خنجر مجلس عراق به کردها!/ هندرین شیخ راغب

سرویس عراق و اقلیم کردستان – نویسنده در این یادداشت از اختلافات داخلی کُرد ها در عراق به شدت انتقاد و تصریح می کند " کُرد ها هنوز در حال جنگ بی پایان جلالی و ملایی هستند و آن چه کمر کُرد را می شکند، خنجری است که به پشت خود می زند.

کردپرس: پس از تصویب قانون استقراض در مجلس نمایندگان عراق، مسعود بارزانی با صدور بیانیه ای گفت "سنی ها و شیعیان از پشت به کرد خنجر زدند". از زمانی که کشور عراق تشکیل شده است، اعراب، انگلیسی ها و ترک و فارس ها از پشت به کُردها خنجر زدن را دریغ نکرده اند. چنین چیزی نزد من، موضوع تازه ای نیست و با آن نا امید نخواهم شد، آن چه مرا می آزارد و کمر کُرد را می شکند آن خنجری است که کُرد به پشت خود می زند.
ملت های دیگر به مریخ رسیدند، اما ما هنوز در حال جنگ بی پایان جلالی و ملایی (نزاع میان طالبانی ها و بارزانی) هستیم. چگونه خنجر به پشت کُرد ها زده نمی شود هنگامی که اتحادیه میهنی (یکیتی) ایران را به حزب دمکرات (پارتی) ترجیح می دهد. پارتی هم ترکیه را به یکیتی ترجیح می دهد!
چگونه عرب در بغداد به پشت کُرد خنجر نمی زند هنگامی که اربیل احترامی برای رئیس جمهور قائل نیست (برهم احمد صالح عضو رهبری اتحادیه میهنی) و در سلیمانیه نیز احترامی برای نائب رئیس مجلس نمایندگان (بشیر حداد از رهبران حزب دمکرات کردستان) و وزیر خارجه (فواد حسین از رهبران حزب دمکرات کردهستان) قائل نیستند. قصد و منظور من شخص نیست، بلکه منصب های استحقاقی کُرد ها در حکومت عراق است. چگونه عرب در نزاع و کشمکش ها بر تو کُرد پیروز نخواهد شد، زمانی که روزانه 450 هزار بشکه نفت می فروشی، اما قادر به پرداخت حقوق کارمندان خود نیستی؟؟ سرنوشت درآمدهای گمرک و دروازه های مرزی و داخلی نه تنها مشخص نیست، بلکه هنوز هم منطق سیاسی کُرد، خود را به مرز دیگله مشغول کرده است (منطقه ای میان استان های اربیل و سلیمانیه که در زمان جنگ داخلی و دو اداره ای در اقلیم کردستان حکم مرز میان طرفین را داشت و نماد جنگ داخلی میان کردها در عراق است). هر چه زمان می گذرد، نقش آفرینی کُرد ها کمتر می شود و مسئله مشروع آن ها کوچکتر و بی اهمیت تر؛با این حال آن ها به جای چاره اندیشی، تازه خود را به جنگ فیسبوکی مشغول کرده اند...!
کُردها کشته دست خود هستند، نه اعراب مجلس نمایندگان عراق، آن چه محرز است؛ خصومت آن ها با کُردها و تلاششان در راستای درجه دو بودن شهروندان کُرد است. مخالفت با کیان سیاسی و اقلیم مستقل کُرد را انکار نمی کنند. خنجر زدن آن ها موضوع تازه ای نیست. اما درد، خنجری است که کُرد ها به سوی قلب یکدیگر گرفته اند.
هم اکنون نیز راه حل در بغداد نیست، گره این مسئله در کردستان باز می شود، اگر بخواهیم در آینده بر بحران ها فائق آییم، لازم است چه قدم هایی برداریم؛
1: لازم است پارتی و یکیتی، موضوع منصب استانداری کرکوک را نهایی کنند و تا حد امکان در مقابل هم انعطاف نشان دهند.
2: نیروهای پیشمرگ اقلیم کردستان از سیطره و کنترل احزاب و اختلافات سیاسی دور نگه داشته شوند و مسائل اصلی نیروهای پیشمرگ حل شوند و نیرویی ملی سازماندهی گردد.
3: درآمدهای اقلیم کردستان به خزانه وزارت دارایی دولت اقلیم واریز گردند... درآمدهای نفتی و گمرکات به وزارت دارایی تحویل داده شوند.
4: تصمیمی شجاعانه و نهایی و ملی در خصوص پرونده نفت اقلیم کردستان اتخاذ شود. پرونده نفتی در مسیر کنونی باشد، سر اقلیم کردستان را به باد خواهد داد. فعالیت با این منطق، تاراج از طریق نفت است و کیان کُردها را به فنا می برد.
5: به دموکراسی باز گردند، به نظرات و آرای مردم ناراضی و معترض و نیروها و احزاب دیگر احترام بگذارند. به جای پاسخ و پاسخگویی، دیدار و نشست و گفتگو و همکاری ضرورت و مسئولیت مقطع کنونی است. لازم است همه ما با هم با مرحله دشوار کنونی روبرو شویم. نه این که مردم در سویی و حاکمیت کُردی نیز در سوی دیگر قرار گیرند. به نزاع با هم پایان دهیم. تفاوت آرای سیاسی موضوعی عادی است. باید موضوعات ملی و کردستانی جای خود را به نزاع و کشمکش داخلی بدهند.
منبع: زَمَن پرس

کد خبر 427

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha