به گزارش کردپرس؛ امروز مراسمی برای تجلیل از پیشکسوتان و ورزشکاران مدال آور شهرستان سقز در سالن شهید بهشتی برگزار شد و در آن مسئولین زیادی به ایراد سخنرانی پرداختند.

هر یک از انان به اهمیت ورزش و حمایت از ورزشکاران و مدال اوران پرداختند ولی کسی از آنان نگفت برای رفع بیکاری قهرمانان ورزشی چه برنامه ای دارند؟ یا چه امتیازی برای انان درنظر گرفته شده است؟ اینکه در این مراسم هریک از مسئولان گزارش کار خود را دادند نه بحث در مورد دستاوردهای 40 سالگی انقلاب اسلامی ایران، که خود هم جای بحث دارد.

ما افراد پیشکسوت دیگر باید این عرصه را به دست جوانان و افراد میانسال بسپاریم و آنان زمانی انگیزه کار خواهند داشت که حداقل شغل آبرومندی داشته باشند والی با بیکاری و سرگردانی نمی توانند در عرصه ورزش هم تداومی داشته باشند.

اما یکی از مجریان جوان و پرانرژی این مراسم که فرصت راغنیمت دانست برخی مشکلات سقز و دردل های همه را بیان کرد.

وی گفت:سقز دومین شهر بزرگ استان کردستان است ولی خیلی عقب مانده و کاری اساسی برای آن نشده است، فرودگاه سقز سالیان سال است نیمه کاره است، کمربندی هم فعلا نیمه کاره است و با هزار مشکل، سقز خوابگاه ورزشکاران ندارد و به همین خاطر نمی تواند مسابقات ملی را برگزار کند و الی می شد در همین سقز مسابقات ملی و بین المللی کشتی را مثل زمان مرحوم خاکی برگزار کرد. هنوز یک بیمارستان کهنه و تخریبی داریم، سقز مظلوم است و الی اخر.

این مجری به نماینده سقز و بانه گفت: آقای بیگلری فقط پیگیری مهم نیست، مردم می پرسند کی این طرح ها افتتاح می شود؟ این صحبت ها با تایید حاضرین و تشویق انان همراه شد.

قبل از وی نماینده سقز و بانه مهندس بیگلری گفت: سقز بسیار پیشرفت کرده و ا مروز صاحب فرودگاه، بیمارستان بزرگ، کنارگذر جدید بعنوان تنها کنارگذر غرب کشور است. من هم از پیگیری های آقای بیگلری نماینده تلاشگرمان تقدیر می کنم اما بعنوان یک پیشکسوت به وی می گویم نگران آینده شهر فرهنگی سقز هستم. سقز از قافله توسعه عقب مانده است. بردار عزیزم شما فقط به فکر منطقه تجاری مریوان هستید ولی باید اولویت کاری شما سقزو بانه باشد. سقز کارخانه دخانیات و فرودگاه و سرمایه گذاری می خواهد. این حرف مجری جوان برشی از درددل های پدران و مادران و جوانان این شهر است، چندماه پیش برای یک مراسم ترحیم به روستای جعفرخان رفتم واقعا ادم گریه می کند بحال این مردمان زحمت کش و بی بهره از امکانات.

به همین ضرب المثل بسنده می کنم صلاح مملکت خویش را خسروان دانند...، اما این خسروان هم از سوی مملکت فرصت محدودی دارند و باید به خود آیند تا همچنان در مقام خسرو باقی بمانند.