به گزارش کردپرس، زمانی انسان از خودش سوال می کند که آیا زندگی من ارزش زیستن دارد یا خیر؟ این پرسش را شاید کسانی که خودکشی کرده اند بارها از خود پرسیده باشند. اما چه شرایطی سبب این نا امیدی و بی پروایی می شود و انسان را در ورطه ترک حیات قرار می دهد؟ در سال‌های اخیر فشارهای سنگین اقتصادی، مشکلات خانوادگی و ... گاها اخبار بسیار ناخوشایندی را از خودکشی ها شکل داده اند.

سال گذشته 17 نفر در مهاباد خودکشی کردند که از این تعداد 12 مورد را زنان در رنج سنی 25 تا 30 سال و پنج مرد نیز در رنج سنی 27 تا 35 شامل می شدند.

عمده ترین دلایل خودکشی افراد در مهاباد عدم رضایت از زندگی، فشار والدین بر دختران، افشای حقایق و نیازهای اقتصادی اعلام شده و بیشترین موارد اقدام به خودکشی هم در شهرها و درمناطق حاشیه نشین صورت گرفته است.

در این میان زنان خانه‌دار پیشتاز خودکشی اند و استفاده از دارو بیشترین میزان خودکشی‌ها را تا کنون در این شهر به خود اختصاص داده است. امسال نیز یک مورد خودکشی منجر به مرگ و چندین مورد خودکشی ناکام در مهاباد اتفاق افتاد.

رییس اداره بهزیستی شهرستان مهاباد در جلسه ارتقای امنیت اجتماعی در این خصوص نسبت به عملکرد شبکه بهداشت و درمان مهاباد انتقاد کرد و گفت: تعداد آمارهای اقدام به خودکشی در شهرستان به اداره بهزیستی اعلام نمی شود تا اداره بتواند برنامه‌ای برای آن تدوین کند.

به گفته مهران یوسفی کمتر از 1 درصد افرادی که اقدام به خودکشی می‌کنند از طرف شبکه بهداشت و درمان شهرستان مهاباد به این اداره معرفی می‌شوند. در حالی که هر مورد از خودکشی های ناکام باید به صورت مستمر تحت کنترل باشند تا از میزان تلفات و آسیب های احتمالی آن کاسته شود.

رییس بهزیستی مهاباد معتقد است که؛ خدمات شبکه بهداشت و درمان تنها به مشاوره کوتاه مدت ختم می‌شود درحالیکه خدمات مشاوره‌ای و حمایت‌های مالی اداره بهزیستی تا پایان عمر و یا رفع کامل مشکل ادامه خواهد داشت. اما تاکنون موارد اقدام به خودکشی به این اداره به عنوان متولی و مرجع در پیشگیری آسیب‌های اجتماعی گزارش نشده است تا خدمات مشاوره‌ای، حمایتهای مالی و ... برای افراد در محرض خطر و خانواده هایشان صورت بگیرد.

مهران یوسفی با اشاره به افزایش تورم، مشکلات اقتصادی و تأثیر آن بر افزایش اقدام به خودکشی‌ افزود: یکی از عمده ترین دلایل خودکشی در جامعه فشارهای اقتصادی و نبود نشاط در جامعه است و برای ایجاد این نشاط فراگیر در جامعه نیازمند اجرای برنامه های فرهنگی و هنری رایگان و یا هزینه کم هستیم تا اقشار ضعیف جامعه نیز از آن بهره مند شوند.