علائم حیاتی اقتصادی را آمارها بیان می کنند و در چند وقت اخیر که آمار شاخص های اصلی اقتصادی از سوی مرکز آمار اعلام شده است، نشان می دهد، استان کردستان در وخیم شدن حال و روز اقتصادی هر روز رکودی تازه به نام خود ثبت می کند. معالجان این اقتصاد بیمار هم در این مدت بارها سعی کرده اند، به جای پرداختن به عامل بیماری، اصل علائم (آمارها) را زیر سئوال ببرند و در نشست های تقریبا محرمانه تحلیل هایی از آن ارایه دهند که عموما رنگ و بوی سیاسی کاری می دهد تا نشستن و فکر کردن برای برون رفت از وضع موجود. نرخ تورم نقطه به نقطه اسفند ماه سال 97 همین چند روز قبل منتشر شد و نشان داد کردستان با نرخ تورم نقطه به نقطه 58.3 درصدی با 12 درصد فاصله نسبت به میانگین کشوری در صدر لیست قرار گرفته است. این در حالی است که میانگین درآمد سرانه مردم کردستان نصف میانگین کشوری است. یعنی مردم این استان با درآمدی کم تر نصف درآمد میانگین کشوری، 12 درصد بیشتر از مردم ایران برای خرید یک مقدار مشخص از کالا و خدمات هزینه پرداخت می کنند. روندی که البته به مدت 4 ماه پیاپی تکرار شده است. این اما آخر قصه نیست. کردستان در نرخ بیکاری هم رده دوم را بعد از کرمانشاه از آن خود کرده است اما با یک تقاوت عمده که بسیار اهمیت دارد. به این معنی که در حالی که استان کرمانشاه بالاترین نرخ بیکاری را دارد اما بررسی آمارها نشان می دهد نرخ بیکاری در این استان در سال 97 نسبت به سال 96 بیش از 2 درصد کاهش داشته است. این در حالی است که نرخ بیکاری در استان کردستان در سال 97 نسبت به سال 96 افزایش یافته است. نکته مهم تر که مسئولان اقتصادی استان باید به آن توجه کنند این است که نرخ اشتغال صنعتی و اشتغال در بخش کشاورزی هم در این مدت به شدت کاهش داشته که نشان دهنده عدم تحرک در بخش های مولد و تولیدی استان است. بخش کشاورزی را اگر بنا به توجیه همیشگی «فصلی بودن» اشتغال ها در این بخش؛ اغماض گونه بررسی کنیم که البته این توجیه نامبارک هم در جای خود جای بحث دارد، کاهش اشتغال صنعتی را به هیچ وجه نمی توان از کنارش گذشت. استان کردستان در سال های قبل در رده 20 تا 25 از نظر میزان اشتغال صنعتی قرار داشت که اکنون به رده 30 نزول یافته است و این نشان می دهد بخش صنعت و معدن استان کردستان با وجود همه پتانسیل هایش در این سال ها حتی درجا هم نزده است. مدیران مدعی این بخش توان حفظ شرایط نامناسب قبلی را نداشته اند که هیچ، بلکه در سایه مدیریت سیاسی «صمت» این وضعیت به شدت رو به وخامت هم گذاشته است. اکثر شاخصه های اقتصادی و معیشتی در استان آژیر خطر را برای اقتصاد نیمه جان استان به صدا در آورده اند و در این میان به نظر می رسد ضرورت چاره جوی فوری به شدت احساس می شود. مدت هاست که این موارد مطرح می شود و آمارهای بی زبان مدت هاست که حال وخیم کردستان را فریاد می زنند، اما گوش شنوا در میان مدیران استان وجود ندارد.