این قلم و این رسانه بارها و بارها در اوج اقتدار دولت‌های گذشته اعلام داشته که طوق های سیاسی از گردن مدیریت های تخصصی برداشته شود تا چرخ های مدیریتی روان‌تر بچرخد چرا که سیاسی کردن برخی مدیریت ها آفت بزرگی در راه پیشرفت کشور می باشد. پدیده ای ثابت شده است که هرآنقدر که نیروهای اجرایی و تخصصی از آفت ها و تنش های سیاسی بدور باشند به همان اندازه به اشرافیت و تخصص در حوزه های مربوطه افزوده می‌شود.

این روش مدیریتی از ملزومات توسعه در هر جامعه ای بوده که متاسفانه چنین رویه مطلوبی را در کمتر دولتی تجربه کرده ایم. طبق شواهد فراوان پدیده سیاسی شدن مدیریت های تخصصی از دولت اصلاحات شروع شد که مع الاسف هرچه به جلو می‌رویم خشت کجی که توسط آن معمار کج رفتار بنا نهاده شد همچنان دیوار را با کجی به پیش می‌ برد و نتیجه اش آفت‌های عدیده ای است که گریبانگیر مدیریت‌های اجرایی و تخصصی کشور شده است.

چاپلوسی و تملق و تذبذب با هدف بقای بر مدیریت کمترین اثر مخربی است که بر اثر این نوع نگاه سیاسی، جامعه مدیریتی کشور را هدف قرار داده است و بیشترین خطر آن ناکارآمد شدن مدیریت های اجرایی است که وضعیت کنونی کشور نمودی از این رفتارهای نا سنجیده می باشد.

در حال حاضر خواسته یا ناخواسته رویه سياسی شدن مدیریت های تخصصی بر کشور تحمیل شده اما این رویه در دولت سیزدهم شکل خاصی بخود گرفته است. علیرغم گذشت بیش از شش ماه استقرار دولت جدید، مدیران جناحی و کلیدی دولت قبل در استان کردستان همچنان مدیریت های کلیدی استان را در اختیار دارند. هر چند این تعلل و توقف در تغییر مدیران سیاسی را نمی‌توان هوشمندانه و در راستای اصلاح روش برون رفت از سیاسی شدن مدیریت‌ها دانست بلکه حاکی از کوتاهی برخی مدیران ارشد دولت و بعضا فقدان برنامه در اجرایی نمودن گفتمان دولت انقلابی می باشد.

اگر غرض از این تعلل نفی این رویه از گردونه سیاسی می‌بود شایسته بود ابتدا مدیران سیاسی دولت قبل که همه شئونات استان حتی اقتصاد و معیشت مردم را نیز سياسی کرده اند تغییر می یافتند چون همین مدیران سياسی و حزبی بودند که علاوه بر مسبب بودن وضع موجود، ویروس گونه همه مدیران را سياسی کردند.

بعضا مدیران فعلی که خود را از جنس مردم استان می‌دانند در طول دوره نخوت و محنت هشت ساله دولت گذشته گذرشان به استان نیفتاده تا پی اصلاحات به تن آنها خورده باشد که هم اینک نا آگاهانه با برخی مدیران اصلی اصلاحات مماشات نموده که شاید چراغی را از بهر تاریکی برای خودشان نگه دارند، غافل از اینکه همین مدیران سیاسی یکی از دلایل ابقاء خود را ناشی از فقدان مدیران متخصص جایگزین خود را در دولت جدید می‌دانند که این‌ توهینی به نیروهای انقلاب و حماسه آفرینان خرداد ۱۴۰۰ می باشد.

بر کسی پوشیده نیست که متخصصین و نیروهای کارآمد و دانش آموخته فراوان و همسو با برنامه های دولت جدید در جامعه فراوانند که مع الاسف در بین سنگ آسیاب مجلسیان و دولتیان در حال انفعال و انزوا می‌باشند.

حال که اراده ای از سوی مدیران اجرایی دولت جدید مبنی بر تغییر ذائقه مدیریتی استان وجود ندارد بهتر است مسببان وضع موجود که از مدیران حزبی و افراطی دولت قبلی می‌باشند خود داوطلبانه جایگاه را ترک کنند تا حداقل مدیریت استانی مجبور شود از متخصصین تازه نفس و همسو با دولت جدید استفاده کند.

برخی مدیران حزبی در استان ادب سیاسی را رعایت کرده و در همان اوایل تشکیل دولت جایگاه خود را تحویل دادند اما کسانی دیگر هستند علی رغم اینکه هیچ باوری به برنامه های دولت فعلی ندارند، همچنان در مدیریت ایستادگی می‌کنند. این ایستادگی مدیریتی باید در پرونده سياسی استان و حتی هم فکران سياسی خودشان ثبت گردد تا نمونه ای از مدیران مذبذب و قدرت طلب به آیندگان معرفی شوند.