نگاهی از درون به توسعه کردستان/ محمد هادیفر

سرویس کردستان - استان کردستان، با برخورداری از موقعیت ویژه جغرافیایی از جمله قرارگرفتن بر شاهراه اصلی جنوب غرب به شمال غرب و نیز برخورداری از مرز 200 کیلومتری با عراق و همچنین ظرفیت های اقتصادی از جمله ذخائر غنی مواد کانی و فلزی و نیز چشم اندازهای طبیعی و جاذبه های گردشگری و اینکه یکی از پرآب ترین استان های کشور و از همه مهمتر سرمایه انسانی و نیروی دانش آموخته، زمینه ساخت یک اقتصاد پویا با جامعه ای مولد و بالقوه در اختیار دارد.

علیرغم پتانسیل های فوق، توسعه این استان برخوردار اما فقیر! در هاله ای از ابهام قرار گرفته است و آنچه در صحنه عمل مشاهده می شود مسائلی همچون، عدم توجه سرمایه گذاری کلان دولتی، عدم احساس امنیت اقتصادی در بخش خصوصی و ازهمه مهمتر فقدان برنامه آمایش توانمندی ها و ارائه فرهنگ تولید می باشد که واقعیتی آشکار از توسعه نیافتگی استان است.

مع الاوصف به دلایلی، اقتصاد استان کردستان در چند سال اخیر از حالت مولد خارج و بیشتر به مصرف کننده تبدیل شده است؛ گویاترین شاخص آن نرخ رشد فلاکت استان در چند سال اخیر می باشد که پیوسته رتبه اول یا دوم کشوری را داشته است. همچنین رشد بی رویه حاشیه نشینی در شهرهای شاخص استان که از مظاهر جامعه مصرف کننده می باشد و نشانه کاهش جمعت مولد است. حاشیه نشینیِ جهشی در شهرها و مصرف کنندگی از دیگر شاخصه هایی است که حکایت از غیرمولد بودن استان دارد.

جمعیت غیرمولد برای استانی کم برخوردار از تولید و اشتغال بجز فقر و بیکاری و بزه های اجتماعی چیز دیگری برای جامعه به ارمغان نخواهد داشت. بخش اندکی از این نابسامانی توسعه نیاقتگی متوجه بحران تحمیلی دهه 60 می باشد اما عمده توسعه نیافتگی متوجه بی برنامگی و ناکارآمدی مدیران بوده است و می توان گفت معیشت و اقتصاد و پیشرفت منطقی در چهار دهه گذشته در اولویت مدیران قرار نداشته است.

بیشتر مدیران کردستانی که درعرصه های ملی ظاهر شدند عمدتا با اهداف سیاسی به توسعه کردستان نگریسته و خود را ارباب کردستان معرفی کرده اند. نتیجه این نوع نگاه فلاکت اقتصادی و سیاسی، اختلاف شدید طبقاتی بین نقاط شهرهای عمده کردستان است که یکی در رفاه کامل و دیگری در فقر و بیکاری شدید بسر می برد لذا برنامه برون رفت از این مشکلات نیازمند راهکارهای کاربردی و فرهنگی است.

مدیریت کارآمد نباید علل برخی توسعه نیافتگی ها را از مردم پنهان کند، بلکه باید صادقانه با مردم برخی موانع توسعه را به صراحت اعلام کند و مردم را در این امر خطیر مشارکت دهد.

باید شهروند کردستانی دلیل تعطیلی گسترده واحدهای تولیدی استان را بداند، باید دلبل نبود فرآورده های دامی بومی در بازارهای کردستان را بداند، باید علت تراکم جمعیت دستفروشی را در خیابان های سنندج بداند، باید دلیل هجوم جوانان به پدیده کولبری را بداند، باید علت تبدیل شدن سنندج به «شهر تاکسی های خالی» را بداند. باید دلیل هجرت جوانان دانش آموخته به خارج از استان و کشور را بداند، باید علت اختلاف قیمت خدمات در استان را با دیگر استان های همجوار بداند، باید دلیل خروج محصولات خام کشاورزی از جمله علوفه از دشت های حاصلخیز استان را بداند، باید دلیل کاروان های خروج موادخام معدنی از استان را بداند.

باید بداند که این آوار توسعه نیافتگی از کجا بر سر این جامعه فرو افتاده است، باید بداند که هشت سال گذشته اقتصاد استان در دست کسانی بود که توسعه سیاسی را بر توسعه اقتصادی ترجیح می دادند، لذا آواربرداری این حجم سنگین نیازمند فرهنگ سازی و همراهی مردمی است. بنابراین اولین اقدامات آهنگین توسعه متوازن می تواند از فرهنگ سازی تولید و استفاده از ظرفیت های درونی استان شروع شود.

با عنایت به ظرفیت 200 کیلومتری مرز مشترک استان با اقلیم کردستان عراق و نیز بازار گسترده استان های شمالی کشور عراق با استان کردستان و همچنین ظرفیت ترانزیتی داخلی و خارجی از مرز باشماق در استان کردستان می تواند فرصتی گسترده در زمینه رشد کمی و کیفی دیگر و مباحث توسعه ای باشد.

بکارگیری متخصصین در جایگاه های مدیریتی استان با دانش های مرتبط همچنین مبارزه بی امان با فساد گسترده اداری، پرهیز از هرگونه بکارگیری مدیران متملق و فرصت طلب، باور قلبی به ظرفیت های داخلی استان متکی به مردم داری و مردم سالاری، اهتمام به نیروی مولد و خلاق و مجرب و جوان، حذف نگاه سیاسی به اقتصاد و توسعه استان و رهایی اقتصاد از یوغ افراطیون سیاسی و بکارگیری کسانی که تحریم را عامل اصلی ناکارآمدی و پلشتی سیاسی و اقتصادی ندانند و در نهایت و از همه مهمتر صداقت در گفتار و عمل با مردم و بیان مشکلات جامعه می تواند حس تغییر اصلاح امور در ساختار مدیریت دولت جدید در استان باشد.

کد خبر 13695

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha