به گزارش کردپرس، در تاریخ 5 ژوئن دو تیم پیشمرگ از یک واحد پاکسازی مین در منطقه آمدی در شمال دهوک بر اثر شلیک موشک جان باختند. وزارت پیشمرگ حزب کارگران کردستان (PKK) را مقصر دانست و گفت تیم های آنها در کوه متینا در کمین PKK افتاده اند. رئیس اقلیم کردستان خواستار "محدود کردن" PKK در منطقه کردستان شد. PKK اما این موضوع را انکار کرد و گفت که تنها چند شلیک هوایی انجام داده است.

روابط PKK و حزب دمکرات کردستان (پارتی/KDP) برای دهه ها متشنج بوده است. کشته شدن پنج پیشمرگ باعث ایجاد نگرانی از جنگ داخلی بین کردها شد.

زبیر آیدار، یکی از اعضای هیئت رهبری اتحادیه جوامع کردستان (KCK)، دو روز پیش از کشته شدن پیشمرگ ها در مصاحبه ای با روداو گفت: «ما خواهان گفتگو بین احزاب و سازمان های كرد برای حل همه مسائل هستیم.»
او گفت: «جنگ بین کردها خط قرمز ما است.»

PKK که بیش از 40 سال پیش تأسیس شد هر دهه به ویژه پس از دستگیری رهبر خود عبدالله اوجالان، سیاست های متفاوتی داشته است. سیاست کنونی PKK در مقایسه با گذشته چیست؟ آیا تغییر کرده است؟ اگر بله چه تغییراتی کرده است؟

PKK یک نیروی پویاست. درست است که جنبش اکنون شبیه جنبش تحت رهبری آپو [عبدالله اوجالان] نیست. هنگامی که این حزب فعالیت خود را به صورت گروهی در سال 1973 آغاز کرد و حزب در سال 1978 تأسیس شد، آنها متشکل از گروهی از جوانان در کردستان بودند. چپ گرایی در کردستان مسلط بود. دو قطب در جهان وجود داشت: ناتو و ورشو [پیمان تحت رهبری] اتحاد جماهیر شوروی. اتمسفر چپ در منطقه حاکم بود و جوانان کرد تحت تأثیر آن قرار داشتند. PKK در همین شرایط تاسیس شد. سپس جهان تغییر کرد: اتحاد جماهیر شوروی تجزیه شد و جنبشی که تحت رهبری رهبر آپو شکل گرفته بود واقعیت کردستان را بهتر درک کرد. ماندن در وضعیتی که آن زمان داشت اجباری نیست، زیرا PKK یک نیروی پویاست. PKK طبق واقعیت های موجود عمل می کند، اما هدف آن یعنی آزاد کردن همه مردم کردستان، ثابت است.

با این حال از نظر ایدئولوژیک PKK دیگر یک نیروی مارکسیست-لنینیست نیست، اگرچه چپ گرا است. ایدئولوژی خاص خود را ایجاد کرده است و نظریه پرداز آن رهبر آپو است که تئوری ملت دموکراتیک و کنفدرالیسم دموکراتیک را توسعه داده است؛ یعنی یک جامعه آزاد که دارای برابری جنسیتی است. PKK می خواهد یک جامعه اخلاقی - سیاسی ایجاد کند. این مفهوم حوزه ای وسیع را در بر می گیرد. بنابراین نمی تواند تحت تأثیر دستگیری اوجالان یا سایر مسائل قرار گیرد. رویکرد PKK به نیازها و شرایط کنونی جهان بستگی دارد. طرز فکر سازمان به رهبری آپو در مورد دولت، قدرت، دموکراسی، جامعه و جنسیت حوزه ای گسترده را در بر می گیرد که می توان درباره آن بحث کرد.

برای درک ایدئولوژی PKK باید کتاب های رهبر آپو را بخوانید، به ویژه پنج جلد از آخرین کتاب های او که در اواخر سال 2009 منتشر شد و حوزه ای از مفاهیم گسترده را در بر می گیرد. جلد اول در مورد ظهور تمدن صحبت می کند؛ جلد دوم در مورد تمدن سرمایه داری است و آن را نقد می کند؛ جلد سوم در مورد آزادی جامعه و چگونگی مقابله با سرمایه داری است؛ جلد چهارم به ارزیابی خاورمیانه و نحوه دموکراتیزه کردن آن می پردازد؛ و جلد پنجم به عنوان مفصل ترین جلد پیرامون راه حلی برای کردستان است که در آن وضعیت تاریخی، سیاسی و اجتماعی کردستان ارزیابی می شود و اوجالان در آن راه حل ارائه می کند. اگر کسی می خواهد جنبش PKK و اندیشه های آپو را درک کند باید این موارد را با دقت بخواند. کلیه اعضای PKK بر اساس این نظریه آموزش می بینند.

این تئوری یک نظریه کردستانی است که توسط یک کرد نوشته شده است. با این همه این تئوری نه تنها در کردستان بلکه در همه جا قابل استفاده است. بنابراین مردم در سراسر جهان، - آمریکای لاتین، آفریقا، آمریکای شمالی، آسیا، اروپا و همه جا - می آیند و می خواهند این نظریه را درک کنند. چرا این همه انسان به کردستان سوریه رفتند؟ این مسئله صرفا یک موضوع کردی یا جنگ با داعش [دولت اسلامی] نبود. این افراد در عمل [ایدئولوژی PKK] را دیدند. حوزه نظری PKK یک سیستم جهان شمول را ترسیم می کند و باید اینگونه دیده و درک شود. این درست نیست که PKK هر دهه خود را تغییر می دهد، بلکه PKK هر دهه الگوی جدیدی را متناسب با اوضاع روز کردستان و جهان به جامعه و بشریت ارائه می دهد.

روابط بین PKK/KCK و کردها در ترکیه چگونه است؟ مراد قاراییلان اخیرا در یک مصاحبه گفت که به کارگیری افراد جدید به دلیل عملیات نظامی مداوم توسط دولت ترکیه، تا حدودی دشوار شده است. آیا رابطه بین کردها و PKK/KCK قوی است یا به دلیل محدودیت های ایجاد شده توسط ترکیه تضعیف شده است؟

جنبش آزادی به طور کلی، به رهبری KCK، تاثیر زیادی در کردستان ترکیه و سایر نقاط داشت. همدردی و پشتیبانی مردم از PKK/KCK کاهش نیافته است، حتی در حال افزایش است... توجه داشته باشید که جنبش آزادی ارتباط خوبی با مردم به طور کلی دارد و هیچ مشکلی در این زمینه وجود ندارد. PKK صرفا یک نیروی مسلح نیست، بلکه یک نیروی سیاسی، اجتماعی و محبوب نیز هست. جنبش آزادی به PKK محدود نمی شود، بلکه یک حوزه وسیع را به طور کلی در بر می گیرد.

با وجود تمام حملات حکومت، دستگیری سیاستمداران، مصادره شهرداری های کردستان و زندانی کردن اعضای پارلمان، حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) همچنان یکی از بزرگترین احزاب در ترکیه است. چرا؟ از آنجا که کردها از جنبش آزادی حمایت می کنند. با توجه به تمام نظرسنجی های انجام شده اخیر، میزان آرای HDP نه تنها کاهش نیافته، بلکه افزایش یافته است. این مسئله حکومت ترکیه را بسیار خشمگین کرده است. بنابراین، حکومت ترکیه می خواهد خشمش را با انحلال HDP و محاکمه اعضای آن و کردها خالی کند.

روند صلح بین دولت ترکیه و PKK در سال 2013 منجر به کسب دستاوردهای بسیاری برای کردها شد. در حقیقت صلح وجود داشت و سرکوبگری حکومت آن را محدود کرده بود. نوعی دموکراسی وجود داشت. اگر فرصتی برای آغاز یک روند صلح دیگر در ترکیه وجود داشته باشد، آیا شما آن از آن استقبال می کنید؟ شرایط شما برای پذیرش این روند چیست؟ آیا فکر می کنید با وجود عملیات جدید ترکیه اصلا چنین فرایندی می تواند امکان پذیر باشد؟

جنبش PKK مقصر شکست مذاکرات اسلو و امرالی نبود. مسئله این است که حکومت ترکیه برای آغاز فرایند حل مسئله کرد آماده نیست. حکومت ترکیه به دلیل مشکلات داخلی نیاز به خرید زمان از طریق به راه اندازی جنگ دارد. این دو موضوع با هم فرق دارند. ما نپرسیدیم که چه کسی مسئول [شکست این روند] بود.

در طول مذاکرات امرالی، حکومت با رهبر آپو مذاکره کرد. روند اینگونه آغاز شد. رهبر آپو در مرکز این روند بود. هنگامی که دولت می خواست این فرایند را منحل کند، درهای امرالی را بست و برگزاری جلسات با آپو را معلق کرد و جنگ راه انداخت. این موضوع روشن است و همه می دانند. جلسات با رهبر آپو از تاریخ 5 آوریل 2015 به حالت تعلیق درآمده و روند حل مسئله به پایان رسید.

در 24 ژوئن [2015]، آنها شروع کردند به حمله به پیمان لوزان. آنها با این کار می خواهند بگویند که کردستان وجود خارجی ندارد، کردستان باید همینطور تکه تکه بماند و ما [کردها] هم هیچ حقوقی نداریم. پیام آنها در حمله به لوزان این بود. تیمی که مذاکرات را در آن زمان به پایان رساند و آغاز به حمله کرد، در طول شش سال جنگ را از کردستان ترکیه به کردستان عراق کشاند. همین تیمی که به رهبری [رجب] طیب اردوغان و [حزب حرکت ملی] MHP و ارگنه کُن که ترکیه را اداره می کند.

زمانی که بحث صلح پیش می آید، جنبش آزادی، اصول خودش را دارا است. منظور من این است که رهبر آپو و دوستانش اصولی دارند. این که همیشه می خواهند این مسئله را به جای استفاده از سلاح از طریق گفتگو و با روش های صلح آمیز، حل کنند. واقعیت این است که کردها مجبور شدند اسلحه به دست بگیرند تا از خود دفاع کنند. زیرا آنها اصلا انتخاب دیگری نداشته اند. کردها خواهان استفاده از دیالوگ برای رسیدن به صلح هستند اما من اکنون چنین فرصتی را برای آنها نمی بینم چون حکومت ترکیه همه دستاوردهای کردها را به عنوان تهدیدی برای خودش می بیند و از آنها جلوگیری می کند.

ما معتقدیم که امکان مذاکره با حکومت کنونی - یعنی ائتلاف اردوغان، MHP و ارگنه کُن - وجود ندارد. آنها برای گفتگو و دموکراسی آماده نیستند. آنها بر ضد همه نیروهای دموکراتیک ترکیه هستند، نه فقط کردها. یک سیستم دیکتاتوری در ترکیه ایجاد کرده اند که اردوغان تنها حاکم آن است. هیچ کس نمی تواند بگوید که دموکراسی در ترکیه وجود دارد، زیرا تنها دیکتاتوری وجود دارد. نیروهایی که خواستار تغییر، دموکراسی و صلح هستند باید تلاش کنند تا این حکومت را بر اندازند تا یک سیستم جدید و دموکراتیک ایجاد شود. ما به عنوان جنبش هیچ تغییری نمی بینیم، زیرا آنها تنها چیزی که می فهمند جنگ است. تصمیم ما مقاومت در برابر حملات است و می خواهیم با ایجاد یک جبهه دموکراتیک با نیروهای دموکراتیک ترکیه برای پایان دادن به این حکومت تلاش کنیم.

روابط خود را با حزب دموکرات کردستان (پارتی/KDP) چگونه ارزیابی می کنید؟

متأسفانه روابط ما با پارتی به هیچ وجه چیزی نیست که انتظارش را داشته باشیم. این روابط مانند رابطه بین دو گروه از نیروهای کردستانی نیست که می توانند درباره همه چیز گفتگو کرده و نیروهایشان را با هم بپیوندند و هماهنگ شوند. با این حال، روابط خیلی هم بد نیست. ما می گوییم که تمام نیروهای کردستانی باید با هم دیالوگ داشته باشند و مسائل باید از طریق گفتگو حل شود. به ویژه این که ما باید در برابر دشمنان مهاجم متحد باشیم. حکومت ترکیه از 24 آوریل به اقلیم کردستان حمله کرده است که همزمان است با 106 مین سالگرد نسل کشی ارمنی ها. هدف حکومت ترکیه در اقلیم کردستان این است که تمام دستاوردهای آن را از بین ببرد، کردها را از صحنه پاک کند، و نابودشان کند. این یک پیام آشکار حاوی نسل کشی بر علیه کردها است.

در حال حاضر، همانطور که در تلویزیون شما نشان داده شده است، آنها دارند اقلیم کردستان را تخریب می کنند، زمین های زراعی را می سوزانند، و روستاها را تخلیه می کنند. آنها همچنین منطقه را تحت کنترل در آورده و درختان منطقه را بریده و غارت می کنند. این [ترکیه] دشمن تمام کردها در همه جای کردستان از کردستان سوریه و عراق گرفته تا کردستان ایران و ترکیه است. ترکیه تنها دشمن PKK یا کردها در اقلیم کردستان نیست. بنابراین، نیروهای کردستانی باید بر علیه اشغالگری و این حملات به هم بپیوندند. روابط ما باید نه تنها در برابر ترکیه بلکه در برابر همه مهاجمان همین گونه باشد. ما باید در مقابل همه تهدیدها بر علیه کردستان متحد باشیم. با این حال، متاسفانه روابط ما با پارتی در این سطح نیست.

روابط شما با پارتی اخیرا درگیر تنش بوده است. آیا فرصتی هست تا بتوانید با هم بنشینید و برای عادی سازی روابط خود تلاش کنید؟ اگر بله، خواسته های شما از پارتی چیست؟ آیا شما حاضر به پذیرش خواست های احتمالی پارتی درباره تغییراتی در سیاست خود، از جمله کاهش حملات خود در منطقه کردستان و خروج نیروهایتان از منطقه هستید؟

همانطور که پیشتر هم گفتم، ما برای گفتگو آماده هستیم. ما می خواهیم تمام مسائل بین احزاب و سازمان های کردی را از طریق گفتگو حل کنیم. امیدوارم این مسائل منجر به برخورد مسلحانه نیروهای کردستانی با یکدیگر نشود. این یک خط قرمز است و نباید در هیچ کجا اتفاق بیافتد. بنابراین، ما از گفتگوی دو جانبه پشتیبانی می کنیم و معتقدیم که تمام مسائل باید از طریق گفتگو حل شود.

با توجه به انتظارات ما از پارتی و انتظارات پارتی از ما، می توان آن را در مذاکره مورد بحث قرار داد. این موضوعات نباید در رسانه ها مورد بحث قرار گیرد. هنگامی که ما نشستی برگزار می کنیم، خواسته هایمان را به طور متقابل ابراز می کنیم. این جلسات را نمی توان بر اساس تمایل یک حزب برگزار کرد، بلکه باید مبتنی بر خواست هر دو طرف باشد. همانطور که روند گفتگو گام به گام پیش می رود، دو حزب به یکدیگر نزدیک تر می شوند. من می خواهم تاکید کنم که تمام انتظارات ما از پارتی در مسیر منافع و وحدت مردم کردستان قرار دارد و ما خواهان وحدت کردستان علیه دشمن مشترک هستیم... ما می توانیم همه چیز را به بحث گذاشته و به نتیجه برسیم.

پارتی و دیگران خواستار خروج نیروهای خارجی از منطقه کردستان هستند. آنها PKK را به عنوان یک نیروی خارجی می بینند و خواستار خروج آن هستند. پاسخ شما به آنها چیست؟ آیا شما خود را به عنوان یک نیروی خارجی می دانید یا یکی از گروه های منطقه؟

PKK یک نیروی خارجی نیست، بلکه یک نیروی کُردستانی است. نیروهای کردستانی در کُردستان بیگانه محسوب نمی شوند. تقسیم کردستان از طریق کنوانسیون لوزان با رضایت ما اتفاق نیافتاد. ما کردها مجبور نیستیم به آن احترام بگذاریم. چنین واقعیتی وجود دارد، اما ما به عنوان کرد مجبور به احترام به آن، نه به طور ایدئولوژیک نه عرفی نیستیم. PKK یک نیروی خارجی نیست، بلکه یک نیروی کردستانی است. این خاک ها همه به عنوان کردستان محسوب می شوند.

وقتی کردستان عراق در هنگام حمله به آن، دچار بحران شد، و زمانی که داعش برخی از مناطق مانند حاشیه موصل را تحت کنترل خودش درآورد و می خواست وارد کرکوک و جاهای دیگر شود، PKK نگفت: «این کار، کار من نیست، چون من نیروی بخش دیگری از کردستان هستم». نیروهای PKK پایگاه های خود را ترک کردند و کسانی را که نمی توانستند مقاومت کنند جایگزین کردند. آنها با داعش در همه جبهه ها جنگیدند و از مردم کردستان محافظت کردند. این منت نیست، بلکه وظیفه PKK است. آنها انتظار قدردانی ندارند، زیرا آموزش دیده اند که در زمان لازم کوه را ترک کرده و به مخمور، کرکوک، و شنگال و جاهای دیگر بروند. آنها همچنین به دهوک آمدند و از اربیل دفاع کردند. آنها برای دفاع از تمام کردستان، آموزش دیده اند نه فقط یک بخش آن. آنها اعتقاد دارند که باید از کردها و کردستان در برابر خطر محافظت کنیم. بنابراین، اصطلاح "نیروهای خارجی" برای کسانی که از کردستان نیستند استفاده می شود. نیروهای خارجی نیروهای مهاجم هستند که باید کردستان را ترک کنند نه PKK.

با این حال، زمانی که PKK می گوید که این یک نیروی کردستانی است، به این معنا نیست که دستاوردهای اقلیم کردستان را در معرض خطر قرار دهد یا دولت کردستان و پارلمان را به عنوان نهادهای غیرقانونی ببیند. اقلیم کردستان دارای دستاوردهایی است که از طریق تلاش به دست آمده است. یک دولت و پارلمان وجود دارد. PKK به این موضوع احترام می گذارد و از آنها حمایت کرده و تلاش می کند تا توسعه شان بدهد.

چرا ماهیت روابط شما با پارتی به طور مستقیم بر روابط اقلیم کردستان با کردستان سوریه تاثیر می گذارد؟ آیا به این دلیل است که شما نیروی غالب در کردستان سوریه هستید و پارتی نیروی غالب در اقلیم است؟ به عنوان مثال پیش از آغاز تنش های KDP-PKK در تابستان گذشته هر دو روابط محدودی داشتند و مذاکرات وحدت بین احزاب کردی و احزاب اپوزیسیون در کردستان سوریه وجود داشت، اما تنش ها به شدت به این مذاکرات آسیب رساند.

کردستان یک میهن است. حتی اگر آن را از طریق توافقنامه Sykes-Picot و کنوانسیون لوزان، تکه تکه کرده باشند باز هم کردستان هنوز یک میهن است و همه مردم کرد یک ملت هستند. هنگامی که تنش بین دو نیروی کردستانی در هر بخش وجود دارد، بر بخش های دیگر نیز تاثیر می گذارد. این چیز عجیبی نیست. عجیب نیست که اگر تنش بین دو نیروی کردستانی وجود داشته باشد و سایر بخش ها این اتفاق را تعقیب کنند. PKK و پارتی هر دو نیروهای کردستانی هستند. تنش میان آنها بر سایر بخش های کردستان تأثیر می گذارد، زیرا آنها خودشان هم بر سایر بخش ها تاثیر گذار هستند. این عجیب نیست. مطمئنا تأثیر می گذارد.

مظلوم عبدی، فرمانده نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF)، گفت که نیروهای PKK از کردستان سوریه خارج شده اند. این به ما می گوید که PKK در سوریه حضور داشته است. مقامات آمریکایی همچنین در جلسات خود ادعا کرده اند که PKK با مقامات کردستان سوریه رابطه دارد. ترکیه ادعا می کند که SDF و حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) سوریه شاخه ای از PKK هستند. پاسخ شما به این همه چیست؟ آیا روابط خود را با PYD به عنوان یک رابطه طبیعی بین دو حزب کردی می بینید یا آنها را به عنوان بخشی از PKK یا KCK می بینید؟

همانطور که قبلا گفتم، PKK یک نیروی کردستانی است که آماده است تا در برابر تمام حملات به کردها مقاومت کند. هنگامی که کردستان سوریه مورد حمله داعش قرار گرفت چه کسی به داد آنها رسید؟ چه کسی از کوبانی دفاع کرد؟ بروید و به گورستان های کوبانی نگاه کنید و روی سنگ قبرها را بخوانید. از چهار طرف کردستان در این قبرستان شهید وجود دارد، حتی شهیدان بین المللی وجود دارند که تحت تاثیر گفتمان رهبر آپو از خارج از کشور برای کمک به کردها آمده اند. چه کسی این نیروها را جمع کرد و آنها را به کردستان سوریه برد تا از آنجا محافظت کنند؟ چه کسی منطقه را از هجوم داعش محافظت کرد؟ چه کسی پایتخت داعش را آزاد کرد؟ این واقعیت ها باید دیده شوند.

هیچ کس نباید به دنبال دلیلی برای حضور PKK در هر بخش این منطقه بگردد. PKK یک نیروی کردستانی است که به کمک هر بخشی از کردستان که در معرض خطر است، رفته است. هنگامی که شنگال دچار بحران بود، PKK در روز دوم رفت و آن را از خطر نسل کشی محافظت کرد. PKK از مخمور، اربیل و کرکوک هم دفاع کرد. منظورم این است که به همان شیوه از اقلیم کردستان هم محافظت می شود. PKK می خواهد از دولت در کردستان سوریه محافظت کند و به همان ترتیب که به حکومت اقلیم کردستان احترام می گذارد برای کردستان سوریه هم احترام قایل است.

مسائل دیگری که توسط دشمن و حکومت ترکیه یا برخی از افرادی که می خواهند کردها را به جان هم بیاندازند، مطرح می شود، بی اساس است. PKK یک نیروی کردستانی است و در همه جا در کردستان حضور خواهد داشت. همچنین در همه این مناطق دارای طرفداران خودش است. رهبر آپو 20 سال در کردستان سوریه خدمت کرده است. مردم کردستان سوریه در صفوف PKK از همه جای کردستان محافظت کرده اند و به عنوان شهید روی خاک افتاده اند. شما نمی توانید این ها را از یکدیگر جدا کنید. این درست نیست و کاری است که حکومت ترکیه آن را تشویق می کند. کردها و دوستانشان نباید به ادعاهای ترکیه جامه عمل بپوشانند یا آنها را جدی بگیرند.

مقامات ترکیه ادعا می کنند که PKK سلیمانیه را به یک قندیل دیگر تبدیل کرده است. پاسخ شما به این ادعا چیست؟ روابط شما با اتحادیه میهنی کردستان (یکیتی) چگونه است؟ آیا درست است که فشار ترکیه بر پارتی، مانند ممنوعیت پرواز به استان، باعث کاهش کمک های PUK به PKK و محدود کردن فعالیت هایش شده است؟

سلیمانیه سلیمانیه است، نه قندیل. یکیتی یک حزب کردستانی است. ما با یکیتی، پارتی و سایر احزاب کردستانی رابطه داریم. با این حال، با برخی از آنها رابطه بهتری داریم. سلیمانیه بخشی از کردستان است و ما اهمیتی نمی دهیم که ترکیه چه می گوید. کردها نباید به مزخرفات حکومت ترکیه توجه کنند، که هدفش ایجاد تنش بین کردها است. هر کس باید در این زمینه محتاط باشد.

شما در اروپا زندگی می کنید و فعالیت های PKK را از آنجا تحت نظر دارید. همانطور که می دانید، برخی از کشورهای اروپایی PKK را یک سازمان تروریستی می دانند و فعالیت های این گروه را محدود کرده اند. چگونه PKK در برابر این فشار ایستادگی می کند و فعالیت های خود را انجام می دهد؟ آیا فعالیت های PKK کاهش یافته یا افزایش پیدا کرده است؟

PKK نیروی بزرگی است با طرفدارانی از همه مناطق کردستان و خارج از کردستان، مانند کردهایی که در آمریکا، اروپا، استرالیا، ارمنستان، قفقاز، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، آذربایجان و دیگر مناطق زندگی می کنند. بیش از دو میلیون کرد در اروپا وجود دارد. طرفداران PKK نیز در میان آنها هستند. این برای این حامیان طبیعی است که کار خود را انجام دهند.

درست است که اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، انگلستان و سایر کشورها به خاطر روابط خود با ترکیه، PKK را به فهرست کشورهای تروریستی اضافه کرده اند. این یک نام ناعادلانه، سرکوبگر و غیرقانونی است. من یک حقوقدان هستم و در این مورد کار کرده ام. من نیز تحقیقاتم را در این زمینه انجام می دهم. من همچنین در برابر این تصمیم غیرقانونی فعالیت خواهم کرد و در این رابطه با وکلای اروپایی و بین المللی تماس خواهم گرفت. من کار قانونی علیه این تصمیم انجام می دهم. علاوه بر این، تمام کردها در مورد این تصمیم نگران هستند و قربانی این تصمیم شده اند. این فهرست بر اساس منافع کشورهای اروپایی با ترکیه است. PKK نیروی آزادی، مجادله و مبارزه برای آزادی مردم خود است. هیچ کس نمی تواند یک نیروی آزاد را به عنوان یک گروه تروریستی تعیین کند. اگر آنها این کار را می کنند، کارشان ناعادلانه و سرکوبگر است.

یک مبارزه سیاسی، اجتماعی، قانونی، لابیگری و مبارزه دیپلماتیک علیه این فهرست در اروپا به وجود آمده است. چند سال پیش کارزاری برای جمع آوری امضا در پارلمان اروپا راه اندازی شد. بیش از 140 نفر از نمایندگان پارلمان اروپا کارزار حذف PKK از لیست تروریسم را امضا کرده اند. در بلژیک، زمانی که پرونده هایی بر علیه اعضای ما از جمله خود من تشکیل شد، آنها می خواستند ما را محکوم کنند، اما ما از خودمان دفاع کردیم. دادگاه تصمیم گرفت که به ما حق بدهد. هر دو دادگاه تصریح کردند که PKK یک نیروی تروریستی نیست، بلکه نیرویی است که برای آزادی مردم خودش مبارزه می کند. کسانی که در دادگاه محاکمه شدند بی گناه بودند.

این وضعیت ماست. در برخی از کشورها، گاهی اوقات مردم ما به خاطر روابط آن کشور با ترکیه دستگیر می شوند. بسیاری از کردها قربانی این لیست شده اند، و در امور اداری، اقتصادی و حقوقی شان به مشکلاتی خورده اند. این لیست نه تنها طرفداران PKK بلکه همه کردها را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. همه کرد ها باید مخالفت خود را با این لیست بیان کنند. در این راستا، ما معتقدیم که ما در مسیر درست هستیم و در مبارزه مان پیروز خواهیم شد.

منبع: روداو

مصاحبه 3 ژوئن 2021