بالاخره 23 ژوئن 2019 میلادی هم فرا رسید و انتخابات جنجالی استانبول با پیروزی قاطعانه اکرم امام اوغلو و جریان های اپوزیسیون در ترکیه به اتمام رسید. اگر چه شکست حزب حاکم عدالت و توسعه (AKP) در انتخابات 31 مارس 2019 میلادی یک اتفاق بسیار ناگوار و غیر قابل هضم بود ولی شکست دوباره این حزب در 23 ژوئن را تنها می توان یک اشتباه بزرگ سیاسی در محاسبات به حساب آورد. قبل از هر چیزی همانگونه که در یادداشت های گذشته نیز اشاره کرده بودم تکرار انتخابات استانبول با فشار حزب حاکم که از سوی شورای عالی انتخابات صورت گرفت؛ اکرم امام اوغلو را از مقام نامزدی برای ریاست شهردرای کلانشهر استانبول جدا کرده و او را به رهبر جدید اپوزیسیون در ترکیه تبدیل کرد که دولت، نهادهای دولتی، حکومت و هر آنچه که مربوط به حاکمیت سیاسی می شود در پی براندازی و حذف او هستند. این مسئله باعث شد اکرم امام اوغلو بسیار قوی تر از 31 مارس 2019 میلادی در صحنه آماده شده و حتی برنامه های خود را برای آینده بلند مدت سیاسی اش را از همین اکنون آغاز کند. این موضوع را می توان در افزایش مشارکت در انتخابات استانبول در مقایسه با 31 مارس و به موازات آن افزایش آراء امام اوغلو نیز تجزیه و تحلیل کرد. با نگاه به مشارکت در انتخابات 84.4 درصدی که در 23 ژوئن 2019 میلادی صورت گرفت با این که برخی جریان ها و احزاب کمونیستی اقدام به بایکوت انتخابات کرده بودند کاملاً واضح و مشخص است افرادی که در 31 مارس نه ییلدریم و نه امام اوغلو را به عنوان نماینده خود برای ریاست شهرداری نمی دانستند با روندی که بیشتر "ظلم در حق امام اوغلو" شناخته می شد و با تکیه بر فرهنگ مظلوم پروری در خاورمیانه به پای صندوق ها رای آمده و از کسی که احساس می کردند در حقش ظلم شده حمایت کرده اند. مشارکت 83.9 درصدی 31 مارس 2019 میلادی در استانبول علی رغم بایکوت کمونیست ها به 84.4 درصد افزایش پیدا کرده است که این افزایش ارتباط مستقیمی با افزایش آراء امام اوغلو داشته است. اکرم امام اوغلو با کسب 529 هزار و 17 رای بیشتر نسبت به انتخابات 31 مارس هم رکوردی را که در دست خودش بود بهبود بخشید {اکرم امام اوغلو بالاترین رای را در تمام ادوار انتخابات شهرداری ها در استانبول کسب کرده است} و هم با رسیدن به 4 میلیون و 698 هزار و 782 رای در استانبول به یک محبوبیت مردمی بسیار عظیم در این شهر دست پیدا کرد.

یکی دیگر از موارد ملموسی که آن را می توان از دلایل این فرضیه که "تکرار انتخابات استانبول یک اشتباه بزرگ سیاسی برای حاکمیت ترکیه بود"؛ قرار داد، کاهش محبوبیت بینالی ییلدریم و به موازات آن AKP و به موازات آن رجب طیب اردوغان است. کاهش 234 هزار و 835 رایی ییلدریم در این انتخابات نشان دهنده این است که حتی تکرار انتخابات استانبول برای خود طرفداران آک پارتی هم خوشایند نبوده و بخشی از آنان به پای صندوق های رای نرفته و بخشی نیز با تغییر دادن رای به اکرم امام اوغلو رای داده اند. کاهش آراء ییلدریم از 4 میلیون و 156 هزار و 36 رای به 3 میلیون و 921 هزار و 201 رای در عرض 3 ماه نشان دهنده آن است که نه تنها تغییر زبان آک پارتی در ارتباط با کردها برای بازگرداندن آن 200 هزار کرد طرفدار خود به پای صندوق های رای با شکست همراه بوده بلکه کسانی که در 31 مارس به این حزب و نامزدش رای داده بودند اقدام به روی گردانی از این حزب کرده اند که این موضوع نه تنها باعث شکست بد در انتخابات شهرداری شد بلکه نگرانی های بسیار عمیقی را برای چشم اندازهای بلند مدت آک پارتی نیز به وجود آورده است.

خبرگزاری کردپرس/ سرویس ترکیه