خبرگزاری کردپرس _ در دوران دبیرستان دوستی داشتیم که تنها انگیزه‌اش برای رفتن به دانشگاه، مبصر کلاس شدن بود و دیگر هیچ! و با تصور روزی که اسامی دختر و پسرهای شلوغ کلاس را روی تخته سیاه بنویسد، حسابی کیف می‌کرد و گونه‌هایش گل می‌انداخت.

آن زمان فکر می‌کردم این دوست ما تنها شیدای این شهر است اما بعدها دانستم، مانند او بسیارند. افراد مختلفی که با رویاها و سوداهای سطحی و شخصی پذیرای نقش‌ها و جایگاه‌های بزرگی مانند عضو شورا، مدیر، نماینده و .‌‌.. شده‌اند بی آنکه تناسبی با آن جایگاه داشته باشند.

متاسفانه طی این سال‌ها چه فرصت‌ها، پتانسیل‌ها و سرمایه‌های عظیمی قربانی این افکارهای سطحی و بی محتوا شد و چه تنگناهای سختی برای مردم رقم خورد.
این فقر، ناکارآمدی، تورم، دلمردگی که طی این سال‌ها در جامعه نمود پیدا کرده، ثمره میدان‌داری افرادی از این سنخ بوده است.

به شخصه فاصله‌ای چندانی میان دنیای ساده و سطحی آن نوجوان عاشق مبصری کلاس شدن و فضای فکری این جماعت عاشق ریاست و وکالت و مدیریت و نماینده‌ بودن نمی‌بینم.

اگر قرار است تحولی در این کشور اتفاق بیافتد، در اولین گام باید راه برای نقش‌آفرینی افراد باسواد، دغدغه‌مند و شریف باز کرد. افرادی که فراتر از منافع شخصی خود بیاندیشند و به فکر پدیدآوردن یک حال بهتر برای جامعه ایرانی باشند‌. افرادی که به جای نمایش به فکر تلاش و کوشش باشند.