اندیشکده های راهبردی، دستگاه های امنیتی، محاسبات میدانی توسط کارشناسان نظامی آمریکا و استراتژی "نگاه به درون" ترامپ ورود آمریکا در هیچ جنگ قریب الوقوعی را تجویز نمی کنند. به همین خاطر ورود آمریکا به جنگی مبهم و با ریسک بالا در خلیج فارس به عنوان مخزن اصلی انرژی دنیا به دلایل ذیل نه عاقلانه است و نه آمریکایی ها اراده ای برای ورود به آن دارند:

ترامپ با انتقاد از استراتژی جنگ پیشگیرانه و مداخله اسلاف خود در افغانستان و عراق و با شعار ضد جنگ به قدرت رسیده است و برای پیروزی در انتخابات بعدی نیاز به حفظ موضع خود دارد.

بیش از ۵ هزار نیروی آمریکایی در سوریه و عراق هستند که در تیررس نیروهای ایران و متحدین منطقه ای آن قرار دارند و افکار عمومی آمریکا آمادگی پذیرش مرگ سربازان خود آن هم کیلومترها فراتر از مرزهای آمریکا را ندارد.

آمریکا برای جنگیدن نیاز به موقعیت های مختلف میدانی دارد بنابراین مجبور است از پایگاه های مختلف خود در کشورهای عربی منطقه علیه ایران اقدام کند و ایران نیز قطعاً این کشورها را مورد حمله موشکی قرار خواهد داد و دامنه جنگ از یک جنگ محدود به یک جنگ بزرگ منطقه ای و حتی جهانی گسترش خواهد یافت و با وقوع عملی جنگ جهانی سوم منافع آمریکا و متحدان آن در منطقه و جهان به خطر خواهد افتاد.

با توجه به توان ایران در جنگ نامتقارن و تلاش ایران برای خسارت بار کردن این جنگ برای متحدین منطقه ای و فرامنطقه ای آمریکا جریان صدور انرژی در منطقه با بحران مواجه خواهد شد و قطعا چاه های نفت منطقه و معابر عبور آن به آتش کشیده خواهد شد.

آمریکا برآورد نموده است که جنگ اقتصادی با ایران و تفرقه و اختلافات درونی در میان کارگزاران ایرانی بیشتر از یک جنگ تمام عیار نظامی برای آمریکا حامل منفعت است.

ترامپ در راستای اعمال رویکرد بنگاهی خود با بزرگ نمایی تهدید ایران به دنبال آن است تا بیش از بیش از کشورهای عربی باج های سیاسی و اقتصادی دریافت کند بنابراین تداوم پروژه ایران هراسی برای آمریکا بهتر از وارد شدن در جنگی است که پایانش ناپیداست.

البته ذکر این دلایل به معنای این نیست که همه خسارت ها را آمریکا و متحدین آن متحمل خواهند شد و ایران متحمل خسارت نمی شود بلکه این مطلب صرفا به چرایی عدم ورود آمریکا به جنگ سوم خلیج فارس پرداخته است. بنابراین آمریکا در جنگی که بداند از پیش برنده نیست و نقش تعیین کننده در معادلات و مناسبات آن ندارد ورود نمی کند. بنابراین آرایش جنگی آمریکا آخرین برگ برنده ترامپ برای تکمیل فشار حداکثری بر ایران است و رسانه ها و کارگزاران داخلی نباید به شیپور این عملیات روانی تبدیل شوند.

نکته آخر تعیین کننده این که وقتی گروهی در داخل به احتکار عامدانه کالاهای حساس و ضروری مانند پیاز و سیب زمینی و دور کردن آن ها از دسترس مردم،مبادرت می کنند و بازار را اسیر لجام گسیختگی قیمت می کنند تا در پس نارضایتی مردم به تسویه حساب های سیاسی و گروهی خود برسند می تواند برای آمریکا حامل فرصت باشد یا ورود در جنگی که پایان و میزان خسارت آن را هیچ کس نمی تواند تعیین کند!؟ کدام عقل سلیم این راه بی هزینه را رها می کند و اقدام به جنگ نظامی می کند!؟

*استاد علوم سیاسی