این چنین عزم و اراده ای رو همیشه باید ستود. مگه میشه این همه آدم دست در دست هم و باهم این چنین طبیعت را مورد لطف و عنایت خود قرار دهند. انصافا چنین تلاش هایی بی سابقه بوده.

فارغ از هماهنگی و واکنش عمل سریع و برداشت انبوه فعالین این عرصه در سراسر کشور به ویژه در مناطق زاگرس که جای تحسین دارد؛ لازم است، کارشناسان و مسئولان آگاه این روش کاری رو الگوی فعالیت خودشون کنند. شما تصور کنید این روش الگو برداری بشه، شاهد خواهیم بود که ریشه کن کردن اشتغال و شرایط کسب و کار و وضعیت معیشت مردم با این روند کُند ریشه کن نمی شه بلکه در عوض با اولین بهار کلا همه چیز رو طوری تخته می کنند که انگار از ازل چیزی نبوده.

گویا همه این سوداگران گیاهان بهاری تحت لوای ستادی مبارک با عنوان ستاد ریشه کن کردن گیاهان بهاری و خدا حافظی با طبیعت در حال فعالیت هستند. واقعا اگه چنین ستادی هم وجود نداشته باشه، باید قبول کرد خیلی از ستادهای احیای فلان دریاچه و فلان تالاب و ستادهای مبارزه و ستادهایی که هر ساله کلی از بودجه این مملکت رو نوش جان می کنن رو شرمنده خودش کرده.

فقط کافیه سری به اون محل های برداشت گیاهان بهاری بزنی، ببینی با چه دقت نظر و حسن توجهی زحمت کشیدن. هجوم ملخ و آفت های نباتی هم هیچگاه تا این حد در نابودی طبیعت به موفقیت نرسیده است.

البته جا داره از شرایط اشتغال روستایی و شهری که دولت های بزرگوار یکی پس از دیگری برای مردم مهیا می کنند تا مردم از بیکاری و ضعف معیشتی به طبیعت حمله ور نشن انتقاد کرد. نمی دانم چه اصراری دارند با اشتغال زایی برای مردم تا مانع نابودی طبیعت بشن. مگه این همه گیاه تو این کوه و دشت ها چه فایده ای دارند!

امیر شریفی