«سردار فتوحی»مدرس دانشگاه و پزوهشگر مسائل اجتماعی در گفت‌وگو با کُردپرس در پاسخ به این سوال که مردم در زمان وقایع و رخدادها چه مسئولیت اجتماعی دارند،گفت: متأسفانه سال جدید را با سیل ویرانگر آغاز کردیم که شمال تا جنوب کشور را در بر گرفت و خسارات جانی و مالی زیادی به همراه داشت که همۀ رسانه ها مملو از تحلیل و بررسی آن است. امّا نکته ای که نادیده گرفته شده است و علائم مطلوبی برای جامعه ما به ویژه آینده ما نیست سلفی‌ها(عکس یا ویدیو) در پرخطرترین موقعیت سیل است.
وی ادامه داد: با توجه به عکس و ویدیوهای منتشر شده، این سلفی ها در مواقعی حتی به مرگ سوژه‌ها منجر شده است، چندین ویدئو کوتاه منتشر شده است که جوانی در داخل خودروی است که سیل با خود می برد ولی دوربین در دستان فرد است.سیل نوعی خشم همراه با تغییر و حرکت است و هر آنچه در مقابل آن می ایستد و یا مقاومت می کند به مبارزه فرا می‌خواند، هر چقدر خشم این سیل بیشتر باشد حرکت و قدرت وی بیشتر است و مقاومت در برابر آن سخت می شود به طوری که دهها ماشین را در آغوش می‌گیرد و با خود حمل میکند. امّا سلفی بگیران می ایستند و از این حرکت و قدرت عکس و ویدیو می گیرد. در واقع در زمانی که همه چیز به وسیله سیل در جریان و حرکت است سلفی بگیران ثابت می شوند و ایستاده تا یک لحظه را از این جریان و حرکت را ایستا و ماندگار کنند.
وی افزود: حال پیامد آن هر چه باشد برای وی مهم نیست ممکن است به مرگ خودش و همشهریانش منتهی شود و همنوع دوستی و انسان دوستی به حاشیه می رود زیرا فرد به جای آنکه همانند حرکت و جریان سیل، سیل گونه به دیگرانی کمک و همیاری کند برای سلفی می ایستد و از کمک و همیاری دریغ می کند.
این جامعه‌شناس ضمن بیان این مطلب که زندگی در فضای مجازی مهمتر شده است ،خاطرنشان کرد:لازم است علاوه بر فضای واقعی سیل، فضای دوم نیز تصور کرد که ما امروزه به آن فضای مجازی می گوییم. این فضای دوم نیز نوعی از زندگی وجود دارد که همانند زندگی واقعی دارای دوستان، آشنایان، روابط و ... است، فرد دارای اسم خاص و تصویر و تجارب خاصی است. این فضاهای اول(حیات واقعی) و دوم(شبکه های مجازی) به هم مرتبط هستند، وقایعی و دغدغه هایی که در فضای اول رخ می دهد به فضای دوم نیز رسوخ می کنند و همچنین وقایع و دغدغه ها در فضای دوم نیز بر فضای اول تأثیرگذار است.
فتوحی تصریح کرد:در واقع تا حالا می توان گفت بین فضای اول و دوم رابطۀ دیالکتیکی وجود دارد، ولی سلفی هایی که از سیل گرفته شده است بیانگر آن است که حیات در فضای دوم(شبکه های مجازی) بسی از حیات در فضای اول(واقعیت اجتماعی) حائز اهمیت شده است، به این معنا فرد در فضای واقعی خود را در خطر می اندازد و بر همنوعانش تخطی می کند و همیاری را کنار می گذارد تا حیات وی فضای مجازی رنگین تر و قوی تر باشد، تا لایک بیشتر بگیرد و قهرمانان این فضای دوم شوند .
این‌مدرس دانشگاه با بیان‌این گفته که فضای مجازی انسان را استعمار کرده است،گفت: به عبارتی دقیق تر شبکه های مجازی، واقعیت های اجتماعی را استعمار می کنند. این استعمار از طریق سوژه های سلفی بگیر تولید و بازتولید می شود، این سلفی بگیران تنها مردم معمولی نیستند، بلکه بعضی از مدیرانی که برای دفع مسئولیت خود سری به مناطق سیل زده می زند تا توسط خودی ها عکس گرفته شود و در فضای مجازی قرار داده شود نیز نوعی اهمیت بیش از حد فضای مجازی بر فضای واقعی زندگی روزمرۀ مردم ایرانی است.
وی اذعان کرد:اتفاقا این مدیران به خوبی واقف و آگاهند که فضای نمایش(فضای مجازی) بر فضای واقعی سلطه پیدا کرده است و با یک سلفی از مناطق سیل زده خود را بری از مسئولیت می کنند.
سلفی گرفتن در مواقعی که موجب خسارت جانی و مالی به خود فرد و دیگران می شود و همیاری را سلب می کند علائم نامطلوبی از سلطۀ نمایش بر واقعیت است.
نظر شما