انتخابات یک بازی است. اما خود "بازی" در اصطلاح چیست؟

طبق تعریف، هرگاه سود یک موجود تنها در گرو رفتار خود او نبوده و متأثر از رفتار و تصمیمات یک یا چند موجود دیگر باشد، یک بازی میان دو یا چند موجود یاد شده شکل گرفته‌است.

لذا زندگی ما انسان ها مملو از انواع بازی هاست و نقش بی بدیل تصمیمات و رفتارهای ما در این بازی ها نه تنها به سرنوشت خود ما که به سرنوشت دیگران پیوند می خورد و برعکس تصمیم و رفتار دیگران انتخاب های ما را محدود می کند، رفتار ما را جهت می دهد و سرنوشت ما را رقم می زند.

اما داستان به همین جا ختم نمی شود. محدودیت های تصمیم گیری و انتخاب ما غیر از قیود بیرونی، به قیود درونی خود ما نیز بستگی دارند که یکی از انواع آن سوگیری های ما هستند.

با یک جستجو ساده اینترنتی می فهمیم که سوگیری، تمایل به جانبداری از یک نظریه یا قضیه بدون بررسیِ درستی یا نادرستی آن است و با خودداری و امتناع از در نظر گرفتن دیدگاه‌های جایگزین منطقی، همراه است. سوگیری غالباً به‌طور ناآگاهانه در داوری شخص اثر می‌گذارد و غالباً به سوءتفاهم و تعارض می‌انجامد. افراد می‌توانند در تقابل یا در دفاع از یک فرد، قومیّت، ملّت، مذهب، جنسیت، طبقهٔ اجتماعی، جناح سیاسی، اُلگوی نظری و حتی علمی دچار سوگیری شوند.

سوگیری به‌معنی یک جانبه‌گرایی و فاقد دیدگاه بی‌طرفانه یا نداشتن یک ذهن باز است. سوگیری می‌تواند به شکل‌های مختلف نمود یابد و با پیشداوری و شهود مربوط است.

امسال سال انتخابات مجلس است. شرکت یا عدم شرکت ما در انتخابات و کیفیت این شرکت همگی در بستری از انواع سوگیری ها شکل می گیرد.

بعد از فهم این مقدمه نسبتا طولانی، لازم است در سال پیش رو یک پالایش اساسی نسبت به شناخت خود از جامعه، آسیب های آن و راه حل های متصور برای حل مسائل آن داشته باشیم و از سوگیری های خود برای قضاوت و تصمیم گیری اجتناب کنیم.

همه ما کمابیش از وضعیت عمومی کرمانشاه در بسیاری از شاخص ها ناراضی هستیم.

انتخابات در کرمانشاه وابسته به یک مسیر طی شده است و مناسبات حاکم بر آن یکی از عواملی است که ما را به وضعیتی که در آن هستیم رسانده است.

ما می توانیم با بررسی این مسیر و مناسبات حاکم بر آن و پالایش آن از انواع سوگیری ها، برخی موانع و انحرافات در مسیر توسعه کرمانشاه را از میان برداریم.

لذا اگر پیش از این با تکیه بر روابط طایفه ای و قومیتی رای می دادیم اکنون باید دید خود را فراخ تر کنیم و به شایسته گزینی روی آوریم.

یا اگر پیش از این به هیاهوی ستادها و لیست های انتخاباتی و جناح بندی ها توجه داشتیم اکنون باید به راه حل ها معطوف شویم.

دیگر فصل وعده ها گذشته است. اگر کسی صرفاً مشکلات را فهرست کرد و با صرف هزینه های گزاف تبلیغاتی تمام فضای تبلیغاتی را وعده حل مشکلات اشباع کرد باید ببینیم برای این مشکلات راه حلی هم ارائه می کند؟ آیا این راه حل ها در چارچوب وظایف و اختیارات نماینده مجلس می گنجد؟ و آیا این راه حل ها، خطای آزموده را دوباره آزمودن نیست؟

قطعاً باید در این مسیر خواسته های خود را هم پالایش کنیم و از انتخاب های شخصی و فرصت طلبانه دست برداریم و نفع خود را در زمین نفع همگانی دنبال کنیم.

مجلس جایگاه وضع قانون و نظارت در عموم مسائل کشور اعم از داخلی و خارجی است.

هرگونه حرکت اصلاحی اقتصادی، سیاسی، فرهنگی بدون مشارکت در تصمیم گیری و تصمیم سازی های کلان در قوه مقننه بی نتیجه است.

انتخابات مجلس، با تمام کاستی ها و محدودیت های حاکم بر آن؛ چه در آن شرکت کنیم، چه نکنیم، بر زندگی ما اثرگذار است. انتخابات یک بازی سیاسی است که در آن، کنش ما بر دیگران و کنش دیگران بر ما اثر بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت دارد.

این بازی می تواند حاصل جمع صفر داشته باشد که در آن نفع هر طرف با ضرر طرف دیگر همراه شود. (حتی می تواند جمع منفی داشته باشد و همه متضرر شویم) یا می تواند جمع مثبت داشته باشد و همه در آن برنده شویم.

برای بازی با جمع مثبت باید خود را به لحاظ فردی، اجتماعی، نهادی و سازمانی تجهیز کنیم.

این بازی را جدی بگیریم

*فعال رسانه ای