شاید برای بسیاری از مردمان شهر و دیارم، شورای شهر حداکثر یک ماه معنی دارد و بعضا بعلاوه و منهای یک ماه….

اما واقعیت آن است، شوراهای اسلامی شهر و روستا وجود دارند. طبق قوانین جمهوری اسلامی وظایف و تعهداتی دارند. نتیجه هنر و فکر این شوراها را به تدریج می توان در رنگ و لعاب و شکل و شمایل شهر و روستا دید. شاید رخ ضعیف و رنگ پریده برخی جاها نشٱت از کارکرد اعضای شورا است.

به تناسب جمعیت تعدادی افراد با تبلیغات گسترده و اغواگر آنه و بعضاً صادقانه وارد صحنه می شوند که ما برای نجات شما از دست گذشته تیره و تار آمده ایم. کسانیکه ممکن است حتی آنقدر نور نداشته باشند که جلوی پای خویش را روشن نگه دارند.

بهرحال با انواع و اقسام شگردها و نظارت های متفاوت نظام برگزاری انتخابات و البته هزینه‌های حلال و حرام فراوانی، شوراها شکل می گیرند و دوستانی بر کرسی ها تکیه می زنند.

از این لحظه به بعد دیگر خبری نمی شود مگر آنکه برای امری خدمتشان حاضر شوی….حامیان فکری فراموش و حامیان مالی بالاجبار تابلوی روی دیوار ….

قصدم آن است که بگویم، نظارت‌های مردمی و حاکمیتی در جریان کار به حداقل می رسد، گویا مهم عبور از گلوگاه قیفی شکل بوده است و بس….

تلخ است بگویم، گاهی شورا از زاویه جناح و به قول خودمانی دارو دسته به هر موضوع جدیدی نگاه می کند. مهم موضوع نباشد و مهم طراح موضوع باشد. مهم شخصیت فرد برای تصدی امری همچون شهرداری نباشد و مهم معرف شهردار باشد.

همه آنچه ما در دوران مختلف شورای شهر خود دیدیم و البته اکثرا هم ندیدیم! ناشی از کاهش نظارت ها بوده و هست، به نحوی که نماینده من در شورا گزارش دقیقی از عملکرد خود برون نمی دهد. همه چیز در یک توافق رسمی یا غیر رسمی بایکوت می‌شود و تنها در دوران انتخابات با مشتی ادعای بی سند مدعی هستند و بیلبوردها حرف اول را می زنند. تنها اخبار شورا که به گوش عامه می رسد شش و پنج شدنها و درگیری ها جناحی است و بس….

بندرت نماینده ای که پاشنه درب خانه ای را کنده بود، دیگر از آن محله و خانه سراغی بگیرد، شاید نسخه ای شفا بخش برای درد بی درمان شهر داشته باشد.

نسخه رفع این مشکل برگزاری همه جلسات شورای اسلامی شهر و روستا در حضور مردم است. در شهرهای بزرگ صدا و سیما از آهنگ و ترانه بکاهد و روزی دو ساعت بر این جلسات زوم کند و منعکس نماید تا مشخص شود چه کسی مدعی است و چه کسی اشتباهی ورود نموده است. اگر هم منع قانونی وجود دارد رفع گردد. مگر فلسفه وجودی رادیو و تلویزیون و سایر رسانه‌ها چیست؟

عدم انتشار همگانی موضوعات. و بازتاب مواضع افراد و نحوه و نوع مصوبات ممکن است بعضی ها را بارها اشتباهی راهی جایی کند که شایان آن نیست. بدقوارگی شکل و شمایل شهرمان حکایت تلخی دارد……ابستراکسیون های ( حد نصاب شکنی) گاه و بیگاه تلختر….

شاید حجم بازداشتی های اخیر اعضای شورای شهر و روستا در کشور خود بیانگر تلخی عدم شفافیت در این مجالس محلی است.