به گزارش خبرنگار کردپرس، بر اساس پژوهش جهاد دانشگاهی، جغرافیای شادکامی در ایران در مقیاس (ناشاد تا بسیار شاد) به بررسی وضعیت شادکامی در ایران پرداخته شده است.
در این ارزیابی میانگین شادکامی و کل کشور عدد ٤.١١ را نشان می‌دهد و بیشترین شادکامی در استان قم با رتبه 4.34 و کمترین شادکامی از آن استان های سمنان و اصهفان با رتبه 3.86 است.
در اارزیابی موجود که هنوز نتایج آن به صورت کامل منتشر نشده است، استانهای کرمان، اردبیل، زنجان، سمنان و اصفهان در پایین ترین رتبه های شادکامی ایران قرار دارند و بالاترین رتبه های شادکامی به ترتیب از آن استانهای قم، سیستان و بلوچستان هرمزگان، تهران،چهارمحال بختیاری، قزوین و لرستان است.
کردستان شادترین استان کردنشین غرب کشور
در استان های کردنشین غرب کشور نیز کردستان با 4.21 در رتبه بالاتر جغرافیای شادکامی کار گرفته و پس از آن ایلام با 4.20 و آذربایجان غربی با 4.04 و در پایان کرمانشاه با 4.01 قرار دارند.
در این مقیاس سنجشی که از ناشاد تا بسیار شاد را شامل می شود، عمده استان های کشور در رتبه چهارم و طیف سنجشی (تا حدودی شاد) قرار گرفته‌اند و چهار استان هم در مقیاس (نه چندان شاد) قرار گرفته‌اند در این سنجش تنها ۲ معیار (نه چندان شاد و تا حدودی شاد) بر جغرافیایی شادکامی ایران گسترده شده است و هیچ استان (شاد و بسیار شادی) شناسایی نشده است و همچنین هیچکدام از استان‌ها هم به مرحله (ناشاد) نرسیده‌اند.
در رده‌بندی کلی استان ها در جغرافیای شادکامی ایران به ترتیب قم، سیستان و بلوچستان، هرمزگان، چهارمحال بختیاری، تهران، قزوین، لرستان، کردستان ایلام و خراسان شمالی در 10 رتبه اول قرار دارند.
میانگین کشوری شادکامی در ایران در رده (نسبتاً شاد) قرار دارد
ابزار گردآوری در این طرح پرسش نامه آکسفورد است که ۲۹ گویه چهارگزینه ای و مقیاس ۶ درجه ای دارد بر اساس این پرسشنامه نمره شادکامی افراد از یک کمترین تا ۶ بیشترین متغیر است و به ترتیب شامل نمرات ۱ تا ۲ (ناشاد) 2 تا 3 (تا حدودی شاد) 3 تا 4 (نچندان شاد غیر شاد) 4 تا 5 (تا حدودی شاد، نسبتاً شاد) 5 تا 6 (بسیار شاد) و 6 (بسیار زیاد شاد) می شود با توجه به این نمره ها میانگین کشوری شادکامی در ایران در رده (نسبتاً شاد) قرار دارد.
مدیر پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی و مدیر طرح تحقیقاتی، در این خصوص به همشهری می گوید: «این پژوهش از یک نمونه ۱۹ هزار و ۴۹۹ نفری زنان و مردان انجام شده و میانگین شادکامی در ایران را ۱۱/۴ (از ۶ امتیاز) نشان می‌دهد که که براساس پاسخ ۹۸۴۵ زن و ۹۶۵۴ مرد به‌دست آمده است».
او ادامه می دهد: «استانهای با وضع مطلوب‌تر، بالاتر از میانگین ۲۰/۴ قرار دارند و استانهای با وضع پایین‌تر شادکامی، میانگینی پایین‌تر از ۹۰/۳ به‌دست آورده‌اند».
رابطه معنادار وضعیت شغلی و سطح درآمد با شادکامی
نکته مهم پژوهش‌های انجام شده به اعتقاد رابطه معنادار وضعیت شغلی (بیکاری یا شاغل بودن) و نیز سطح درآمد با شادکامی است؛ به‌طوری که این دو مولفه عامل تعیین‌کننده در میزان شادکامی بوده است. منتظری در این‌باره می‌گوید: «پژوهش‌های صورت گرفته نشان می‌دهد نابرابری در درآمد و اشتغال می‌تواند منجر به نابرابری در شادکامی افراد شود و به‌نظر می‌رسد یکی از راه‌های مؤثر در بهبود شادکامی، رسیدگی به معیشت و اشتغال است.» به‌طور کلی می‌توان شادکامی را حالتی دانست که با هیجان‌های مثبت و خوشایند مشخص و دامنه آن از رضایت سطحی تا خوشحالی عمیق را شامل می‌شود. شادکامی یک معیار سلامت روانی است و بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد احساس شادی و رضایت در زندگی می‌تواند سلامتی فرد را بهبود ببخشد.
از سوی دیگر، آمار‌های رسمی نشان می‌دهند هر خانواده در سال ۹۸ به‌طور میانگین ماهانه ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارد که از این رقم ۳ میلیون و ۹۵۳ هزار تومان را برای خرج‌هایی مثل مسکن، محصولات خوراکی و... هزینه کرده است.
نکته جالب توجه در پژوهش «رابطه شادکامی و سلامت خودگزارشی» میانگین استان‌هایی، چون سیستان‌وبلوچستان وکهگیلویه‌وبویراحمد در رتبه‌های بالایی جدول و نزدیک به میانگین کشوری است.
علاوه بر محرومیت این دو استان، میانگین درآمد خانوار در سیستان و بلوچستان ۲ میلیون و ۸۶۲ هزار تومان و از میانگین کشوری و همچنین از خرج ماهانه‌شان کمتر است. در کهگیلویه و بویراحمد هم میانگین درآمد هر خانواده ۴ میلیون و ۳۷۳ هزار تومان در ماه و کمی کمتر از میانگین کشوری برآورد شده است. این اعداد و ارقام با وجود حجم محرومیت ها در این دو استان و نمره مطلوب در وضع شادکامی قابل توجه است.
امسال کرونا، سیل، زلزله، بیکاری، عدم ثبات اقتصادی و ... همه و همه عواملی هستند که در شادکامی و ناشاد بودن افراد تاثیر گذارند اما مشخصا پژوهش حاضر باید به صورت کامل منتشر شود تا بر اساس جزییات سنجش گویه ها و جامعه آماری آن به بررسی دقیق تر اقدام کرد.
نظر شما