به گزارش کردپرس، گونای یلدیز، مشاور سابق کمیته منتخب پارلمان انگلیس و نیز پژوهشگر حوزه مسائل کردی در اندیشکده خاورمیانه در واشنگتن، در تحلیلی به بررسی جنبش های سیاسی کرد در عراق و سوریه پرداخته است و با اشاره به این که در این عرضه اولویت به رقابت داده شده، ارتباطات کنونی میان احزاب کرد را به ضرر کردها دانسته و بر این باور است که احزاب سیاسی کرد تا زمانی که رقابت سیاسی را کنار نگذارند به خواسته های عام کردها در عراق و سوریه دست نخواهند یافت.

او در تحلیل خود که در نشریه انگلیسی زبان قاهره رِویو منتشر شده، یکی از پدیدهای رقابتی میان جریان های کردی در عراق و سوریه را به دو جریان به رهبری پ.ک.ک و حزب دموکرات کردستان عراق نسبت دانسته است که از نظر نویسنده می توان جریان به رهبری پ.ک.ک را به سبب داشتن نهادهای مدنی و غیرحزبی فراوان آن را یک جنبش سیاسی فراگیر دانست اما جریان به رهبری حزب دموکرات را به دلیل وابستگی حزبی و عدم پشتیبانی نهادهای غیر حزبی از آن می توان یک جریان سیاسی حزبی تلقی کرد.

وی همچنین به جریان های سیاسی حزبی رقیب هم در یک منطقه خاص اشاره کرده و بر رقابت میان حزب دموکرات کردستان عراق و اتحادیه میهنی کردستان در اقلیم کردستان و اثرات زیانبار آن تاکید کرده است. از نظر این تحلیلگر سیاسی رقابت داخلی در این منطقه با توجه به تفکیک منطقه تحت کنترل دو حزب و داشتن نیروهای نظامی وابسته به دو حزب و مناقشات جدی بر سر منافع سیاسی چشم گیر است. یلدیز همچنین به رقابت دو جریان به رهبری حزب دموکرات و پ.ک.ک هم در اقلیم کردستان عراق و هم در مناطق کردنشین سوریه اشاره کرده است. از نظر وی در سوریه می توان شنید که برخی کردها شعار زنده باد برای مسعود بارزانی سر می دهند و در اربیل هم می توان شاهد عرض اندام کردهایی بود که برای عبدالله اوجالان شعار زنده باد سر می دهند.

گونای رقابت میان جریان به رهبری حزب دموکرات و پ.ک.ک را هم در اقلیم کردستان و هم در سوریه شدید دانسته که به گفته او هر کدام برای حذف دیگری تلاش می کنند. این کارشناس مسائل کردها به مشارکت ندادن احزاب کرد سوریه نزدیک به مسعود بارزانی در اداره شمال سوریه از سوی جریان نزدیک به پ.ک.ک اشاره کرده و نیز تلاش حزب دموکرات برای مقابله با نفوذ جریان پ.ک.ک را در اقلیم کردستان یادآوری کرده است.

به عقیده این کارشناس سابق شورای روابط خارجی اروپا، هر دو جریان پ.ک.ک و حزب دموکرات و به طور کلی کردها در عراق و سوریه، تلاش کرده اند برای پیشبرد برنامه های خود به قدرت های جهانی اتکا کنند اما دو حادثه که برای کردها شکست تلخی بود، نشان داد کردها در ارزیابی خود از حمایت خارجی از کردها دچار خطای محاسباتی شده و نباید زیاد روی حمایت خارجی ابرقدرت ها از کردها حساب باز کنند.

گونای یلدیز به ماجرای حمله ترکیه به منطقه کردنشین عفرین در شمال غرب سوریه در ابتدای سال 2018 اشاره کرد که به گفته وی تقریبا همه کشورهایی که خود را حامی کردها در جنگ با داعش می دانستند در اعتراض به این حمله لب باز نکردند و ترکیه با استفاده از چراغ سبز کشورهای قدرتمند خارجی این منطقه مهم را با استفاده از تمام ابزارهای پیشرفته جنگی تصرف کرد. کردهای سوریه دریافتند که نباید زیاد روی حمایت خارجی حتی آمریکا که در شرق سوریه همپیمان آنهاست حساب کنند.

پژوهشگر مسائل کردی به همین خطای استراتژیک در مورد کردهای عراق اشاره می کند و می نویسد: کردهای عراق بعد از برگزاری رفراندوم استقلال فکر نمی کردند ترکیه با توجه به این که اربیل زیاد روی همکاری های اقتصادی با این کشور حساب کرده، با بغداد بر ضد کردها همپیمان شود و علیه آنها اقدام کند اما ما شاهد بودیم ترکیه به شدت با کردها مخالفت کرد و ابرقدرتها هیچ کاری برای جلوگیری از تصرف کرکوک توسط نیروهای عراقی نکردند تا کردهای عراق هم به این یقین برسند که نباید به حمایت های خارجی اعتماد داشته باشند.

گونای دو شکست تلخ کردها در عفرین و کرکوک را تجربه مفیدی برای کردها در عراق و سوریه دانسته و به آنها یادآور شده است بخشی از این شکستها به رقابت های حزبی و عدم اتحاد آنها باز می گردد و تا زمانی که این رقابت وجود داشته باشد نباید انتظار داشت کردهای عراق و سوریه بتوانند به خواسته های خود برسند.

کد خبرنگار: 40101