به گزارش کرد پرس، مجموعه اشعار عصام الدین شفیعی متخلص به کامی شاعر، عالم و اندیشمند کرد با تصحیح، مقدمه و شرح دکتر سید احمد پارسا استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان در 188 صفحه چاپ و وارد بازار کتاب خواهد شد.

مجموعه اشعار کامی شامل سروده های کوردی، فارسی و عربی شاعر است که هفته آینده در 188 صفحه و با تیراژ 1000 نسخه در یک جلد توسط انتشارات دانشگاه کردستان به بازار کتاب خواهد رسید.

پرفسور سید احمد پارسا در مصاحبه با کردپرس اعلام کرد که کار تصحیح و شرح دیوان کامی مدت سه سال به طول انجامیده و ماحصل آن، مجموعه ای غنی از اشعار شاعر به سه زبان کردی، فارسی و عربی است که گویای توانایی شاعر در علوم مختلف ادبی، بلاغی، دینی و طبیعی است.

مصحح همچنین اعلام کرد که برنامه ای برای رونمایی از کتاب ندارد و کتاب مذکور تا پایان هفته دوم شهریور ماه به دست مخاطبان خواهد رسید.

استاد کامي در سال 1260ه.ش در روستاي انبار از توابع بوکان متولد شد. ، استاد عصامالدين دروس حوزوي را در خدمت پدر عالم خود به پايان رسانيد و در سال 1284 ه‍.ش در بيست و چهار سالگي به درجۀ استادي رسيد و به اخذ اجازهنامۀ إفتاء و تدريس مفتخر شده و پس از رحلت پدر، به دليل شايستگي علمي، منصب تدريس ایشان به او واگذار شد. نگاهی به خاطرات ماموستا امامی (1399) نشان می¬دهد استادکامی، فردی بسیار آگاه، دلسوز، عالم، شجاع و مبارز بود. ایشان در دوران تدریس خود، شاگردان عالم و فرزانه بسیاری تربیت کردند که ماموستا عبدالرحمن ناصری، ماموستا ملّاهادی افخم زاده(رک. سلیمپور،44:1391) و ماموستا محمّد امامی، ملّامحمّد ولزی، ملّا احمد ولزی، حاج رحمان مهتدی، ملّا عبدالله احمدیان، ملّا ابوبکر شفیعی، ملّا جسیم سعادتی و ملّا محمّد شلماشی(رک. احمدیان،1393: 22) تنها تعدادی از این شاگردان محسوب می¬شوند. استاد در 73 سالگي بعد از نزديک به 50 سال تدريس، در سوم آذر 1333 ه‍.ش جان به جهان آفرین تسلیم کرد.

گزیده ای از مقدمه مصحح در دیوان اشعار کامی، به شرح زیر است:

تسلّط استاد بر زبان و ادب فارسي کمنظير است، ذوق سرشار، مطالعۀ ديوانهاي شاعران فارسي¬زبان، تسلّط بر نکات دقيق بلاغي، شناخت کامل اوزان شعري، نقد ادبي و سرقات شعري، استفاده از توانش ادبي و احاطۀ بر دانشهاي زمان خود، همه در خلال سرودههاي ايشان هويداست.

غزل کردي استاد، در ادب کردي منحصر به فرد است، به گونهاي که اگر از ميان همۀ سرودههاي ايشان، تنها همين غزل باقي ميماند، به تنهايي شناساي توانمندي و بيمانندي او در شعر کردي بود. استفاده درست و بجاي ادبي از دانشهاي مختلف در اين غزل، به گونهاي است که خاقاني را فرا ياد ميآورد.

غزل کردي استاد، در ادب کردي منحصر به فرد است، به گونهاي که اگر از ميان همۀ سرودههاي ايشان، تنها همين غزل باقي ميماند، به تنهايي شناساي توانمندي و بيمانندي او در شعر کردي بود. استفاده درست و بجاي ادبي از دانشهاي مختلف در اين غزل، به گونهاي است که خاقاني را فرا ياد ميآورد.

نمونه شعر کردي ايشان:

لـه عه قـدي ئه و برؤيه م لـث يه قين بوو نه قـزي په يمـانـت

به غه مزه که وته غه ممازي، ئيشارهي چاوي فه تتانت

به سـوغـراي دهم و کــووبــراي چــاوت مهتصــهبثـکـم بـوو

به سه د دهور و ته سه لسول هاته پثش زوصفي په رثشانت

لـه وهسـص و فهسـصي مـن ئيجــاز و ئيتـنـابـت موذهتتهب کـرد

له ف و نه شرت مشهووه ش بث، ئه دي کوا مه يلي جارانـت

بـه ده وري قـوتبـي دهم خـه تتـي عيزارت دايرهي کثشـا

ئوفوق بؤته موعه دديل، پثم غه ريبه هه يئهتي جوانت

نمونه شعر فارسي:

پیمانۀ الست

ای دل تو کعبه بودی و بتخانه گشـته ای

لوت سرای خاصی و کاشانه گشته ای

اورنگ دوست بودی و مخصوص حضرتش

اکنــون چرا نشیـمن بیگانه گشته ای

بالای هفت طــاق فلـک آشــیان توسـت

بومـی مـگر که طالب ویرانه گشته ای؟

السّاکتُ المتکلمفَلتَـضــحَـک الأقـداحُ في الأيــــــدي کما ضَحِکَ الصّباحُ و وردهُ متبسّماهبّت نسيمُه فالغُصونُ تمايلت

واحمرّت الأزهارُ واخضرّ الحمی

و تری علی الأغصان طيراً واعظا

ببديع صنعة ربّه مترنّما