کاروانی باصفا از روستای پیرصفا به قصد زیارت صحابی با صفای پیامبر اسلام(ص) در یک صبح دل انگیز تابستانی با جمعی از مردمی با صفا متشکل از پیران و زنان و کودکان با صفا که همگی در یک جمع با صفا سوار برکجاوه ای فرسوده و درجاده های مرگ روانه شدند. این سانحه دلخراش که احساسات نه تنها جامعه کردستانی بلکه هم وطنان را نیز جریحه دار نمود در چند پرده قابل پرداختن می باشد .

اولین موضوعی که به ذهن شهروندان متبادر می گردد مشکلات جاده ای کردستان است که انتظاری به حق و به جا می باشد که برخی جاده های کوهستانی استان با شرایط ترافیک فعلی فرسنگ ها فاصله دارد و از طرفی خودروهای فرسوده دهه پنجاه در هیچ کجای کشور مجوز تردد ندارند ولی در سایه بی تدبیری سال های اخیر ناوگان حمل و نقل بین شهری و روستایی کردستان همچنان مستمل و فرسوده درجاده های نامناسب به راه خود ادامه می دهند که این فرسودگی می تواند مزید برعلت این حادثه دهشتناک باشد.

پرده بعدی نقش کمرنگ مسئولین منطقه ای در این حادثه ناگوار می باشد ضمن عرض تسلیت به خانواده های معزا و مردم مومن روستای پیر صفا و اهالی مریوان، جا داشت به خاطر همدردی با مردم با صفای پیر صفا حداقل یک روز عزای عمومی در استان اعلام می گردید که این کمترین مرهمی برآلام داغدیدگان این حادثه غم انگیز می بود.

مسئولین منطقه ای می توانستند حداقل به اندازه همراهی و همدردی مردمان کامیاران و خصوصا اهالی جوانمرد پالنگان در کمک به حادثه دیدگان اقدام می کردند.

هرچند وزیر راه و شهرسازی با موضعی منطقی کم کاری مدیران استانی را تا حدودی جبران نمود.

پرده دیگر جوانمردی مردم شریف کامیاران خصوصا پرسنل خدماتی اورژانسی و نیز حرکت خود جوش دغدغه مندان این شهر می باشد که فداکارانه درکنار داغدیدگان قرار گرفتند و در مدتی که بستگان مصدومان در بیمارستان و خیابان های اطراف تجمع داشتند مرام میهمانوازی خود را به جای آورده و جور همه مسئولین شهر و استان را در این حادثه غم انگیز کشیدند و با داغداران معزا مویه و زاری و با همراهان مصدوم همدردی نمودند.

پرده آخر، باید در حال و هوای مسافران این ارابه مرگ قرار گرفت تا درد و فاجعه آنان درک شود قطعا از مدت ها قبل برنامه ریزی کرده اند و به فرزندان و همسران خود قول داده اند که در پنجشنبه روزی (شب جمعه ) دسته جمعی به زیارت مرقد ویس القرنی (ره) خواهند رفت و یقینا همگی سرنشینان فاقد خودروی شخصی بوده اند بنابراین نشان دهنده آن است که حادثه دیدگان از ضعیف ترین قشر جامعه روستایی بوده اند که به خودرویی اسقاطی برای مسافرت تمکین کرده اند و از طرفی قطعا از قشر باورمند و دیندار سنتی منطقه بوده اند که صفا و معنویت را در زیارت دسته جمعی تشخیص داده اند. بنابراین جا داشت مسئولین به احترام این همه زیبایی و معنویت وصفا و اخلاص و صمیمیت تمام قد در کنارحادثه دیدگان قرار می گرفتند و این ذخیره های سنت معنوی در روستاهای باصفا خصوصا روستای پیرصفا را با صفاتر می کردند.