به گزارش خبرگزاری کُردپرس، این روزها، کودکان بسیاری را در سنندج می بینیم که به جای بازی با هم سن و سال های خود، در خیابان ها به دنبال لقمه ای نان هستند. آدامس، دستمال کاغذی، فال و ..... از جمله کالاهایی است که در بساط اغلب کودکان کار دیده می شود. با این کالاهای کم ارزش بسیاری از آنها نان آور خانواده هستند؛ پدر و مادر توانایی کار ندارند و این کودک است که برای ادامه زندگی خانواده مجبور است دستفروشی کند.

یکی از همین کودکان که در خیابان فردوسی آدامس می فروشد و 12 سال سن دارد می‌گوید: خودم مخارج خانواده را تامین می‌کنم و با این نان بخور نمیر چشم امید خانواده ام به من است. علاقه به درس دارد و در دوران مدرسه بعدازظهرها و شب ها کار می کند اما تابستان ها از صبح تا شب گوشه خیابان می ایستد و چشمش به دست عابران است تا شاید آدامسی از او بخرند و دست خالی به خانه برنگردد.

معاون اجتماعی اداره کل بهزیستی استان کردستان می گوید: پدیده کودکان کار تنها مربوط به بهزیستی نیست بلکه به 14 دستگاه مرتبط است. اما تحصیل این کودکان از اهمیت بسزایی برای سازمان بهزیستی برخوردار است و سعی بر این است که آنها در سطح خیابان نباشند. محسن شجاعی اضافه می کند: اما خانواده های کودکان کار همکاری نمی کنند و قوه قهریه برای مقابله با این پدیده وجود ندارد.

نوع دیگری از کودکان کار هم وجود دارد که مادرانشان با در آغوش گرفتن آنها در کنار خیابان به تکدی گری می پردازند. پدیده ای که این روزها در سطح شهر سنندج بیشتر از گذشته به چشم می خورد. شجاعی به خلاء قانونی در این باره اشاره می کند اینکه قانونی برای مقابله با این پدیده وجود ندارد و در قانون چنین عملی به عنوان کودک آزاری شناخته نشده است.

اگرچه در ماده 713 قانون مجازات هاي اسلامي، استفاده از اطفال براي تکدي گري جرم محسوب شده است اما ضعف قوانين حمايتي و کنترل هاي قانوني از يک سو و فقدان برنامه هاي کاربردي در دستگاه هاي اجرايي از سوي ديگر سبب شده اند تا ناکارايي در کنترل اين آسيب اجتماعي کاملاً مشهود باشد. قوانين موجود در اين خصوص براي کنترل اين آسيب اجتماعي قابليت لازم را دارا نبوده و در عمل جز در موارد تنبيهي به کار نمي آيند. در ايران چارچوب قوانين موجود در اين زمينه ترکيبي از فقه اسلامي، پيمان هاي جهاني و قوانين مدني کشورهايي نظير بلژيک و فرانسه است. اين ترکيب ناهمگِن سيستم حقوقي ايران را در قوانين مربوط به کودکان به صورت خاص دچار ناهماهنگي هايي کرده است.

سلامت روحی و جسمی کودکان کار همواره در معرض خطر قرار دارد بنابراین باید برای ساماندهی این افراد و مقابله با این پدیده که در کردستان در حال فراگیر شدن است چاره ای اندیشیده شود.