و از یک طرف می تواند به عنوان یک اهرم فشار به کار رود. حداقل، از نظر تئوری، این امر به آمریکا اهرم فشاری می دهد که می تواند آنکارا را با آن در جهت بهبود وضعیت کردهای ترکیه تحت فشار قرار دهد. به نظر می رسد که دولت ترامپ می خواهد همچنان در روژاوا بماند و با نیروهای دموکراتیک سوریه به رهبری کردها همکاری کند. اما ممکن است چیزهایی نیز وجود داشته باشد که آمریکایها بتوانند با آن خشم ترکیه را از بین ببرند.

کردپرس: در مورد آینده کردهای ترکیه چه نظری دارید؟

دکتر پل لوین: متاسفانه به نظر می رسد که آینده آنها تاریک باشد. از همکاران و نیز از طریق ارتباط با جنبش کردی در ترکیه شنیده ام که حزب کردگرای دموکراتیک خلقها در موقعیت خوبی قرار ندارد و همچنین این احساس در ترکیه وجود دارد که پ.ک.ک ترکیه را در حال حاضر رها کرده و کاملا روی سوریه و عراق متمرکز شده است. خواهیم دید که شکاف اخیر میان حزب حرکت ملی باغچه لی و اردوغان به معنی جدایی جدی در ائتلاف اسلامی/ ناسیونالیستی دو حزب حرکت ملی و حزب حاکم عدالت و توسعه است یا نه، زیرا تا زمانی که ائتلاف میان اردوغان و ایده آلیست ها و و ناسیونالست های حرکت ملی وجود داشته باشد، حرکتی مثبت در جبهه کردی ترکیه وجود نخواهد داشت. اردوغان در حال حاضر یک رژیم سلطه گر کامل ایجاد کرده که مانعی برای حل مسئله کردها می باشد . حل این مسئله به طور کلی نیازمند و وابسته به دموکراتیزه شدن ترکیه است. البته، اردوغان یک سیاستمدار عملگراست و اگر تشخیص دهد که نوعی روند صلح به نفع او است، چراغ را روشن خواهد کرد. اما با توجه به حوادث کوبانی، سوروچ و نصیبین، حتی اگر چنین حرکتی از سوی اردوغان صورت بگیرد، من نمی دانم که طرف کُرد چگونه می خواهد به وی اعتماد کند. من فکر می کنم در بهترین حالت می توانیم امیدوار باشیم که اردوغان در نهایت و احتمالا به عنوان نشان دادن همراهی با اروپا، اداره مناطق کردنشین ترکیه در جنوب شرق را به حالت عادی باز گرداند و یا برخی از فعالان حزب دموکراتیک خلقها را از زندان آزاد کند.

کد خبرنگار: 40101