به گزارش کردپرس، لیلا گوون یکی از اعضای پارلمان ترکیه از حزب کردگرای دموکراتیک خلقها که در انتخابات 2018 ترکیه با کسب 75 درصد آراء به پارلمان ترکیه راه یافت، به 22 سال زندان محکوم شده است.

اساس اتهاماتی که منجر به محکومیت او شده سخنان او در سال 2018 علیه اشغال شهر عفرین توسط ترکیه بود که هزاران تن در این حمله آواره شدند، باعث قدرت یافتن افراط گرایان شد و غیرنظامیان را تحت حاکمیت شبه نظامیان در آورد.

یک روز بعد از اعلام حکم لیلا گوون، دادگاه حقوق بشر اروپا حکم کرد که ترکیه باید فورا صلاح الدین دمیرتاش، رهبر مشترک سابق حزب دموکراتیک خلقها و نامزد انتخابات ریاست جمهوری ترکیه را که از سال 2016 به اتهامات سیاسی در زندان به سر می برد آزاد کند.

مقامات ارشد ترکیه فورا به این حکم تاختند و باز هم دیدگاه نابخردانه خود را تکرار کردند که دمیرتاش، به عنوان وکیل حقوق بشر و کسی که همه زندگی خود را وقف حل مسالمیت آمیز مسئله کردها کرده است، یک تروریست است. درخواست برای آزادی وی فورا رد شد و اتهامات دیگری علیه او به خاطر انتقاد از ترکیه نسبت به بی عملی در مقابل حمله داعش به کوبانی در پرونده اش درج شد. این در حالی است که ائتلاف مبارزه با داعش نیز در آن زمان چنین احساسی در مورد ترکیه داشت.

اردوغان با آغاز حملات جدید علیه دو مقام منتخب و محبوب که بیشتر از سهمشان به خاطر طرفداری از صلح، دموکراسی و حقوق کردها حبس کشیده اند، می خواهد تعهد دولت اینده آمریکا به رهبری جو بایدن را نسبت به ارزش های دموکراتیک و قواعد و هنجارهای بین المللی بسنجد. تاکنون این آزمایش به شکست انجامیده است.

خود جو بایدن که برای بحث کردن در مورد زندانیان سیاسی در جهان در کمپین ها تمایل نشان داده و ظاهرا از خودکامگی ضد کردی اردوغان انتقاد کرده اما حتی یک کلمه در مورد دمیرتاش و لیلا گوون اظهارنظر نکرده است.

جیک سولیوان منتخب جو بایدن برای سمت مشاور امنیت ملی آمریکا نیز نگرانی خود را در مورد دستگیر شدن زنان فمنیست سعودی و وکلای حقوق بشر در اوگاندا طی هفته گذشته بیان کرده است اما آشکارا از بیان موارد مشابه در ترکیه گذشت و این پرسش جدی را مطرح ساخت که وی ممکن است چشم خود را بر خودکامگی اردوغان فرو ببندد.

تیم بایدن از این بیم دارد که صحبت کردن درباره دموکراسی و حقوق اقلیت ها در ترکیه خطر نزدیک تر شدن هرچه بیشتر اردوغان به روسیه و مماشات با ناتو را به همراه داشته باشد. با این حال، درخواست کردن از یک متحد برای رعایت هنجارهای دموکراتیک در مورد زندانی کردن مقامات منتخب و در مورد پرونده دمیرتاش، درخواست برای تمکین به حکم قانونی دادگاه خلاف یک تصمیم ریسک پذیر است.

مخالفان پرداختن هرچه بیشتر به مسائل حقوق بشر و دموکراسی در ترکیه هرگز توضیح نداده اند که واکنش دولت اردوغان به این انتقادها را چگونه می بینند. سناریوهای فاجعه آمیزی که آنها را ترسانده، در بهترین حالت غیرمنطقی و در بدترین حالت عامدانه و من درآوردی برای از بین بردن ورود دیپلماتیک به مسئله است.

علاوه بر آن، تیم بایدن که اجازه می دهد متحد خودکامه آمریکا به بنیان های اصلی دولت دموکراتیک حمله کند، از همان روز اول تشکیل دولت دستور کار دموکراتیک گرای مورد تاکید خود را تحت تاثیر قرار می دهد. هیچ کشور دیگری در جهان به اندازه ترکیه اعضای منتخب پارلمان خود را به زندان نیانداخته است اما اگر سیاستمداران آمریکا نشان دهند که این امر پذیرفتنی است ممکن است دیگران نیز شروع کنند.

همه شواهد موجود نشان می دهد که رفتارهای برخی در واشنگتن که نشان از تایید ضمنی سرکوب اردوغان می دهد ، ایجاد فضای سیاسی برای اپوزیسیون طرفدار کرد در ترکیه نه تنها افزایش نمی یابد بلکه این فضا تنگتر خواهد شد.

حزب دموکراتیک خلقها یا HDP تنها حزب در ترکیه است که با دخالت های بی ثبات کننده و فاجعه آمیز ترکیه در عفرین، راس العین و تل ابیض مخالفت کرده است. آنها بر خلاف ناسیونالیست ها و اسلام گراهای ترکیه که به اجرای قانون تحریم ترکیه تاختند، بر مخالفت خود با معامله سیستم دفاع موشکی اس 400 تاکید کردند و خواستار یافتن راهی جایگزین برای برون رفت از بحران فزاینده سیاست خارجی دولت به رهبری حزب عدالت و توسعه ترکیه شدند. سخت بتوان فهمید که چرا ایالات متحده می خواهد چنین رهبران منتخبی را که طرفدار این دیدگاهها هستند بیرون از صحنه سیاست باشند.

علاوه بر آن، مواردی را می توان ذکر کرد که ترکیه به فشارهای حقوق بشری آمریکا و اقدام در این موارد تن داده است اما موردی وجود ندارد که ترکیه به این نوع انتقادها از طریق اقدامات همتا نسبت به منافع روسیه پاسخ داده باشد. زمانی که آمریکا اردوغان را تحت فشار قرار داد تا اندرو برونسون را که به اتهمات تروریستی همسطح با اتهامات دمیرتاش و لیلا گوون متهم شده بود آزاد کند، او در مقابل مخاطبان داخلی غرش کرد اما در نهایت در مقابل به خواسته آمریکا تن داد.

کاملا روشن است که جو بایدن باید تغییر روش دهد. بایدن می تواند با تقلید از کنگره آغاز کند. محکوم کردن سرکوب سیاستمداران مخالف از سوی اردوغان در کنگره مورد توافق است.

در لایحه ای که در نوامبر 2019 ارائه شد و هم محافظه کارترین و لیبرال ترین اعضا از آن حمایت کردند، از بازداشت شهرداران و نمایندگان منتخب کرد در پارلمان ترکیه به عنوان « نقض حقوق بشر» یاد شده بود که « جلوه ای قطعی از حاکمیت خودکامه اردوغان» بوده و یکصدا از ترکیه خواسته شده بود که همه زندانیان سیاسی را آزاد کند. کمیسیون حقوق بشر تام لانتوس مجلس نمایندگان آمریکا از هر دو حزب، صلاح الدین دمیرتاش را به عنوان زندانی عقیده شناخت.

بایدن همچنین می تواند به رویکردش در انتخابات نیز نگاهی بیاندازد. در روزهای ملتهب قبل از انتخابات 2020 او بارها می گفت که بدون توجه به نتیجه انتخابات، باید هر رای در یک کشور دموکراتیک به حساب آید. او به اظهاراتی مبنی بر تقلب در انتخابات و یا دخالت خارجی بی توجه بود زیرا می دانست که اینها نه نگرانی مشروع بلکه تاکتیک های سیاسی هستند. اما اجازه دادن به اردوغان در باطل کردن رای میلیونها شهروند ترکیه که صلاح الدین دمیرتاش، لیلا گوون و مقامات حزب دموکراتیک خلقها را در هر سطحی از دولت حمایت کرده اند، نه تنها سیاست غلط محسوب می شود بلکه دو رویی خطرناکی است.

ترس مبهم و عامدانه از پیامدهای سیاسی متناسب، بر ریسک همدست بودن در سرکوب دموکراسی از سوی یک رهبر متحد برتری و ارجحیت ندارد. دولت جو بایدن هرچه زودتر به این مسئله پی ببرد بهتر و به صورتی سازنده تر برای مقابله با چالش های منطقه ای که توسط دولت ترکیه ایجاد می شود آماده خواهد شد.

منبع: مجله نشنال اینترست

ترجمه: سرویس جهان