به گزارش کُردپرس،قاچاق و عمل قاچاقچیگری آن چیزی نیست که تعداری کولبر با مشقت فراوان و با کول خود ، تعداد ناچیزی وسیله را از صعب العبورترین نقاط کوهستانی به داخل کشور می آورند،بلکه قاچاق و قاچاقچی کسانی هستند که از مبادی رسمی و بصورت کلان، اقتصاد و تولید مملکت را به ورطه نابوری می کشانند. قاچاق در سالیان گذشته حرف اول را در تامین نقدینگی بعضی ها زده است . قاچاقچیان پیوسته با افزایش تقاضا در بخش های مختلف توانسته اند بدون پرداخت مالیات ، درآمدهای سرشاری داشته باشند . قاچاق در بخش های مختلفی اتفاق می افتد که عمده آن در حوزه مواد مخدر ، اسلحه ومشروبات الکلی خلاصه می شود و البته باید به رشد قاچاق انسان نیز در سالیان گذشته توجه نمود . قاچاق کالا وارز هم این روزها از گرمی بازاربرخوردار است . تا حدی که تولید داخل در مقابل این نوع واردات زانو زده است.

اما نظر ها، امروزه روز معطوف به قاچاق سوخت است. آنچه دولت فکر می کند ارزان بدست مردم میرسد . خبرگزاری ها اخبار متفاوتی را مخابره می کنند. بنزین درایران ارزان است ودر کشورهای همسایه گران . از ایران قاچاق می شود ودر فلان کشور فروخته می شود . حالا دولت با انتشار اخبار مقدماتی در شرف تولید اخبار گرانی است . بنظر می رسد دولت قصد دارد پس از پروژه دلار سراغ پروژه سوخت برود.

هر چند این امر تازگی ندارد اما دولت امروز نه فردا سوخت را به هر بهانه گران خواهد کرد . پس نباید منتظر ارزانی کالا وخدمات باشیم وکوبیدن برطبل افزایش قیمت سوخت به بهانه قاچاق خود موج جدیدی از گرانی ایجاد خواهد کرد.

دولت باید در اولین قدم مانع قاچاق سوخت شود . اینکه مصرف سوخت افزایش یافته و یا در فلان کشور سوخت گران است ودرایران ارزان بهانه خوبی برای تولید گرانی نیست . دولت با برخورداری از نیروی پلیس و نیروهای تخصصی در امر پیشگیری از قاچاق باید فعالیت کند . هر چند در موضوع دلار این اتفاق نیفتاد ودرمقابل سیل تورمی آن هیچ نیروی بازدارنده ای وجود نداشت اما باید پذیرفت دولت از نیروهای بازدارنده برخوردار است لاکن فرمانی برای انجام صادر نمی شود.

دولت باید سوخت را مدیریت کند تا مصرف ظاهری آن کاهش یابد . مردم مسوول قاچاق سوخت نیستند که عواقب گرانی وتورم آن را تحمل کنند . مردم با شرکت در انتخابات به برنامه های احزاب ونامزدهای سیاسی آنان رای میدهند تا زندگی بهتری داشته باشند . متاسفانه دراین دوره با ریزش شدید اعتماد مردم به احزاب سیاسی وشعارهای بی محتوای آنان مواجه بوده ایم وتاثیر این اتفاق در آینده بیشتر مشخص وروشن خواهد شد.

ما براین باوریم که الگوی ما در هدایت سکان اقتصادی کشور که امواج سیاسی واجتماعی را نیز کنترل می کند ، چند قاچاقچی حرفه ای ویا مرز نشین نیستند . الگوی اقتصادی ما باید از بدنه دانشگاه ها بیرون کشیده شود . الگوی اقتصادی ما باید با تعامل جهانی وگفتگو شکل بگیرد .

متاسفانه در سالهای گذشته تا امروز هیچ حمایتی از تولید نشده تا نیازهای کشور از طریق تولید وسرمایه گذاری تامین شود . مسوولان اتاق بازرگانی براین ماجرا واقف اند و اذعان دارند که هم تولید وهم صادرات در حالت شکننده ای قرار دارند وفریاد های آنان برای حمایت به جایی نرسیده است مگر چند شعار مختصر در حمایت از تولید با پهن کردن فرش قرمز کذایی در شورای گفتگو وجلسات اقتصاد مقاومتی . امروز 65 درصد مالیات کشور از بخش تولید تامین می شود در حالیکه این بخش حمایتی درمقابل این پرداخت ها دریافت نمی کنند . چه باید کرد وقتی آسانترین راه را انتخاب می کنیم.