یا مقلب القلوب والابصار
یا مدبر الیل و النهار

نوروز ایرانی حکایت از قدمت دیرینه، به فراخنای تاریخ کشورمان دارد. پیشینیان ما با الهام از طبیعت و تغییر و تحولات آن، فلسفه نوروز را مبنای تحولات زندگی خود، فرزندان و آیندگان را قرار دادند.

این نگاه در معنویت، عشق، زیبایی، احترام به اعتقادات، پاسداشت پیشینیان، شرافت، نوع دوستی، عشق به طبیعت، حفظ بنیان و اصول خانواده، دروغ نگفتن، پاکی، صداقت، نظافت، اخلاق، وطن دوستی، پیشرفت، شادی و جشن به پاس خلقت زیبایی های ایزد منان جلوه نمایی نمود. این مولفه ها نیازمند این است که آدمیان خود را آماده ی تغییر و تحول نمایند، زیرا تحول را باید از خود آغاز کرد. این تذکری است که طبیعت به ما می دهد و ما فراموشکاریم. خود را به جاده علی چپ می زنیم تا واقعیت را نبینیم، حقایق را سرپوش بگذاریم و خود را به امان خدا سپاریم.

اگر خود را تغییر ندهیم، کسی را تغییر نخواهیم داد. اگر متحول نشویم، جامعه متحول نخواهد شد و اگر درون را متحول نکنیم، بیرون متحول نخواهد شد. این راز هستی است و ناچاریم به سمت جلو حرکت کنیم و اگر کند باشیم، دیگران جلو ترن و ما با حسرت آنان را نگاه خواهیم کرد.
بهار آغاز زندگی نوینی است که زیباییش را با جان و دل باید لمس کرد و از گذشته باید عبرت گرفت، از سختی ها از دردها و مشکلات و از موفیقت ها، پیروزی ها باید درس گرفت. در آغاز بهار جدید امید است بشر کره خاکی ویروس عفریت کرونا را شکست دهد، دردها و آلام بشر پایان یابد و به صلح جهانی برسد.

آغاز بهار ۱۴۰۰ به تمام کسانی که در کره خاکی نوروز را جشن می گیرند و تحویل سال نو را گرامی میدارند، تبریک می گویم. به کسانیکه، برای این عید باستانی احترام قائلند نیز درود می فرستم. دعا می کنم و از خداوند بزرگ می خواهم که ایرانیان در سال ۱۴۰۰ زندگی عالی و بدور از مشکلات اقتصادی داشته باشند. نوروزتان پیروز
در پایان با شعری شما را به خدا می سپارم:
بگشایید در و پنجره را
که نسیم خوش نوروز آید

همره رایحه نوروزی
ای بسا بخت دل‌افروز آید

از خدا می‌طلبم سال جدید
بر شما خوش شب و بهروز آید. با احترام اردشیریان