در هفته جاری به مناسبت روز دانشجو مدیری به عنوان سخنران در دانشگاه کردستان روی تربیون رفت و مطالبی حول محور مباحث قومیتی و نا مرتبط با روز دانشجو به قصد تحریک احساسات و کسب رضایت عمومی بیان کردند. بماند که امانت داری اعتمادی که به ایشان شده بود نکردند، لیکن انتظار براین بود بجای پناه بردن به فضای احساسی با قالب اجتماعات سیاسی، در پاسخ به پرسش گری دانشجویان، پاسخگویی و مسئولیت پذیری پیشه می کردند. مطلوب نیست که قوم اصیل کرد به عنوان قومی احساسی معرفی گردد و میهمانی که به رسم مهمانوازی عزیزشان شده و قبای آنها برتن کرده کاتولیک تر از پاپ برای آنها بشود. آنچه قرنها معرف کردها بوده و هست، دانایی، تدبیر، غرور، بردباری، قدرشناسی، وفاداری، علم دوستی، تعامل، وطن دوستی، مهمان نوازی، جنگاوری، سرسختی، جوانمردی، پهلوانی، شاد زیستی و...می باشد و برای این یکی از اصیل ترین قوم های ایرانی مطلوب تر آن است که آنها را با دانشگاه، دانشمندان و ویژگی های ممتازشان بشناسند نه با کف زدن و...

جناب آقای دکتر، زیبنده تر در روز دانشجو آن بود به رسم قدرشناسی می فرمودید مسئولیتی را که به مصلحتی چهار سال قبل به شما سپردند با آن چه کرده اید؟

جناب آقای دکتر به ما بگوید که بعد از چهار سال مسئولیت در دانشگاه کردستان؛ چند پروژه عمرانی جدید برای دانشگاه تعریف کرده اید؟ چند متر فضای فیزیکی دانشگاه را توسعه داده اید؟ جایگاه دانشگاه را در نظام های رتبه بندی علمی داخلی و خارجی چند پله ارتقاع داده اید؟ چند دانشکده جدید و واحد اقماری ایجاد کرده اید؟ چند درصد بودجه دانشگاه کردستان را به نسبت سال های قبل و به نسبت استان های دیگر افزایش داده اید؟ چند نشست با اعضاء هیات علمی، کارکنان و دانشجویان جهت شنیدن نظرات آنها داشته اید؟ چند جلسه با مجمع نمایندگان استان برای طرح مشکلات متعدد دانشگاه برگزار کرده اید؟ برای 30 هکتار زمین اهدای مقابل فرودگاه برای دانشکده منابع طبیعی چکار کرده اید؟ چند قرارداد را با بخش صنعت استان منعقد کرده اید؟ بستر اشتغال چند نفر از فارغ التحصیل دانشگاه را در استان فراهم کرده اید؟ در چند ارکان تصمیم ساز و تصمیم گیر استان نقش موثر دارید؟ چند نفر مدیر را برای بعد از خود پرورش داده اید؟ مشکل کدامیک از زمین های متعدد واگذار شده به دانشگاه را به سرانجام رسانده اید؟ چند شورای صنفی برای اعضای هیات علمی و کارکنان جهت پیگیری مطالباتشان راه اندازی کرده اید؟ چند متر زمین به اعضای هیات علمی و کارکنان واگذار کرده اید؟ چند خانه برای کارکنان دانشگاه ایجاد کرده اید؟ چقدر امکانان رفایی دانشگاه را گسترش داده اید؟ چند مناقصه از دهها مناقصه دانشگاه در طول سال را به موقع برگزار کرده اید؟ چه کسی و به چه دلیل فرایند انتصاب، تغیر و ابقاء مدیران دانشگاه را از یک ماه به 6 تا 12 ماه افزایش داده و دهها واحد کلیدی دانشگاه را ماهها در بلاتکلیفی قرار داده است؟ چند رشته دکتری جدید گرفته شده است؟ چند درصد مقالات داخلی و خارجی دانشگاه افزایش پیدا کرده است ؟ بابت خسارت یک میلیارد تومانی جهت عدم خرید 200 دستگاه کامپیوتر مورد نیاز دانشکده ها در سال 96 که مناقصه آن دو بار برگزار گردید چه کسی مسئول است؟ چه کسی مسبب دو قطبی شدن دانشگاه می باشد؟ چه کسانی بستر شکل گیری گروه های متعدد با هویت های مختلف را با انتخابات من درآوردی در دانشکدهها فراهم کرده و اعضاء هیات علمی را با سیاست های یک بام و دو هوا به جان هم انداخته اند؟ چه کسانی مانع تبدیل وضعیت بیش از 200 نفر نیروی شرکتی چشم انتظار با ماهی یک میلیون تومان حقوق بعد از چهار سال می باشد؟ و...

آنچه بر شما، ما و بسیاری از دانشگاهیان مشهود است، اینست که جوابی برای بسیاری از این موارد نیست. دانشگاه کردستان با وجود بودجه سالانه 100 میلیارد تومانی که بیش از دو و نیم میلیارد تومان آن فقط صرف حق مدیریت می شود، امروز در بدترین دوران خود از زمان تاسیس قرار گرفته است شاید هم به همین خاطر است که در غالب اینگونه جلسات بجای پذیرش مسئولیت و پاسخگویی با بهره گیری از این روش منسوخ پپولیستی که نیازمند هیچگونه توانایی نمی باشد علاوه بر انحراف افکار عمومی دانشگاهیان از اصل ماجرا، اعتماد، مهمان نوازی و احساسات آنها را نیز به چالش می کشید.

(مطلب رسیده به کرد پرس بازتاب دهنده نظرات نویسنده آن است که نقدهایی به مدیریت دانشگاه وارد کرده است، خبرگزاری کرد پرس آمادگی دارد نظرات مسئولین دانشگاه را در این حوزه بازتاب دهد و شایسته است در این زمینه پاسخگو باشند)