یادم می آید روزگاران قدیم در حیاط مدرسه کودکی توپی را شوت کرد و به شیشه دفتر مدرسه خورد. شیشه شکست، همه را سر صف احضار کردند و مدیر مدرسه می گفت : این بیت المال است و گناه این خسارت خیلی سنگین است! و مادر کودک گریه می کرد! مدیر با آب و تاب و اندوه می گفت: هر کس این شیشه را شکسته در مقابل تمام مردم ایران باید پاسخگو باشد، چون صدمه به بیت المال زده است. مادر کودک گریه می کرد و کودک گناهکارترین و مجرم ترین فرد از نگاه همکلاسی ها و مدیر مدرسه بود.

سالها گذشت و حیف آن مادر نماند، تا ببیند از جیب همان بیت المال منوریلی در کرمانشاه علم می شود که میلیاردها تومان خرجش می شود ! چند سال آزگار بلوار بسته می شود مردم از کوچه و پس کوچه در ترافیک می گذرند و دلشان خوش است که منوریل ترافیک را برای همیشه از کرمانشاه برمی دارد!

▫️حدود ده سال می گذرد! ستون های سیمانی بر ریشه ی درختان چندین ساله ی استوار می ایستند!
چند سال می گذرد و منوریل می ماند. منوریل منسوخی که هیچ امیدی برای تکمیل آن نیست. منوریلی که تکمیل شدن آن ظلم است ! ماندنش عذاب! منوریلی که دیدنش درد است! وجودش داغ!

اشتباهات مسؤولان و مدیران همیشه در گذر زمان فراموش می شوند ولی شاید خدا می خواهد که منوریل بماند تا سندی ماندگار برای بی کفایتی محض مدیران و نمایندگان مسؤول در این پروژه باشد!

آن مسؤولان که برای کلنگ آغاز این پروژه در مطبوعات رژه ی خبر می رفتند! آنها که بودجه های عمرانی یک استان را در حلق این پروژه ریختند در پیشگاه عدالت خداوند مسؤولند. کاش دست عدالتی پیدا می شد تا همه مدیران متخلف و نمایندگان خاموش وقت که این جفا را در حق کرمانشاه روا داشتند، به پای میز محاکمه می کشید..