راستی چه تعداد از ما کرمانشاهی ها این مرد و خانواده بزرگ وی را می شناسیم و یا حداقل چه تعداد از ما می دانیم که چهارم مرداد سالروز درگذشت اوست.
من اطلاعات چندانی درباره این مرد مهربان و با سخاوت نداشتم و برای دریافت آگاهی بیشتر به اینترنت مراجعه کردم و وقتی نامش را در گوگل جستجو کردم چیزی در باره این مرد پرمهر مشاهده نشد آنهم در اینترنتی که اگر در باره چیبس و پفک ، یا ورزشکاران آن ور آبی سرچ کنی چندین صفحه مطلب و تصویر بالا می آید و از سیر تا پیازش اطلاعات دریافت خواهید کرد.
انگار جایی برای این خیر خیراندیش در رسانه ها وجود ندارد و همه درگیر اخبار و زندگی روزمره ای شده ایم که خیلی اوقات حواسمان را از خیلی چیزهایی که نباید از آن پرت شود، پرت کرده است و شاید این غفلت عاملی باشد در گرفتاری های امروز، امروزی که خیلی ها فقط به فکر خودشان هستند و درد دردمندانی که روز بروز هم بیشتر می شوند را ندارند؛ برعکس مرد بزرگی که هرچند ما به او نپرداخنه ایم اما وی خودش را صرف و وقف مردم کرد.
چهارمرداد، سالروز درگذشت مرحوم علی اکبر معتضدی فرزند مرحوم شریف معتضدی است مردی که بسیاری از نقاط پراثر شهر کرمانشاه یادگار او، پدر و خانواد اش است ولی دریغ از پرداختن به آنها حتی در سالروز وفاتش حتی درحد یک مراسم کوچک بزرگداشت از سوی ارگان های مربوطه در میان این همه همایش های رنگارنگ.
معتضدی نامی مانا و برازنده است چرا که معتضدی ( کمک کننده) برای مردم بودند و در راه خدا و خدمت به خلق خدا گام بر می داشتند.
معتضدی سالیان پیش روی در نقاب خاک گذاشت و باقیات صالحات فراوانی را از خود به جا گذاشت.
بیمارستان، مسجد، مدرسه، شیرخوارگاه و اماکن عام المنفعه بسیار فراوانی ازخانواده معتضدی به یادگار گذاشته شده؛ بی شک انسان های فراوانی از نوزاد گرفته تا کهنسال از موقوفات پرشمار خانواده معتضدی بهره برده اند و می برند. آماری از تعداد افرادی که به برکت وقفیات معتضدی به جایگاه های بالا و خاص رسیده اند در دست نیست، همانطور که با بی تفاوتی ما اطلاعات و مطالب زیادی از وی در دست نیست.
شاید یکی از مهمترین علت های این همه گرفتاری و دست تنگی ها، نپرداختن ما به افراد دستگیر به مانند مرحوم معتضدی است و طبیعی هم به نظر می رسد وقتی که معتضدی ها فراموش شوند فرهنگ دستگیری از فقرا و مستمندان هم کم رنگ می شود و مشکلات جامعه پر رنگ.
شکی نیست که معتضدی و معتضدی ها نیازی به مراسم یادبود ما ندارند بلکه این ما هستیم که نیازمند پرداختن به آنان و الگو گرفتن از آنانیم.
ای کاش تلاش کنیم ما هم مقداری بیشتر معتضد باشیم، هر کس به قدر وسع و داشته های خود. ای کاش فقط کمی بیش از این خود را وقف همنوعان و هم نفسانی کنیم که مشکلات نفسشان را به تنگ آورده است
ای کاش مسئولان از وقت، توان و جایگاهشان برای خدمت به مردمی که برای معتضدی ها عزیز بودند بیشتر وقف کنند. ای کاش ما مردم هم کمی بیشتر از حاج شریف ها و حاج علی اکبر ها برای گره گشایی از زندگی یکدیگر الگو بگیریم که اگر اینگونه شود دیگر شاهد این همه مشکل نخواهیم بود و اگر اینگونه شود منافع شخصی و حزبی بر منافع عمومی و ملی ترجیح داده نمی شود و برخی از احزاب، جناح ها و اشخاص، دیگر بجای اینکه به دنبال لابی گری برای بدست گرفتن منصب و پست برای خود و یا نزدیکان خود باشند برای توسعه استان و سپردن امور به افراد معتهد و متخصص تلاش می کردند.
ای کاش مسئولان کمی به این موضوع فکر کنند که به برکت از خودگذشتگی معتضدی ها حدود 80 درصد کرمانشاه وقفی است و زیبنده این استان نیست که مردم شریف آن که زندگی خود را وقف انقلاب کرده اند با این همه مشکل دست به یقه باشند. ای کاش برای رسیدن به قله های پیشرفت، شریفی و علی اکبری گونه فکر کنیم، عمل کنیم و معتضد یکدیگر باشیم تا در قیامت شرمسار نباشیم.
*فعال رسانه
نظر شما