به گزارش کردپرس، رقابت انتخاباتی در ترکیه آغاز شده است. با این که کمتر از 60 روز به برگزاری انتخابات محلی ترکیه زمان باقی مانده است، حال و هوای این انتخابات که تاریک و مبهم می نماید، نشان از یک تقابل سیاسی دارد.

رویکردهای سیاسی و اجتماعی سالانه ترکیه که توسط دانشگاه کادیر هاس بررسی شده نشن می دهد که یک پنجم شهروندان ترکیه می گویند که می خواهند برای یافتن غذا مهاجرت کنند و یک سوم رای دهندگان به حزب حاکم عدالت و توسعه بر این امر موافقند که سیستم حکمرانی بیش از همیشه به سمت سلطه گرایی حرکت کرده است.

برای اولین بار در بیش از یک دهه گذشته، اقتصاد بیشتر از تروریسم به دغدغه اصلی رای دهندگان تبدیل شده است. اگرچه پایگاه اصلی حزب عدالت و توسعه همچنان به این حزب وفادار هستند اما محبوبیت شخص رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه و حزب وی به طرز چشم گیری کاهش یافته است. احساسات ضد آمریکایی همچنان حول و حوش 82 درصد است و رسانه از کمترین اعتماد برخوردار است.

با این حال، جنگ و دعوای سیاسی عمدتا حول نگاه اپوزیسیون به اردوغان و متحد فراناسیونالیست یعنی حزب حرکت ملی ترکیه است.

در بسیاری از نواحی انتخاباتی در ترکیه، تعداد زیادی از رای دهندگانی که رای دهندگان تقلبی خوانده می شوند و برخی از آنها بیش از 120 سال عمر دارند، کشف شده اند. همچنان که برخی وکلای قانون به آن اشاره می کنند مسئله تمدید دستورات غیرقانونی شورای عالی انتخابات نیز وجود دارد.

برخی این مسائل را در راستای آماده شدن برای انجام وظیفه حفظ قدرت در دستان اردوغان می دانند. این که شورای عالی انتخابات از اساس اعتراضات درباره ثبت نام رای دهندگان را رد کرده است، تایید کننده نگرانی فزاینده درباره چشم انداز انتخابات است؛ یعنی فرضیه اپوزسیون که می گویند نه اردوغان و نه حزب حاکم عدالت و توسعه اجازه نمی دهند قدرت از دستشان برود.

اردوغان به دلیل بدترشدن چشم انداز اقتصادی تحت فشار فزاینده است اما به نظر می رسد که وی مانند همیشه کارزای

انتخابات را با استفاده از تاکتیک همیشگی ایجاد چندقطبی در ترکیه به پیش ببرد.

او سعی کرده است از همکاری حزب اپوزسیون جمهوریخواه خلق یا CHP با حزب کردگرای دموکراتیک خلقها یا HDP در سطح محلی جلوگیری کند. سرکوب رهبران حزب HDP و نمایندگان آن در حال افزایش است. اردوغان ضمن جلوگیری از مناظره آزاد با همه توان، از بین بردن این تفکر را که نتیجه انتخابات محلی 31 مارس را می توان به نوعی رفراندومی برای تایید یا رد حکومت یک تنه وی دانست، در اولویت خود قرار داده است.

از هر طرف که نگاه کنی، حزب HDP یک مزاحم سیاسی برای ائتلاف ناسیونالیست-سکولار میان حزب جمهوریخواه خلق یا CHP و حزب خوب یا IYI محسوب می شود. این ائتلاف در مناطق عمدتا کردنشین جنوب شرق ترکیه ضعیف است و این بیم وجود دارد که هر اقدامی در راستای نزدیک شدن به حزب HDP در سایر مناطق، ضربه زدن به آن را در مناطق عمدتا کردنشین آسانتر کند. اردوغان در استفاده از کارت ناسیونالیسم فرد ماهری است.

با این حال، با توجه به این که رقابت در شهرهای غربی ترکیه به صورت شانه به شانه است، اپوزیسیون از این که بخواهد به پایگاه رای HDP نظر داشته باشد مضطرب است. اگر شهرداری شهرهای بزرگ ترکیه به دست مخالفان اردوغان بیفتد به معنی سودمند بودن آن به نفع دموکراسی نخواهد بود بلکه احتمالا باعث تغییر برخی چیزها خواهد شد و مثلا راه را برای تغییر نظر حامیان رییس جمهور باز خواهد کرد.

در مقابل این پس زمینه، می توان اقدام اخیر HDP را تنها یک قمار زیرکانه خواند. این حزب بعد از دست گرمی های داخلی اعلام کرده است که در شهرهای عمده مانند استانبول، آنکارا، مارسین، آدانا، آن تپ، اورفا و ازمیر نامزد برای تصدی شهرداریهای این شهرها معرفی نخواهد کرد. تقریبا در همه این شهرها پایگاه رای حزب HDP وجود دارد اما با این تصمیم، حمایت های شهری از این حزب معلق خواهد ماند.

در پیش گرفتن این استراتژی خطراتی نیز در پی دارد. برای اولین بار، رای دهندگان سنتی و کرد چنان از طبقه سیاسی ناامید شده اند که جریانی قوی برای رای ندادن به هیچ وجه وجود دارد. درصد زیادی از رای دهندگانی که هنوز تصمیم نگرفته اند در میان آنها وجود دارند.

با این حالبه به نظر می رسد که HDP مصمم است. یکی مقامات ارشد حزب HDP گفت: « ما به رای دهندگان خود اعتماد می کنیم و خواهیم دید که نزدیک به دو سوم از رای دهندگان در این شهرها به سرکوب گران رای نخواهند داد.»

اما من از این امر مطمئن نیستم. با توجه به مهندسی سیاسی از سوی آنهایی که در قدرت هستند، واقع گرایانه ترین پیش بینی، ناامیدی دیگری از اپوزسیون متفرق ترکیه بوجود خواهد آمد.

با این حال، یک نکته روشن است: خود را قربانی کردن در این انتخابات نهایت مستاصل بودن را نشان می دهد. بعد از برگزاری انتخابات اول آوریل 2019، تا سال 2022 انتخابات دیگری برگزار نخواهد شد.

نخبگان سیاسی ترکیه باید با جسارت و از روش دموکراتیک به حل مسئله کردها در خانه بپردازند.

منبع: هفته نامه اهرام ویکلی

نوسنده: یاووز بایدار

ترجمه: خبرگزاری کردپرس- سرویس جهان

کد خبرنگار: 40101