به گزارش کردپرس، جنگ روسیه و اوکراین باعث ایجاد بحران های ثانویه می شود. برخی از این بحرانها مانند تهدیدی که برای عرضه مواد غذایی جهان وجود دارد به خوبی پوشش داده می شوند زیرا جنگ مانع از صادرات میلیون ها تن غلات اوکراین از بنادر دریای سیاه شده است. خروج پناهجویان اوکراینی در حالی که به کشورهای دیگر پناه می بردند، در تمام شبکه های تلویزیونی جهان نشان داده شد.

اما برخی از بدترین پیامدهای جنگ در خارج از اوکراین، در محدوده رصد رادار رسانه ها قرار نگرفته که از جمله آنها تهدید ترکیه در چند هفته اخیر، مبنی بر برنامه ریزی برای حمله و تصرف مناطق تحت کنترل کردها در شمال سوریه است. با توجه به تهاجمات قبلی ترکیه در پنج سال گذشته، این حمله به معنای پاکسازی قومی کردها خواهد بود که برای آنها چاره ای جز فرار به دیگر مناطق سوریه باقی نمانده است.

آوارگی، ویرانی، مرگ

شوان احمد، معلم 39 ساله کرد زبان سوری که او و خانواده اش مترصد حمله ترکیه هستند، گفت: «ما با آوارگی، ویرانی، مرگ و پایان زندگی خود در سوریه روبرو هستیم.» ترس او اغراق آمیز نیست زیرا رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه در ظاهر ادعا می کند که علیه "تروریست ها" عمل می کند اما در عمل، این به معنای اخراج گام به گام دو میلیون کرد سوری از شهرها، شهرک ها و روستاها و قلمروی است که هنوز در اختیار دارند.

جنگ اوکراین به ترکیه این امکان را داده است که روند از بین بردن مناطق اکثریت کردنشین در جنوب مرز ترکیه را تسریع بخشد زیرا هم ایالات متحده و هم روسیه برای کسب حمایت ترکیه با هم رقابت می کنند. ایالات متحده می‌خواهد از نزدیک‌تر شدن ترکیه به روسیه که از سال 2016 با آن در یک همپیمانی شکننده بوده، جلوگیری کند و مخالفت آنکارا با پیوستن سوئد و فنلاند به ناتو را رفع کند.

اگرچه کردهای سوریه با از دست دادن 11000 جنگجو در نبردهای سخت نیروهای زمینی، زمینه موفقیت کمپین آمریکا علیه دولت اسلامی (داعش) در سوریه فراهم کردند، اما بعید است واشنگتن بتواند متحدان سابق خود را از حمله ترکیه نجات دهد. روسیه که در گذشته هم به نفع و هم علیه کردها در مقاطع مختلف عمل کرده است به آشتی با ترکیه نیاز دارد و نیروهای خود را که قبلا بر آتش بس نظارت می کردند، کاهش داده است.

یک اتفاق بسیار خونین

حمله به کردها به رهبری ترکیه احتمالاً یک رویداد بسیار خونین است.

پروفسور فابریس بالانشه، کارشناس شمال سوریه در موسسه واشنگتن و دانشگاه لیون 2 در مصاحبه با فیگارو می گوید: «اردوغان می خواهد یک کمربند امنیتی در 30 کیلومتری جنوب مرز ترکیه و شمال شرق [سوریه]، ایجاد کند. این به معنای از بین بردن جمعیت کرد و نه فقط شبه نظامیان YPG [کرد] و جایگزین کردن آنها با جمعیت عرب است... در واقع، اردوغان می خواهد یک کمربند عربی و اسلام گرا در شمال سوریه از دجله تا مدیترانه بسازد.»

ترکیه از مزدوران عرب ساکن بخش‌هایی از سوریه تحت کنترل خود برای اشغال و پاکسازی قومی مناطق کردنشین استفاده می‌کند. بالانشه می گوید: « به این ترتیب، رژیم اردوغان نیروی بدنام موسوم به باشی بزوک های دوران عثمانی را که به یاغی گری و داشتن تمایل غارتگری شهرت داشتند، احیا کرده است. این جنگجویان طرفدار ترکیه و خانواده های آنها در گذشته دریافت کنندگان اصلی زمین ها و ساختمان های غصب شده از کردها بوده اند.

ترکیه به صراحت اعلام کرده است که اولین حمله این کشور به تل رفعت و منبج در شمال غرب سوریه انجام خواهد شد. منبج یک شهر کوچک اما شلوغ با بیش از 300000 سکنه در غرب فرات و شرق حلب است. وقتی چهار سال پیش از آن بازدید کردم، به وضوح در برابر حملات تحت رهبری ترکیه آسیب‌پذیر بود. اما شهر تحت مراقبت شکننده آمریکا قرار گرفت و من ستونی از خودروهای نظامی ایالات متحده که پرچم های این کشور را با خود داشتند در جاده حومه شهر مشاهده کردم.

اما آمریکایی‌ها از زمانی که داعش شکست خورده دیگر به کردهای سوریه نیازی ندارند اما به دلیل ایجاد توازن ماهرانه ترکیه در روابط با واشنگتن و مسکو، به این کشور نیاز دارند. موقعیت جغرافیایی ترکیه در دریای سیاه به آن اهرم نظامی و سیاسی بزرگی می‌دهد که دیگر قدرت‌ها نمی‌توانند آن را نادیده بگیرند.

هیچ جای امنی برای کردهای سوریه وجود ندارد

مردم عادی در مکان‌هایی مانند منبج می‌توانند فاجعه‌ای را که در حال نزدیک شدن به آنهاست، ببینند و هر جایی را برای حفظ امنیت خود دنبال می کنند اما مکان‌های کمی وجود دارد که برای یک شهروند کرد سوری واقعاً امن باشد. یکی از ساکنان منبج می‌گوید که «در دو هفته گذشته بسیاری از خانواده‌ها به حلب رفته‌اند اما برخی که تحت تعقیب دولت هستند»، به سمت شرق و شهرهای کردنشین قامشلو و حسکه گریخته‌اند.

سرنوشت کردهای سوریه و نابودی سرزمینشان توسط ترکیه یکی از تراژدی های بزرگ عصر ما است. هیچ‌کدام از این بی رحمی ها در خفا اتفاق نیفتاده است و تعداد زیادی تصاویر که به تایید سازمان‌های حقوق بشری پشتیبانی رسیده و شواهدی حاکی از جنایات وحشیانه‌ای است، در دسترس قرار دارد.

ممکن است در برخی مواقع تقابل، بانیان ستمگری و یاغی گری به عنوان متحد و یا عامل نجات معرفی شوند. اما این همان کاری است که دولت‌ها و حامیان آن‌ها همواره در مواقع درگیری انجام می‌دهند. در جنگ سرد اولیه علیه اتحاد جماهیر شوروی، آپارتاید آفریقای جنوبی و اسپانیای فاشیست ژنرال فرانکو به عنوان حامیان "جهان آزاد" انتخاب شدند و وجهه وحشتناک ترین افراد منحوس به عنوان متحدان مناسب تطهیر شد.

اکنون با شروع جنگ اوکراین، همین اتفاق در حال تکرار است و تنها اردوغان نیست که به عنوان متحدی ارزشمند نشان داده می شود. جو بایدن، که زمانی عربستان سعودی را "منفور و ترد شده" توصیف کرده بود و از تماس تلفنی با محمد بن سلمان، ولیعهد این کشور خودداری می کرد، اکنون رهبر بالقوه عربستان به تماس های او جواب نمی دهد.

چندی پیش، بایدن گزارشی که از سوی دفتر اطلاعات ملی آمریکا تهیه شده بود منتشر کرد که در آن آمده بود: «ما ارزیابی می‌کنیم که محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، عملیاتی را در استانبول ترکیه برای دستگیری یا قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار سعودی تأیید کرده است.» اما اکنون تکه تکه شدن خاشقجی در کنسولگری عربستان در استانبول در سال 2018 فراموش شده زیرا بایدن برای سفر به این سرزمین پادشاهی برنامه ریزی کرده و سعی دارد بن سلمان را متقاعد کند که نفت بیشتری تولید کند.

منفورهای دیروز متحدان امروز هستند اما بدبختی آوارگان کرد که برای همیشه از خانه های خود رانده شده اند با اوکراینی های ناامید در حال فرار در دونباس تفاوت چندانی نخواهد داشت.

منبع: کانترپانچ با تلخیص

نویسنده: پاتریک کاکبرن