کردپرس- ماراتُن انتخاب استاندار کردستان با همه ی هیاهو و نامه پراکنی و حمایت ها و مخالفت ها و ... به پایان رسید و استاندار جدید کردستان در هیئت دولت انتخاب شد و آقای مرادنیا به عنوان هیجدهمین استاندار کردستان در دولت دوازدهم بر مسند بالاترین مقام اجرایی استان تکیه زدند که ضمن تبریک این انتصاب، باید گفت از سوی خدای متعال فرصت خدمتی ارزنده برای مردمان رنج دیده کردستان به ایشان اعطاء گردیده است که امیدوارم این فرصت، توشه ای نیک برای عقبایشان فراهم آورد.
جناب آقای مرادنیا؛ استان کردستان با توجه به شاخص های توسعه که خود نیز بر آن واقفید، در زمره استانهای محروم و توسعه نیافته با درآمد سرانه ای کمتر از میانگین کشوری را داراست که همه ی مدیران و مسئولین پیشین هریک به سهم خود در این توسعه نیافتگی سهیمند که فردای قیامت باید پاسخگوی ناکارآمدی خویش باشند و اکنون که شما به عنوان استاندار کردستان منصوب گشته اید راهی بسی صعب و طولانی در پیش رو دارید. از سویی این توسعه نیافتگی باعث فرار سرمایه های مادی و انسانی گشته و از سویی دیگر برخی مدیران نالایق و ناتوان گذشته نتوانسته اند از حداقل های موجود و پتانسیل های کردستان برای توسعه آن بهره ببرند. سوال اساسی این است که علت اصلی توسعه نیافتگی کردستان چیست؟ اگر جنگ و نابسامانی اوایل انقلابِ کردستان را دلیل آن بدانید یقیناً این کوچکترین دلیل از هزاران دلیلی است که کردستان را به این روز انداخته است چرا که در خیلی از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ی دنیا، توانسته اند با برنامه ریزی دقیق در کمتر از سی سال پله های ترقی را طی نمایند و توسعه یابند. دلیل اصلی و مشکل اساسی عدم توسعه نیافتگی کردستان، نبود برنامه ریزی توسعه بوده و خواهد بود و هریک از استانداران گذشته به سهم خویش از این مهم غافل بوده اند و نتوانسته اند به خوبی برنامه ی توسعه ی کردستان را در راستای برنامه های کلان کشوری تدوین نموده و بر اجرای آن همت گمارند.
برنامه ریزی توسعه در هر کشور و منطقه ای به عوامل مانند میزان توسعه یافتگی، نوع برنامه ریزیف اهداف تعیین شده برای برنامه و ملاحظاتی درباب مسائل فنی، زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بستگی دارد. از آنجایی که حتی مناطق و استانهای مشابه کشورمان دارای فرهنگ، وضعیت جغرافیایی و نهادهای یکسان نیستند، نمی توان برای تمامی استانها یک برنامه و روش واحدی را اتخاذ نمود. لذا کردستان را باید از دریچه برنامه های کلان کشوری با عینک وضعیت کنونی کردستان نگریسته شود و این بهانه ی واهی هم قابل قبول نخواهد بود که برنامه های کلان کشوری باعث توسعه نیافتگی کردستان شده اند بلکه این مستمسکی برای ناکارآمدی مدیران نالایقی بوده است که از توسعه و برنامه ریزی توسعه هیچ بهره نبرده اند. توسعه هر منطقه ای باید به مانند سایر کشورها و مناطق توسعه یافته از رهیافتی علمی با عنایت به پتانسیل آن منطقه تبعیت نماید و استان کردستان نمی تواند بدون گذر از جامعه کشاورزی مدرن به جامعه سنتی و فراصنعتی پای بگذارد که این مهم بسیار حائز اهمیت است که با توجه به پتانسیل آبی وزمین های کشاورزی استان بایستی یکی از اولویت های کاری تصمیم گیران توسعه کردستان باشد و پس از آن باید در یک برنامه ریزی توسعه صنعتی ـ اقتصادی، صنایع مرتبط با پتانسیل های منطقه ایجاد نمود؛ هرچند این مهم نباید ما را از اقتصاد نوین که بر پایه فناوری است غافل نماید که بستر فناوری ارتباطات و اطلاعات نیز میتواند با همتی مضاعف باعث اشتغال در کردستان گردد.

آقای استاندار، کردستان کنونی با کردستان ده سال پیش تفاوت بسیار دارد و تغییرات شگرفی به لحاظ فرهنگی، اجتماعی و سیاسی(اقتصادی تفاوت چندانی نکرده است) ایجاد شده است و نیروی انسانی توانمندی در این استان وجود دارد که می تواند منشاء هرگونه تحول و توسعه ای باشد که متاسفانه در بسیاری از انتصابات گذشته به این مهم فقط از نگاه ستاد انتخاباتی نگریسته شده است و خواهید دید که هیچگونه برنامه ای برای توسعه این استان تمهید نگشته و اگرهم نگارش شده است بر اجرای حتی ناقص آن هیچ پافشاری نبوده است. در کلاس های توسعه کردستان بیشتر واحدهای درسی آن، انشاء و منفعت طلبی بوده است نه اقتصاد و ریاضی و حساب و کتاب. هرکسی به هر واسطه ای نسبتی یا سببی یا گذری بر ستاد انتخاباتی داشته است برایش پست اداری و مدیریتی ایجاد کرده اند و کسانی بدون هیچگونه تخصص و شایسته سالاری بر مناصبی تکیه زدند که فقط بر مدرک تحصیلی خویش رتبه ای افزوده و برای اعیان و یارانشان اندوخته ای مادی افزودند و در مدیریتی انحصارگرایانه و ناکارآمد، نه تنها از محرومیت استان نکاسته اند بلکه بر محرومیت آن افزوده اند و حال شما با چالشی جدی از این دست افراد ناکارآمد در برخی از مدیریت های کلان استان مواجه هستید و باید سوال اول و اساسی شما در ابقاء مدیران کنونی این باشد که طی چهار سال گذشته چه برنامه ای برای توسعه کردستان داشته اند و چند درصد آنرا محقق نموده اند؟ برای انتصاب مدیران جدید نیز، تخصص و شایسته سالاری را فارغ از جناح بندی های سیاسی که در کردستان دکانی برای منفعت طلبان از هر دسته و گروهی گشته است، اولویت اصلی و اساسی خویش قرار دهید که گویا در مصاحبه اول شما نیز به این مهم اشاره گشته که امید است عملی شود.
جناب آقای مردانیا؛ برای سکانداری کشتی معیوب و مستهلک استانداری کردستان به تیم کاری حرفه ای و بسیار کارا، کوشا، جدی، پیگیر و توانمند نیاز دارید تا هم بتواند برنامه ریزی توسعه را به انجام برساند و هم با سماجت تمام در تحقق اهداف آن برنامه همت گمارند چرا که خیلی از برنامه های زیبا و پرزرق و برق وشیک در گذشته چه در سطح ملی و چه استانی تدوین گشته اند که میزان تحقق و اجرایی شدن آنها بر شما مبرهن و روشن است. در کنار این تیم توانمند، شما به همکاری و همراهی تمامی نهادهای قدرت در کشور و نیز استان، اعم از نمایندگان مجلس، معاونین وزیر و ... نیازمندید تا بتوانید با حمایت و همراهی آنان برنامه خویش را عملیاتی نموده و از تمامی توان و پتانسیل استان در این راستا بهره مند گردید. طبیعی است در این راستا مخالفین دیروز شما متملقین امروز خواهند شد و آنتروپی شدیدی دچار سیستم مدیریت استان خواهد گشت که اقتدار و شجاعت شما می تواند این آنتروپی های منفعت طلبانه را خنثی نموده و صادقین را با شما همراه سازد که خداوند همواره یاریگر کسانی خواهد بود که با مردم صادق هستند و عبادتی نیک تر از خدمت به خلق نمی شناسند. در پایان فرازی از نامه امیرالمومنین حضرت علی(ع) به مالک اشتر را زیبنده کلام خواهم نمود که فرمودند:
ای مالک، بدان که تو را به بلادی فرستاده‌ام که پیش از تو دولتها دیده، برخی دادگر و برخی ستمگر. و مردم در کارهای تو به همان چشم می‌نگرند که تو درکارهای والیان پیش از خود می‌نگری و درباره تو همان گویند که تو درباره آنها می‌گویی و نیکوکاران را از آنچه خداوند درباره آنها بر زبان مردم جاری ساخته، توان شناخت.
... باید که محبوبترین کارها در نزد تو، کارهایی باشد که با میانه‌روی سازگارتر بود و با عدالت دم سازتر و خشنودی رعیت را در پی داشته باشد زیرا خشم توده‌های مردم، خشنودی نزدیکان را زیر پای بسپرد و حال آنکه، خشم نزدیکان اگر توده‌های مردم از تو خشنود باشند، ناچیز گردد. خواص و نزدیکان کسانی هستند که به هنگام فراخی و آسایش بر دوش والی باری گران‌اند و چون حادثه‌ای پیش آید کمتر از هر کس به یاریش برخیزند و خوش ندارند که به انصاف درباره آنان قضاوت شود. اینان همه چیز را به اصرار از والی می‌طلبند و اگر عطایی یابند، کمتر از همه سپاس می‌گویند و اگر به آنان ندهند، دیرتر از دیگران پوزش می‌پذیرند.

این یادداشت بیانگر نظر نویسنده آن است و انتشار آن در خبرگزاری کردپرس به معنای تایید محتوای آن نیست.