به گزارش خبرگزاری کردپرس، چند روز پیش در شهرستان ایوان و در مسیر تنگه ی گرمه (گەرمە) روباهی را دیدیم که متاسفانه بر اثر تصادف تلف شده بود و به نظر می رسید مدتی طولانی لاشه اش بر روی سطح جاده باقی مانده است اما در این میان تصویر امیدوار کننده دیدن چند کرکس (داڵ) در آن حوالی بود که سالهاست در زیست بوم زاگرس به طرز عجیبی ناپدید شده اند.

در این مواقع و در جاده ها و سرزمینی که به حال خود رها شده بهترین کار دور کردن لاشه از مسیر عبور و مرور است چون هم خطر سوانح رانندگی را افزایش می دهد و هم باعث تلف شدن حیوانات دیگر خواهد شد ما این کار را انجام دادیم، از کرکسهای منتظر عکس گرفتیم و امیدوار شدیم به دیدن دوباره این پرندگان غول پیکر که هم نقش مهمی در چرخه ی طبیعت دارند و هم جلوه ای زیبا به آسمان می بخشند.

از مدتها پیش درباره‌ی علت ناپدید شدن کرکسها مطالبی شنیده بودم و حالا دیدن دوباره آنها انگیزه ای شد تا بیشتر در این باره بدانم به همین خاطر با آقای مهدی نورمحمدی مستندساز حیات وحش تماس گرفتم ایشان که در این زمینه تحقیق کرده اند دلایل کم شدن ناگهانی جمعیت کرکسها را اینگونه بیان کردند:

مسموم کردن لاشه دامها توسط برخی از دامداران برای کشتن گرگها! شکار مستقیم، تخریب زیستگاه، باورهای نادرست، استفاده از مواد شیمیایی در دامداری ها و دامپروری ها و رها کردن پسماندهای آنها در طبیعت رها کردن لاشه‌ی مرغهای آلوده به نیوکاسل و بیماریهای دیگر در طبیعت توسط برخی از مرغداران. از دیگر دلایل مرگ و میر پرندگان مردار خوار است.

وی تاکید کرد که در هنگام تلف شدن دامها و مرغهای آلوده بهترین کار دفن آنها در عمق چند متری زمین است. کاری که ظاهرا از حوصله این بزرگواران خارج است و به دلیل نبود نظارت و بی تفاوتی معنادار مسئولان متاسفانه این داستان غم انگیز همچنان ادامه خواهد داشت!

مطالب فوق برخی از عواملی است که حیات کرکس ها را در ایران به خطر انداخته است، این در حالی است که این حیوانات ارزشمند جزو گونه های حمایت شده ملی هستند.

ماجرای رفتن کرکسها را می توان به قهر کردن تعبیر کرد چرا که رفتار و شیوه‌ی برخورد برخی از آدمها با پرنده و چرنده به حدی آزار دهنده است که چاره‌ای جز رفتن و ناپدید شدن باقی نمی ماند. حالا این رفتن‌ها بیشتر با مرگ، خودش را نشان می دهد و کمتر با کوچ کردن و دور شدن از جغرافیای یک منطقه.

*عضو بنیاد برگ و بلوط