خبرنگار همان واژه آشنا که از مشکلات مردم می گوید اما خود به فراموشی سپرده شده و تنها یک روز از تقویم به نامش ثبت شده تا در این روز یادی از آنها شود.

خیلی هایشان بیمه ندارد، حقوق کافی ندارند، امنیت شغلی ندارند اما با این همه اجحافی که در حقش شان شده است به دنبال احقاق حقوق مردم هستند و این عشق به همنوع است که در واژه های او می گنجد و به پرواز در می آید.

یکی از خبرنگاران که در روزنامه خراسان قلم می زند، مشکلات خبرنگاران را حکایت مثنوی هفتاد من کاغذ می داند و می گوید: ازمشکلات بیمه و معیشت گرفته تا نداشتن امنیت شغلی و سروکله زدن با مسئولانی که اصلا نمی دانند خبر چیست و خبرنگار چه رسالتی دارد! همه و همه مربوط به دغدغه ها و مشکلات خبرنگاران است.

ا.س ادامه می دهد: سنگینی بار مسئولیت در انتقال پیام، روزی چندین مرتبه شانه خبرنگار را می فشارد. اوضاع زمانی وخیم تر می شود که مدیران و مسئولان استانی با وجود قرار داشتن در عصر اطلاعات و ارتباطات، هنوز الفبای خبر را نمی دانند و انتظار دارند هر آنچه را که دیکته می کنند، خبرنگار روی کاغذ بیاورد و منتشر کند و خدا نکند که خبرنگاری زیر بار این فشار سر خم نکند و بخواهد رسالت خبری خود را به درستی انجام دهد...

او می افزاید: صاحبان قلم و اندیشه جزو قشر پر درد جامعه امروز هستند، گروهی که دردهای خود را با مرهم گذاشتن بر زخم های مردم به واسطه پیگیری مسائل و مشکلات شان، التیام می بخشند و پیش از خود، برای باز شدن گره های کور زندگی مردم قلم می زنند و خواسته های به حق آنها را از مسئولان مطالبه می کنند.

این خبرنگار عنوان می کند: بیشتر خبرنگاران و اصحاب رسانه با وجود سالها کار و تلاش، هنوز سقفی ندارند که زیر آن آرام بگیرند. همچنین از ترس اینکه هر لحظه ممکن است پایان فعالیت شان به واسطه هزار و یک مشکلی که رسانه ها و مطبوعات با آن درگیر هستند، اعلام شود، روزی هزار مرتبه تنشان می لرزد و خوب می دانند که نا امن ترین شغل ها را دارند.

به گفته او، خبرنگاران عمرشان را در راه توسعه و آبادانی شهر و دیار و استان شان گذاشتند و به رسالت خود عشق ورزیدند و صادقانه کار کردند ولی برای رفع مشکلات مسکن، معیشت و بیمه خود اندر خم یک کوچه مانده اند و متاسفانه گوش شنوایی برای شنیدن دردهایشان وجود ندارد. زیرا اگر وجود داشت تاکنون که بارها و بارها در همان سالی، که یک روز آن، روز خبرنگار نام گرفته و مسائل و دغدغه های خبرنگاران به طرق مختلف مطرح شده است، نسخه ای عملیاتی برای برطرف شدن مشکلات شان پیچیده می شد تا هر سال در چنین روزی، خبرنگاران برای بیان دردهایشان سوژه نشوند.

خبرنگاران تشکل صنفی پویا و منسجم ندارند

خبرنگاری دیگر هم در گفت و گو با کُردپرس، بخشی دیگر از مشکلات خبرنگاران را عنوان می کند و می گوید: موضوعی که در حوزه فعالیت رسانه ها در استان کردستان دارای اهمیت است نبود یک تشکل صنفی پویا و منسجم است.

او ادامه می دهد: کار در حوزه رسانه جزو مشاغل سخت بوده و مشکلات خاص خود را دارد و با توجه به اینکه برخی مدیران سعه صدر لازم برای برخورد با انتقادهای رسانه ها را ندارند مشخص است که در مسیر کار چنین رسانه هایی سنگ اندازی خواهند کرد. تنها زمانی می توان به ادامه راه امیدوار بود که فعالان رسانه ای از هم صنفان خود به صورت هدفمند حمایت کنند و چنین امری تنها با وجود یک حلقه واسط یا تشکل صنفی کارآمد محقق خواهد شد.

ک.ف می افزاید: کردستان یکی از استان های کشور است که در حوزه اطلاع رسانی با ضعف های بنیادین روبرو است و البته بخشی از مشکلات این حوزه مربوط به فقدان خبرنگاران با انگیزه و دارای تحصیلات مرتبط با این حوزه است.

قابل کتمان نیست که افراد بسیاری در این استان به نوعی وبال گردن حوزه رسانه شده و به معضلی برای فعالان اصلی این حوزه خطیر در کردستان بدل شده اند؛ کم نیستند افرادی که به دلیل ناتوانی و نداشتن تخصص برای پیدا کردن شغل، خود را خود را خبرنگار و حتی روزنامه نگار نامیده اند و تنها کاری که برای استان انجام نمی دهند اطلاع رسانی است.

تصور کنید روزی دنیا بدون خبرنگار باشد و هیچ خبری منعکس نشود، چه اتفاقی می افتد؟ قطعا جامعه بدون خبرنگار می میرد پس انصاف نیست چنین قشر ارزشمندی در جامعه اینگونه مشکلات بر سرشان آوار شود و کسی به فکر آنها نباشد. باید رفع مشکلات آنها در اولویت قرار گیرد تا خدای نکرده دغدغه معیشت سبب غفلت از مردم و احقاق حقوق آنها نشود.

گزارش/ زیبا هوشمند