به گزارش خبرگزاری کُردپرس، مادر باردار از زادگاهش سقز عازم تهران شد و قرار بوده چند روز دیگر در بیمارستان تجریش تهران دخترش را به دنیا آورد. غافل از آنکه دختر کوچولویش عجله زیادی برای پا گذاشتن به این دنیا دارد و نمازخانه کوچک ایستگاه دروازه دولت را به همه امکانات درمانی و پزشکی بیمارستان شهدای تجریش ترجیح می دهد.مادر سقزی به همراه همسرش از ایستگاه حرم مطهر امام خمینی (ره) به سمت ایستگاه تجریش در حرکت بودند که با درد روبرو می شود و مجبور به پیاده شدن در ایستگاه دروازه دولت می‌شود. این نخستین زایمان در متروی تهران است و حوالی ساعت ٨ صبح چهارشنبه یعنی در اوج شلوغی مترو رخ داد.

تصاویر پلیس زن در حالی‌که نوزاد دختر را در آغوش گرفته در رسانه‌ها منتشر شد و این علتی شد تا روزنامه شهروند با این زن گفت و گویی داشته باشد. مهناز جعفری می‌گوید که در آن دقایق استرس زیادی داشته، اما به هر نحوی سعی کرده وضع حمل را برای مادر آسان کند.

او می گوید: تاریخی که برایش تعیین شده بود، ٥ مرداد بود. اما ظاهرا درد ایشان زیاد شده بود و به همین دلیل هم راهی بیمارستان شده بودند. همراه همسر و پسر سه‌ساله‌اش سوار خط تجریش شده بودند، اما درد بیش از حد آنها را در ایستگاه دروازه دولت متوقف کرد تا این‌که مامور مترو آن خانم را دید.

جعفری ادامه می دهد: واقعا باورکردنی نبود و البته هنوز خودم هم باور ندارم. خدا را شکر که هم بچه سالم است، هم مادر. البته من مامایی نکردم، فقط کنار آن خانم حضور داشتم و سعی کردم آرامش کنم. من آن‌جا بودم اما کار اصلی را بچه‌های اورژانس انجام دادند. من فقط سعی داشتم او را آرام کنم. ماساژ می‌دادم و برایش دعا می‌کردم. من اصلا فکر نمی‌کردم این زایمان در مترو انجام شود. تصور من این بود که اورژانس او را با خودش می‌برد، اما خب قسمت این بود.
او اضافه می کند: ابتدا یکی از ماموران متوجه موضوع شده بود. ظاهرا آن خانم شرایط مساعدی نداشته و مامور مترو هم از همسرش پرس‌وجو می‌کند و معلوم می‌شود که پا به ماه است. اصلا آنها سوار مترو شده بودند تا به بیمارستان شهدای تجریش بروند، البته آن‌طور که آن خانم به من گفت، تاریخ زایمان ٥ مرداد تعیین شده بود، اما به دلیل درد شدیدی که داشته، همراه همسر و فرزندش راهی بیمارستان شدند که درد شدید باعث شد در ایستگاه دروازه دولت پیاده شوند.
این پلیس زن درباره ادامه ماجرا توضیح می دهد: مامور مترو موضوع را به من اطلاع داد. او را به نمازخانه بردم. از ظاهرش معلوم بود که موقع وضع حملش است. راستش ابتدا ترسیده بودم. خب تجربه نداشتم، اما سعی می‌کردم او را آرام کنم. فضا را برای او مهیا کردم. شانه‌هایش را ماساژ می‌دادم و برایش دعا می‌کردم. صلوات می‌فرستادم و آیت‌الکرسی می‌خواندم. البته همان ابتدا هم به اورژانس اطلاع دادیم. نیروهای اورژانس رسیدند. وقتی آنها رسیدند، من خیالم راحت‌تر شد. اما آنها دو مرد بودند و هیچ زنی هم همراه آنها نبود. همین باعث شد تا آن خانم معذب شود. به‌هرحال برای هر زنی سخت است. من خودم مادرم و همه این شرایط را تجربه کرده‌ام. آن خانم وقتی فهمید هیچ زنی همراه نیروهای اورژانس نیست، خیلی خجالت کشید و استرسش بیشتر شد. وقتی این شرایط پیش آمد، من تصمیم گرفتم کنار او بمانم و به پرسنل اورژانس کمک کنم. البته این سومین زایمان این خانم بود، او دو پسر ٣ ساله و ١٣ ساله دارد.

او ادامه می دهد: حدود ساعت ٧:٥٠ شروع شد و ساعت ٨:١٥ هم نوزاد سالم به دنیا آمد. خیلی عجیب بود. به‌هرحال در مقایسه با بیمارستان امکانات ما در حد صفر بود. هرچند ملحفه، حوله، پوشک، پتو و برخی وسایل این‌چنینی را نیروهای اورژانس همراه داشتند، اما به‌هرحال کار سختی بود. خدا را شکر که ختم به خیر شد. این زن و شوهر هم غریب بودند. آنها اصالتا اهل سقز هستند. ساکن همان‌جا هم هستند، اما قصدشان این بود که در تهران فرزند دومشان را به دنیا آورند.