به گزارش خبرنگار کردپرس، مراسم بزرگداشت هنرمند برجسته قروه ای «عربعلی شروه» به همت ماهنامه مهر دلبران، انجمن هنرهای تجسمی قروه و ارشاد کردستان با حضور خانواده، جمعی از همکاران و دوستان او در شهرستان قروه بالأخره پس از سه بار انتشار خبر از یادواره و کنسل کردن آن بدون اطلاع قبلی و حتی یک عذرخواهی برگزار شد.

در این مراسم که انتظار می رفت روند برگزاری متفاوت تر از قبل باشد و دعوت شدگان حداقل به محوریت برنامه بخورند اما مثل همیشه تنها برای پر کردن سالن و شلوغ نشان دادن آن بیشتر صندلی ها به افرادی غیرمرتبط اختصاص یافت.

تنها دو ردیف اول از میهمانان و دعوت شدگان اصلی بودند و مابقی را اعضای گروه انجمن باران، مدیران ادارات، اعضای شورای شکوه آباد تشکیل می دادند و بدترین شیوه که در اکثر برنامه ها وجود دارد مربوط به پر کردن سالن توسط دانش آموزان در ردیف های آخر است. دانش آموزانی که بدون علاقه تنها برای آبرو خریدن مدیران برنامه حضور می یابند و در حین مراسم با بی حوصلگی تمام، وقت خود را هدر می دهند، بماند که اواسط مراسم هم عده ای دیگر صبرشان سر آمده و می رفتند.

همچنین کار جالب ارشاد قروه در این بود که با دعوت از مدارس چنان سالن را پر کرد که به ناچار تعدادی از دانش آموزان برگردانده شدند و معلوم نیست این روال اشتباهشلوغ نشان دادن برنامه ها تا به کی ادامه دارد.

در هر صورت گویا در شهرستان قروه مدیریت تشریفات معنایی ندارد و استفاده از متخصصان در این حوزه هم چندان برای مدیران خوشایند نیست. از طرفی دیگر نبود برنامه ریزی اصولی نقطه ضعف این مراسم بود. مراسمی که از هنرمندان برجسته کشوری دعوت می شود اما آن طور که باید تدارک لازم در خصوص اینکه بعد از برنامه چه باید کرد وجود ندارد.

همین طور ساخت تندیس های بی کیفیت از دیگر مواردی بود که بسیار به چشم آمد. تندیس هایی که از جنس چوب بود اما در دست کسانی که دریافت کردند تکه هایی از آن جدا می شد و به ناچار با چسب آن ها را وصل می کردند.

گذشته ها گذشته

با این وجود مراسم بزرگداشت شروه در کنار تمامی کاستی ها برگزار شد. مراسمی که در آن اساتید برجسته ای همانند «جعفر نجیبی، سعید امدادیان، محمدرضا فیروزه ای، هادی ضیاءالدینی، احمد فتوت، فردین صادق ایوبی» حضور داشتند و هر کدام از دوران بودن با «شروه» سخن گفتند و بغض داشتند. بغض از استعدادی که چهره در نقاب خاک کشید و دیگر نیست.

در همین راستا همسر «عربعلی شروه» برگزاری این بزرگداشت را به نسبت آنچه در قروه وجود دارد، مناسب دانست. «مرضیه قره داغی» در پاسخ به این سؤال که در برابر وعده هایی که برای مراسم داده شد و به عمل نرسید گفت که بحث گذشته ها گذشته است و به هر حال این گونه موارد پیش می آید.

او با بیان اینکه تا حدودی خلف وعده های قبل با این مراسم جبران شد، از اینکه این بار مسئولان شهرستان و استانی آمده بودند ابراز خرسندی کرد.

«قره داغی» با تأکید بر اینکه این برنامه ادامه داشته باشد و قطع نشود خواستار توجه بیشتر به هنرمندان جوان و بها دادن به آنان در راستای پیشرفت در کارشان شد.

ایجاد دبیرخانه نمادهای شهری در قروه

در ادامه هم معاون امور هنری و سینمایی ارشاد کردستان پس از تقدیم لوح سپاس استاندارد کردستان به خانواده استاد «عربعلی شروه» در گفت و گو با خبرنگار کردپرس از دایر کردن دبیرخانه دائمی دوسالانه ملی نمادهای شهری در قروه خبر داد.

به گفته «سامان احمدی» اگر برگزاری مراسم به تعویق افتاد به این دلیل بود که فرصتی فراهم شود تا همزمان با برگزاری دو سالانه نمادها و المان های شهری با محوریت «عربعلی شروه» برنامه جامع تر برگزار شود.

او با اشاره به اینکه بنیاد نخبگان و انجمن باران و ماهنامه مهر دلبران در شهریور 96 یادواره استاد را برگزار کردند، لذا این فرصت را مغتنم شمردیم که این برنامه به صورت دوسالانه باشد و باتوجه به درخواست مردم قروه برنامه امسال با هدف آغاز فعالیت دبیرخانه دائمی دوسالانه ملی نمادهای شهری در قروه برگزار شد.

«احمدی» نگاه ارشاد را بر این دانست که فعالیت های فرهنگی و رسانه ای به دست مجموعه و مراکز فرهنگی و هنری و رسانه ای اجرا شود و ادارات فقط نظارت و هدایت و حمایت را داشته باشند.

او با بیان اینکه دبیر علمی دبیرخانه از اساتید برجسته هنرهای تجسمی خواهد بود، از مردم قروه خواست که در این رویداد فرهنگی و هنری همراه باشند.

لزوم تقویت زیرساخت ها

نکته مهمی که در قروه با برگزاری این گونه مراسم ها بیشتر به چشم می خورد نبود زیرساخت های لازم است. زیرساخت هایی همانند سالن همایش مناسب، دستگاه های صوتی و بصری استاندارد و با کیفیت و ... که همیشه یکی از ضعف های موجود در تمامی مراسم ها به حساب می آید. بنابراین باید متولیان در این زمینه تدابیر لازم را داشته باشند چرا که گاهی اوقات کمبود امکانات بهترین شیوه مدیریت را هم زیر سؤال می برد.

«عربعلی شروه»؛ مترجم، مدرس، نقاش، سفالگر و مجسمه ساز برجسته ایرانی که آموزش نقاشی و طراحی نوین را در ایران بنیان نهاد را همه با «شاهنامه» می شناسند. مردی که در دوم مهرماه سال 18 شمسی به دنیا می آید و بعد به جای گذاشتن یادگارهای فرهنگی و هنری بسیاری در 13 اردیبهشت سال 90 روی در نقاب خاک کشید و خاموش شد. وصیت همیشگی و ماندگار این هنرمند شاخص کشوری به جوانان این بود که «تا می توانید شاهنامه بخوانید».

باتوجه به آنچه گفته شد گرچه نمی توان از بسیاری ضعف ها چشم پوشید اما برگزاری یادواره ها برای معرفی هنرمندان شاخص و برجسته کشور به نسل امروز مسئله ای است که باید بسیار موردتوجه متولیان فرهنگی و هنری باشد./