به گزارش کردپرس، ولادیمیر وان ویلگنبرگ، تحلیلگر و ناظر مسائل کردی در یادداشتی به مسئله تغییر بافت جمعیت در شمال سوریه و طرح اتهامات از سوی ترکیه علیه کردها و بالعکس پرداخته است. او در یادداشت خود که در سایت احوال در انگلیس منتشر شده، به بررسی صحت و سقم ادعاهای ترکیه و کردهای سوریه علیه یکدیگر در مورد تغییر بافت جمعیت در شمال سوریه پرداخته است.

سالهاست دولت ترکیه کردهای سوریه را متهم کرده است با اعمال فشار و کوچ اجباری ترکمان ها و اعراب، قصد تغییر بافت جمعیتی در شمال سوریه را دارد اما از زمانی که ترکیه در مارس 2018 عفرین، منطقه تحت کنترل نیروهای ypg را تصرف کرد مسئله برعکس شد و اکنون این ypg است که ترکیه را به تلاش برای تغییر بافت جمعیت در شمال سوریه متهم می کند.

ابراهیم کالن، مشاور رجب طیب اردوغان بعد از تصرف عفرین توسط ترکیه نوشت که « ترکیه هیچ وقت درگیر مسئله تغییر بافت جمعیت در عفرین نبوده و ypg دروغ گفته است. ypg در شهرهای کوبانی، تل ابیض و دیگر شهرهای عرب نشین اقدام به تغییر بافت جمعیت کرده است؛ اقدامی که سازمان عفو بین الملل آن را جنایت جنگی خوانده است.»

بر اساس گزارش سازمان ملل در مارس 2017، این سازمان اقدام به تغییر بافت جمعیت توسط نیروهای کرد سوریه را رد کرده و اشاره کرده که شواهدی مبنی بر صحت ادعای هدف قرار گرفتن جمعیت جوامع عرب و نیز تلاش سیستماتیک برای تغییر ترکیب جمعیتی مناطق تحت کنترل ypg وجود ندارد.

سوال این است که چرا ypg باید دست به تغییر قومی کوبانی بزند در حالی که این شهر از قبل هم اکثر ساکنان آن کرد بوده اند؟

واقعیت این است که کردها به اندازه ای جمعیت ندارند که بخواهند بافت جمعیتی شهرهای عرب نشین را تغییر بدهند. Pyd ، شاخه سیاسی ypg خود از مهاجرت گسترده کردها به اروپا بیم دارد.

وقتی وارد شهرهای کردنشین سوریه می شویم معمولا با گرافیت های روی دیوارها و عبارت هایی مانند «از نَچم» مواجه می شویم که به معنای «من نمی روم» است. این مسئله نشاندهنده این است که بسیاری از کردها قبلا به اروپا مهاجرت کرده اند. برخی حتی این انتقاد را از pyd دارند که با اسکان دادن اعراب در قامیشلی از آنها حمایت می کند.

یکی از شهروندان ساکن قامیشلی گفت که بر اثر این مهاجرت ها ممکن است دیگر کردها به اندازه ای جمعیت نداشته باشند که بخواهند بافت جمعیتی مناطق را تغییر دهند.

حتی به نظر می رسد که کردها کمتر تمایل دارند به جاهایی مانند تل ابیض، رقه، منبج و یا دیرالزور باز گردند و بسیاری از کردهایی که قبل از آمدن داعش در این مناطق زندگی می کردند هنوز به این مکان ها باز نگشته اند. برای مثال، کردهای ساکن کوبانی که قبل از آغاز جنگ داخلی در سوریه در رقه به سر می بردند از زمانی هم که داعش از این شهر رفته به آن باز نگشته اند.

علاوه بر آن، اعرابی را که توسط دولت سوریه در دهه 1970 در مناطق کردنشین مانند استان حسکه آورده شده بودند مجبور نشده اند این مناطق را ترک کنند. صالح مسلم، رهبر سابق pyd در سال 2013 گفته بود که کردها به حل مسالمت آمیز مسائل نیازمند هستند.

اما بر خلاف کردها، اعراب به اندازه کافی جمعیت برای تغییر بافت جمعتی مناطق کردنشین دارند. وقتی بشار اسد مناطقی را از دست اپوزیسیون در آورد هزاران تن از شورشیان و غیرنظامیان به عفرین و دیگر مناطق تحت کنترل ترکیه در سوریه فرار کردند. به همین دلیل هم هست که می توان افرادی را در عفرین مشاهده کرد که اهل غوطه شرقی و حمس بوده و اکنون در عفرین زندگی می کنند.

پلیس عفرین غالبا از افرادی هستند که ترکیه آنها را به عفرین آورده است. امین، یکی از شهروندان کردی است که ماهها تحت کنترل ترکیه در عفرین زندگی کرده و بعدا از این شهر گریخته است. وی می گوید: « آنها در رسانه ها می گویند که پلیس داخلی در عفرین در دست کردها است اما در واقع از میان 100 الی 200 پلیس عرب فقط یک یا دو پلیس کرد را می توان یافت.»

این مسئله مغایر با مناطق تحت کنترل نیروهای سوریه دموکرایتک به رهبری کردهاست که ایست و بازرسیها اغلب در دست اعراب است. علاوه بر آن، اداره جدید دموکراتیک و خودمختار در شمال سوریه که در سپتامبر 2018 تاسیس شده دیگر اشاره ای به واژه روژاوا نمی کند. در اصل وقتی حزب اتحاد دموکراتیک سوریه یا pyd در سال 2012 بیشتر مناطق کردنشین سوریه را کنترل کرد از آن به عنوان شورش روژاوا نام می برد اما اکنون بیشتر به همزیستی میان گروه های قومی، زبانی و هویت های مختلف تاکید می کند.

عبدالحمید، رییس مشترک اداره خودگردان دموکراتیک شمال سوریه به احوال گفت: « اعراب جمعیت غالب در منطقه شمال سوریه هستند و همه این را می دانند.»

همه این ها اظهارات ماه ژانویه اردوغان را به چالش می کشد. او ادعا می کند که اگر ترکیه منطقه شرق رود فرات را کنترل کند، میلیون ها تن از سوریها به کشور باز خواهند گشت. این بدان معنی است که ترکیه به دنبال تکرار مدل عفرین در غرب رود فرات است. کردهای سوریه به تصریح ماه گذشته اردوغان در روزنامه نیویورک تایمز که گفته بود می خواهد به آنها کمک کند اعتماد ندارند و از ورود ترکیه به این مناطق بیشتر می ترسند تا بازگشت دولت سوریه به آن.

کردهای سوریه نمی خواهند مناطقشان مانند عفرین به ترکیه الحاق شده و آنها مجبور به ترک خانه هایشان شوند. با این که ترکیه بر اساس فرضیات نامتقن می گوید که ypg در شهرهایی مانند تل ابیض اقدام به تغییر بافت جمعیت کرده است، نگاهی به عفرین واقعیت را بهتر نشان خواهد داد.

کد خبرنگار: 40101