به گزارش کرد پرس، موضوع ساماندهی دستفروشان سنندج، مسئله ای نیست که حشمت الله صیدی شهردار فعلی سنندج برای اولین بار آن را کلید زده باشد یا در مورد آن وعده داده باشد. این موضوع یک زخم قدیمی بر پیکره شهر سنندج است. البته در میان همه تحلیل ها و طرح هایی که برای ساماندهی این معضل اندیشیده می شود باید یک واقعیت مهم را در نظر گرفت و آن هم معیشت دستفروشان است. دستفروشی پدیده ای است که علل آن را باید در کم کاری های مضاعف در حوزه توسعه استان جستجو کرد. اینکه یک مقام مسئول شهری بدون توجه به شکست چنین پروژه هایی در گذشته و تهیه نقشه و مقدمات امر، این تاریخ دقیق را اعلام کند و همانگونه که پیش بینی می شد باز هم این پروژه شکست بخورد نشان می دهد آن عوامل بنیادی در این طراحی ها مورد توجه قرار نگرفته یا خارج از دایره دید و مسئولیت طراح طرح است.

میوه، سبزی، پوشاک، عطر، دستمال کاغذی، لوازم آشپزخانه و ......هر چه بخواهید از شیر مرغ تا جون آدمیزاد همه در پیاده روهاي سنندج ریخته و می توانید بخرید. دیگر کمتر نیاز پیدا می کنید به مغازه ها بروید. البته مغازه داران هم برای اینکه از قافله عقب نمانند با دستفروشان رقابت می کنند و پیاده رو را ملک شخصی خود می دانند. تمام بساط خود را مقابل مغازه های خود پهن کرده و دستفروشان هم روبروی آنها بساط پهن می کنند و پیاده رو را متعلق به خود می دانند. در این میان دیگر حقوق شهروندی معنایی ندارد و عابر پیاده جایی برای عبور ندارد. تا اینجای کار حق با شهرداری است که برای ساماندهی خیابان ها از این مشکل برنامه ریزی کند و در فکر جلوگیری از تشکیل «تاناکورایی» دیگر این بار در قلب شهر و بغل دست بازار اصلی باشد اما برای این کار باید برنامه ریزی به گونه ای باشد که منافع دستفروشان را هم لحاظ کرده باشد.

تاناکورایی دیگر در راه است؟

قدیمی ترها می گویند بخشی ازخیابان شهدای سنندج که تاناکورا در آن قرار گرفته و چهره شهر را بسیار نامنظم و آشفته نشان می دهد، در گذشته پیاده رو و محل عبور مردم بوده است. اما حالا اگر سری به آنجا بزنید، پیاده رو به طور کامل در اثر بی توجهی مسئولان به فروشندگان تاناکورا اختصاص یافته و دیگر چیزی به نام پیاده رو در آنجا نمانده است و مردم باید از وسط خیابان برای عبور استفاده کنند. به نظر می رسد با این اوصاف زنگ خطر تبدیل مرکز شهر هم به جایگاهی مانند تاناکورا به صدا درآمده است و این روند اگر ادامه پیدا کند دیگر مغازه داران و دستفروشان سند پیاده روها را به نام خود می زنند و هریک قسمتی را برای خود برای همیشه در اختیار می گیرند.

هر چند وقت یکبار خبری از ساماندهی دستفروشان به گوش می رسد اما هربار با شکست مواجه می شود و باز هم روز از نو و روزی از نو. هر روز به تعداد دستفروشان اضافه و سد معبر مغازه داران بیشتر و بیشتر می شود.

شکست پروژه روز بازار «سوم خرداد» سنندج

سوم خرداد سال 93 بود که روز بازار «سوم خرداد» با اعتبار 500 میلیون تومان به بهره برداری رسید و قرار بود بازار میوه و تره بار سنندج شود اما این تنها یک افتتاحیه بود. از آن روز تاکنون قفل آن باز نشده و تنها مانند یک ماکت در بلوار شهید نمکی خودنمایی می کند.

ایجاد مکانی برای استقرار دستفروشان بهترین ایده است که در این صورت هم دغدغه دستفروشان رفع شود و هم مردم می توانند به اجناس ارزان تر از مغازه ها دسترسی یابند، اما مکان استقرار دستفروشان بسیار مهم تر است. روز بازارها باید در جایی ایجاد شوند که دسترسی مردم آسان باشد و دستفروشان بتوانند به راحتی به آنجا نقل مکان کنند. نه اینکه به مکان هایی دور از دسترس مانند پارک دیدگاه انتقال داده شود که بی سرانجام است و با اینکار ساماندهی دستفروشان هم به رویا می پیوندد.

درست است که بیکاری در استان کردستان آمار بالایی دارد اما مسئولان نمی توانند با این بهانه از نظم و ساماندهی شهر دست بکشند و افراد را به حال خود رها کنند. معضل بیکاری تنها مختص به استان کردستان نیست و بیشتر شهرهای ایران با آن دست و پنجه نرم می کنند اما این بهانه ای برای آنها نشده تا شهر را به حال خود رها کرده و هرکس هرجا دلش خواست بتواند کسب درآمد کند. خطاب به مسئولان باید گفت بیکاری در سنندج با افزایش دستفروشان و یا مجوز تاکسی حل نمی شود و باید چاره ای اساسی برای آن اندیشید. حقوق شهروندی مردم باید رعایت شود و دستفروشان هرچه سریعتر تا دیر نشده ساماندهی شوند.

گزارش/زیبا هوشمند