خبرگزاری کردپرس_ سریال نون. خ در 3 فصل خود نکات مثبت بسیاری را داشت. دست کم در حوزه‌ی جغرافیایی حالا بسیاری می‌دانند غرب کشور کجای نقشه است و چه جاذبه‌های زیبایی برای سفر دارد. این سریال در پرداختن به برخی ویژگی‌های فرهنگی مناطق کردنشین به ویژه تابوشکنی همیشگی در بحث موسیقی و گذری به چشم اندازهای طبیعی غرب ایران در تیتراژهای ابتدایی و پایانی نسبتاً موفق بود. شاید زمانی احتمال شنیدن آواز اساتیدی همچون حسن زیرک، عمر دزه‌یی، مظهر خالقی و شاکرو از قاب تلویزیون محال بود. اما سریال نون خ با هوشیاری تیم کارگردانیش این کار را خیلی راحت انجام داد و برخی صداهایی که با بی مهری از قاب تلویزیون بیرون بودند به خانه‌های ما آورد.
یکی از نقاط قوت سریال نون خ تیتراژهای قوی آن بود که به تصاویری از مناطق گردشگری غرب کشور مزین است.
خوشبختانه انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان کرمانشاه این فرصت را داشت که در فصل پیشین سریال که در کرمانشاه ساخته شد در بخش تیتراژ با این سریال همکاری کند. نتیجه‌ی این همکاری به تصویر کشیده شدن بسیاری از جاذبه‌های استان کرمانشاه بود که تحسین بسیاری را برانگیخت. این بار در فصل سوم تیتراژهای سریال در ابعاد گسترده‌تری تمام مناطق کردنشین را به تصویر کشاند و می‌توان بازخورد مثبت آن را به خوبی حس کرد.
از نظر بیننده عام حالا سریال نون خ در فصل سوم خود از محتوای داستانی بهتری برخوردار است و امید می‌رود در فصل‌های بعدی خود داستان هدفمندتر هم پیش برود. شاید اگر این سریال در فصل‌های بعد موضوع گردشگری را در متن اصلی خود قرار دهد بتواند توجهات به گسترش صنعت گردشگری در غرب کشور را تقویت کند. متأسفانه در سالیان گذشته تبلیغات چندانی بر روی معرفی جاذبه‌های فرهنگی و گردشگری غرب کشور انجام نشده است و بسیاری از هم میهنانمان کوچکترین اطلاعی از این حجم بالای آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی در استان‌های کردنشین ندارند و وقتی با این جاذبه‌های شگرف روبرو می‌شوند حیرت زده می‌شوند. البته شایسته است که با حمایت مسئولین استانی این سریال بار دیگر در کرمانشاه ساخته شود تا ضریب جذب گردشگر را به خوبی افزایش دهد.
در کنار همه‌ی نکات مثبتی که برای سریال نون خ عنوان شد، اینجانب از دیدگاه یک راهنمای گردشگری نقدهایی هم بر این سریال دارم. یکی از جدی‌ترین انتقادها به فصل سوم سریال پردازش به شخصیتی به نام مهیار است که در برخی قسمت‌ها نقش یک راهنمای گردشگری را بازی می‌کرد. ضرورت انتقاد سازنده به مشاغل مختلف که بعضاً ممکن است با نیش و کنایه زدن و اغراق همراه باشد امری ستوده است. انتقاد درست مثل هرس کردن زوائد درختان است اما چه کسی یک نهال نوپا را که هنوز شاخ و برش جوانه نزده از ساقه هرس می‌کند؟
نیک می‌دانیم راهنمایان گردشگری در مواجه با توریست‌ها سفیران فرهنگی جامعه هستند و عمدتاً دغدغه‌ای جز نمایش غنای فرهنگی ایران زمین را ندارند اما در کمال تعجب شخصیت کذایی فردی طماع معرفی می‌شود که به دور از آداب حرفه‌ای یک راهنمای گردشگری تنها به فکر تلکه کردن توریست‌ها به هر بهانه‌ای است. بی شک اینگونه معرفی راهنمایان گردشگری که در بطن مشاغل فرهنگی ارزشمند تقسیم بندی می‌شوند و بیش از یک سال و نیم است به واسطه‌ی اتفاقات مختلف خانه نشین هستند به هیچ وجه پذیرفتنی نیست و جا دارد سازندگان اینگونه برنامه‌ها مطالعه‌ی بیشتری در سطح جامعه داشته باشند تا سوژه پردازی آنان به واقعیت نزدیک‌تر باشد.

در مجموع این گونه سریال‌ها که بر بستر جغرافیایی غرب کشور و فرهنگ غنی کردی ساخته می‌شوند می‌توانند تأثیرات بلند مدت و مثبتی از خود بر جای بگذارند. امید می‌رود این مهم در آینده با جدیت بیشتری دنبال شود تا شاهد توسعه‌ی منطقه بر پایه‌ی گردشگری پایدار باشیم.

*رئیس انجمن راهنمایان گردشگری استان کرمانشاه