فلاحت پیشه همچنین از عدم تمایلش به شرکت در انتخابات مجلس یازدهم خبر داد. گفتگو با این تحلیل گر مسائل سیاسی را در ادمه می خوانید:
-در روز خبرنگار توییت کرده بودید خبرنگاران تنها افرادی بودند که در زمان مسئولیتم از من گزارش عملکرد می خواستند. واقعاً این چنین بوده است؟
کمیسیون امنیت ملی ۲۳ عضو دارد که ۲۲ نفر از آنها جزء سه جریان اصلی مجلس هستند. بنده تنها کسی هستم که جزء هیچ یک از آن ها نبودم. یک لابی ها، چالش ها و اختلافات حزبی شکل گرفت و در نهایت ما قربانی این اختلافات حزبی شدیم. ولی چند تن از خبرنگاران محترم مجلس بودند که به ایشان گفتم من قدر شما را می دانم تنها جریانی که از من مطالبه گری کردند، گزارش عملکرد خواستند و دوران مسئولیت بنده را با گذشته ها مقایسه کردند همین خبرنگاران بودند و گرنه جناح‌های سیاسی هیچ گزارش عملکردی نخواستند به غیر از جریان امید که آن هم به خاطر من کاندیدای خود را دو دوره کنار گذاشتند و اعلام هم کردند که عملکرد شما قابل دفاع است. روزنامه نگاران همیشه نقد کرده اند و همیشه نقدشان شیرین است و این طبیعت روزنامه‌نگاری است. من در سن ۲۲ سالگی در تاریخ یک دی 72 کار روزنامه‌نگاری را شروع کردم و هنوز هم در حال فعالیت می باشم و خوشحال هستم که هم اکنون مطالب من فارغ از جریان جناحی در همه رسانه ها منتشرمی شود.
-در خصوص مگاپروژه پتروشیمی اسلام آباد غرب و مواضع برخی مسئولان استان در قبال این پروژه چه نظری دارید؟
طبق قانون مسئولان دولت اجازه ندارند طرحی را که مقدمات کارشناسی یا گزارشات توجیهی و موافقت اصولی آن تمام نشده باشد به اطلاع مردم برسانند. اگر بخواهیم انتخاباتی تر بگوییم اجازه ندارند این طرح را به مردم بفروشند! بارها مسئولان پتروشیمی اسلام آباد را به مردم اسلام آباد فروخته اند. من تا کنون بیش از ۴۰ مورد برای پتروشیمی اسلام آباد با مسئولان استانی، ملی و سرمایه‌گذاران جلسه گذاشته ام و حدود ده بار وزیر نفت را ملاقات کرده ام. تقریباً در همه این ۱۰ بار وزیر نفت یک جمله را تکرار می‌کردند که این پتروشیمی استان را نجات می دهد و تأمین خوراک و همه ملزوماتش هیچ مشکلی ندارد و باید ایجاد شود.
آمار و ارقامی را که چند بار آقایان برای مردم تکرار کرده اند و بارها آماری که به مردم استان فروخته اند را من برای یادآوری تکرار می کنم. این پتروشیمی 5 هزار شغل مستقیم و ۴۵ هزار شغل به صورت غیر مستقیم ایجاد می کند یعنی پتروشیمی اسلام آباد بزرگترین پروژه ملی غرب کشور است چون اسلام آباد غرب منطقه ویژه دارد، منطقه ویژه هم مصوب مجلس است بنا شد که این پروژه آنجا باشد.
حتی برای این موضوع من به چین هم سفر کردم و به سفارت مراجعه کردم و رابط پتروشیمی در چین را هم پیدا کردم. آقای خاجی سفیر قبلی ما در آنجا بود. در سفارت با ایشان صحبت کردم و ایشان گفت که هنوز از ایران درخواست فاینانس پتروشیمی اسلام آباد غرب نیامده است؛ اگر بیاید چینی‌ها بلافاصله آن را انجام خواهند داد. من متوجه شدم که یک مانعی در داخل ایران بر سر راه این پروژه موجود است. من 9 ماه با چالش و سه بار دیدار و جلسه با آقای نوبخت گزارش زیست محیطی پروژه را گرفتم؛ حالا یک مدیر بیاید و بگوید من مخالف این پروژه بودم! این یعنی یا دولت ما از ابتدا به ملت دروغ گفته است و یا یک اتفاق دیگری افتاده که باعث شد به دولت ظلم شود. من در این باره یک توییت زدم که اولین توییت استانی من بود، بعد از آن چند بار به خصوص آقای استاندار با بنده تماس گرفتند.
جالب این است که دقیقاً یک ماه قبل از این موضوع با آقای استاندار به ملاقات وزیر نفت رفتیم. در آنجا قرار بر این شد که شرکت ستاره خلیج فارس در اینجا کار را شروع کند وزیر هم همانجا امضا کردند و در آخر قرار بر این شد که با ۱۵ میلیون دلار کار شروع شود.
اصل موضوع این است که من معتقدم مهمترین حلقه ارتباطی دولت با مردم اسلام آباد غرب و استان کرمانشاه در شرایط کنونی پتروشیمی است که از طریق آن قول ۵۰ هزار شغل داده اند! یا دولت دروغگو است و یا راستگو است و باید این کار را انجام دهد و باید شروع به کار کند و همه مقدمات مربوط به آن هم شکل گرفته است. یک مدت تأخیر را به گردن سرمایه‌گذار انداختند و گفتند سرمایه گذارها عمل نمی کنند. سرمایه‌گذار‌ها امضا کردند و گفتند هر جور شما صلاح می دانید عمل می‌کنیم. اصل کار و این نوع رفتار کردن با مردم استان کرمانشاه بد است.
من معتقدم اگر عزم دولت پشت قضیه بود الان این کار صورت می گرفت از ابتدا تا الان فقط کارشکنی بوده است. از زمانی که به دنبال مجوز زیست محیطی آن بودم و تا زمان فاینانس تنها چیزی که من دیدم کارشکنی دیدم.
-یکی از مواردی که شما مطرح کردید تحت عنوان جاسوسی در حوزه توسعه و مدیریت کشور بود. لطفاً در این خصوص توضیح دهید.
من جمله‌ای به عنوان جاسوسی در حوزه مدیریتی می‌گویم. این یعنی نگذارند کاری که به سود مملکت است صورت بگیرد ولی آنچه که به سود مملکت نیست انجام شود. مثلاً هم اکنون در کشور ما در فلات مرکزی کشور قانون برنامه اجازه نمی دهد حتی یک لیتر تخصیص آب صنعتی داشته باشیم از حوزه فلات مرکزی کشور چند پروژه فولاد را بعد از برجام فرستاده اند چین برای فاینانس ولی هیچ پتروشیمی را نفرستاده اند! به این می‌گویند جاسوسی. جالب این است که در شرایط تحریم کشورکه نفت خام تحریم شده است صنعتی که تا به حال شکست دشمن را به دنبال داشته و ارز آوری داشته، پتروشیمی‌ها و پالایشگاه‌ها بوده است. پتروشیمی اسلام آباد غرب کاملاً به سود مملکت است و هنوز خاک می خورد و کار آن انجام نمی‌شود
- وضعیت پالایشگاه آناهیتا کرمانشاه هم اینگونه است، سالهاست که این پروژه فقط یک نام دارد. آیا طبق گفته برخی مسئولان می توان گفت تحریم ها مانعی برای راه اندازی این پروژه ها هستند؟
در خصوص بحث پالایشگاه آناهیتا هم باید بگویم اتفاقاً در این حوزه ها یعنی پتروشیمی و پالایشگاه تحریم پذیر نیستیم. به طور مثال الان کشورهای همسایه نیازمند بنزین هستند به طوریکه ما مجبور هستیم جلوی قاچاق بنزین را بگیریم. آنها نیازمند محصولات پتروشیمی هستند، اصلاً اینها تحریم پذیر نیستند. لذا کشور اگر تمام عزم خود را روی تولید محصولات پتروشیمی و پالایشگاهی بگذارد باز هم کم است ولی ما می بینیم که کوتاهی می شود. شک نکنید در حوزه تصمیم گیری کشور جاسوسانی وجود دارند که کارشان این است طرح هایی که به سود مملکت است به انجام نرسد ولی کارهایی که به ضرر مملکت است انجام شود. آنها مملکت را به سوی کارهایی که به کاهدان می رسد می برند. بنده این را بعد از تجربه ۱۸ سفر استانی به عنوان رئیس کمیسیون می‌گویم.- در طول تاریخ هیچ کس به اندازه بنده سفر استانی نرفته است. ده سفر کشوری را با روسای کمیسیون ها انجام دادم. این را بگویم که ده سفر خارجی را کنسل کردم چون احساس کردم در این سفر چیزی برای کشور به ارمغان نمی آید و فقط هزینه بردار است، اما سفرهای داخل کشور بسیار مهم بودند. -در زمانه‌ای که ارز خون بها است نباید به مأموریت اختصاص داده شود- در این سفرها خیلی چیزها دیدم. مثلاً در جنوب دیدم جلوی ۵ هزار شغل به خاطر یک دلیل واهی گرفته شده است؛ به یک دلیل واهی جلوی آبی که از دریای عمان بیاید و وارد شیلات بشود را گرفته‌اند! من این را در کمیسیون حل کردم. اگر هم اکنون مسئولان کشور، همین آقای روحانی بیاید یکسری افراد دلسوز را در هر استان مشخص کند و بگوید هر استان چند طرح دارد که به خاطر جاسوسی در مدیریت و کارشکنی و ستون پنجم در مدیریت، این طرح ها خوابیده مانند پتروشیمی اسلام آباد و پالایشگاه آناهیتا یا مثلاً شیلات در جنوب - ماهیگیری در جنوب توسط شرکت‌های خارجی انجام می شود که طی آن وزنه هایی را به تور وصل می‌کنند و از کف دریا حتی تخم این ماهی ها را نیز جمع می کنند و با خودشان می‌برند- یکی از راهکارهای کشور در شرایط تحریم این است که یکسری افراد دلسوز و نترس در هر استان را مشخص کنیم و از طرح‌های بزرگ هر استان که به خاطر این جاسوسی و ستون پنجم ها در حوزه تصمیم گیری خوابیده است، مانع زدایی کنیم؛ آنوقت ببینید این مملکت چه رونقی خواهد گرفت. متاسفانه این عزم هنوز وجود ندارد همه چیز را به گردن تحریم ها انداخته اند. کدام تحریم؟ به هر حال تحریم را می شود به فرصت تبدیل کرد. کشور ما عملاً دارد به جایی می‌رسد که راه‌هایی برای آن در عرصه جهانی شدن وجود دارد. امروز شما به راحتی می توانید ارز وارد کشور کنید. کشور می تواند تحریم ها را دور بزند ولی ما باید حوزه مدیریت را درست کنیم بحث پالایشگاه هم همین است.
در خصوص این پروژه می بینید که اولاً مصوبه هایی در عالی ترین سطح را در کشور دارد، تامین کننده مالی اش مشخص شده، تکلیف دستگاه ها مشخص شده، در طول سلسله سفر هایی که من در جریان بودم از مجلس هفتم به بعد مشکل خوراک هم ندارد، مشکل مصرف هم ندارد، گزارش توجیه صرفه اقتصادی نیز دارد یعنی به سود اقتصاد مملکت است، گزارش آن به عنوان یک طرح نجات دهنده در زمینه بیکاری تایید شده است؛ همه اینها را دارد ولی باز هم اجرایی نمی‌شود و آن را چندین بار در ادوار گذشته به مردم فروخته اند ولی کاری برای راه اندازی آن صورت نگرفته است. هم اکنون نیز در زمان تحریم ها توجیه سیاسی و استراتژیک هم دارد ولی هنوز تکانی نخورده است؛ این از آن جمله مواردی است که باید بررسی شود.
-به نظر شما راه برون رفت استان کرمانشاه از تنگنای معضل بیکاری چیست؟
من معتقدم در اینجا هم مثل هر جای دیگری باید یک اختیارات ویژه ای داده شود و از طرح ها مانع زدایی شود. طرح های بزرگی باید برای این کار شکل گیرد. به طور مثال من در زمانی که مسئولیت کمیسیون را داشتم، یکی از سفرهای استانی که انجام دادیم سفر به استان لرستان بود. در آنجا یک مجتمع بزرگ کشت و صنعت احداث کرده بودند. من سرمایه گذاران را از همانجا دعوت کردم و با آنها به کرمانشاه آمدیم و بلافاصله جلسه گذاشتیم. از آقای استاندار و مسئولان مربوطه هم دعوت کردیم همه امضا کردند که یک طرح بزرگ را در مرز استان کرمانشاه انجام بدهند. طرح مجتمع کشاورزی که چند هزار اشتغال ایجاد می کند. علاوه بر امنیت سازی بسیار سود آور است. جالب این است یک سری از موانعی که شکل گرفته بود از ناحیه کسانی بود که زمین های منابع طبیعی دولت را بین خودشان تقسیم کرده بودند البته نه مردمی که آنجا زندگی می کنند و حق دارند؛ در این استان یک سری از افراد زمین های منابع طبیعی کشور را بین خودشان تقسیم کرده اند و اجازه احداث پروژه‌های ملی را در آنجا نمی دهند! به یکی از مقام‌های امنیتی وقت استان گفتم حتی نه به خاطر منافع ملی، شما را به جان بچه ات قسم می دهم که این را از حلقوم این افراد در بیاورید که این طرح ملی انجام بشود خوشبختانه این طرح هم اکنون در حال راه اندازی می باشد و همان جایی که داعشی ها از آنجا آمدند و مجلس را زدند، در حال تبدیل شدن به یک منطقه توسعه می شود.
پس موضوع اول این است که باید از اجرای پروژه ها مانع زدایی شود و به ویژه دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی به این قضیه باید ورود پیدا کنند. موضوع دوم این است که از استان کرمانشاه باید دید نظامی و امنیتی را برداریم این مهم است. به هرحال این استان زمانی در حال جنگ و مرکز پشتیبانی غرب کشور بود. همه ما هزینه‌هایش را داده ایم؛ با افتخار در جنگ جنگیدیم. فرقی که ما با سایر استان ها در جنگ داریم این است که جبهه های جنگ را خودمان گردانده ایم. بین ۸۰ تا ۸۵ درصد رزمنده هایی که در این جبهه ها جنگیدند از همین مردم بودند. مقام معظم رهبری به عنوان سینه ستبر کشور از کرمانشاه یاد می کند به همین خاطر است که در هر خانواده ای در این استان شهید داریم.
در زمان ریاست کمیسیون در یکی از سفرهای خارجی با مسئولیت خودم ۱۲ نماینده را همراه یک هیئت از مسیر زمینی تا بغداد و کربلا بردیم. مسیری که می‌گفتند ناامن است. بعد از خانقین بخشی است به نام زرگوش. در آنجا بیشتر از ایران مرا می‌شناختند و من را پسرعمو خطاب می‌کردند و می‌گفتند ما از ایل کلهر هستیم و خواهش می کردند مرز را هر چه زودتر باز کنیم.
یک دید امنیتی اینجا حاکم شده است و باعث شده مرز بسته شود. مرز باز شود باعث ایجاد ۱۰ هزار شغل خواهد شد. به نظرم این دید امنیتی باید از استان برداشته شود. فضا در سمت عراق کاملاً مهیا است کشور باید هزینه بدهد یک هزینه محدود و برای اینکه مرز باز شود.
قرابت هایی میان ما وجود دارد که در هیچ مرزی وجود ندارد. گزارش آن سفر را به همه مسئولان دادیم. ما در برنامه قانون ششم اجازه دادیم به همکاری‌های اقتصادی مشترک، هم بین افراد و هم بین نهادهای دولتی. این رفت و آمدها تجار ما را به هم پیوند می زند و این پیوند تا نوه و نتیجه ادامه پیدا خواهد کرد. رگه‌هایی ایجاد می‌شود مانند اربعین که وقتی می روید می بینید انگار بین کشور ایران و عراق هیچ جنگی نبوده است.
در نشست سه جانبه ترکیه، روسیه و ایران، همتای بنده در ترکیه گفت چطور این همه ایرانی به عراق می روند و با عراقی ها با هم هستند! مگر شما هشت سال با یکدیگر نجنگیده اید؟! من به ایشان گفتم درست است ولی اگر به عراق سفر کنید می بینید از کربلا تا نجف که مسیری حدود ۹0 کیلومتراست، به صورت یک در میان عکس شهدای ایرانی و عراقی را در کنار هم گذاشته اند! و با اینکه عراقی های زیادی در جنگ با ایران و با کویت و در ادامه با آمریکا و سلسله جنگ های صدام تا پایان سال ۲۰۰۳ کشته شده اند اما یک عکس از آنها را نگذاشته اند و همه عکس ها مربوط به شهدای جنگ مشترک ایران و عراق با داعش است و آنچه تبدیل به عقیده شده همین است. من فکر می‌کنم به دلیل یکسری گزارش های امنیتی که حداقل برای ما که ناامنی های متفاوتی را پشت سر گذاشته ایم نباید باعث ترس در تصمیم‌گیری شود و باعث شود مرز باز نشود.
-مهمترین چالشی که استان کرمانشاه با آن مواجهه است را چه می دانید؟
مهمترین چالش استان بیکاری و دیگری کاهش امید به آینده در استان است. به نظر من هیچ استانی به اندازه کرمانشاه ظرفیت عملی برای آنکه امیدواری ایجاد کند، را ندارد. یکی از این ظرفیت ها مرز است که هنوز شاید یک صدم از ظرفیت آن را ما استفاده نکرده ایم. این مربوط است به اینکه با هم بتوانیم کار کنیم اما دو عامل باعث شده که با هم کار نکنیم و کار کردن در کرمانشاه سخت بشود. عامل اول آن ضعف سنتی نخبه کشی در استان کرمانشاه است که باعث شده خیلی‌ها خسته شوند و دیگر توانی نداشته باشند. بنده عرض کردم خودم را مثال می زنم ۹۹.۵ درصد از مشکلاتی که برای بنده در این مدت ایجاد شده از همان استانی های خودم بوده یعنی کسانی که منتظر هستند تا شما را له کنند و زمینتان بزنند این موضوع باعث شده نخبه های زیادی در استان سرخورده شوند طوری که دیگر حاضر نیستند به عرصه بر گردند این یکی از ضعف های سنتی است. یک ضعف دیگری وجود دارد به نام ضعف مدیریت ها. مثلاً اولین سفری که بنده به عنوان رئیس کمیسیون به مرز خسروی آمدم در پایانه پرویزخان همان زمان با وزیر اقتصاد در همانجا صحبت کردم و قرار شد تا دو ماه بعد ایکس ری کامیونی در پایانه مستقر شود که هنوز انجام نشده است! اینها ضعف های مدیریتی است که وجود دارد. متاسفانه برخی از مسئولان کشور انگار خودشان را نهادینه کرده اند و دیگر به راحتی گوش نمی دهند. وقتی پول وجود دارد وقتی تصمیم گرفته شده وقتی کار صورت نمی‌گیرد اینها یعنی ضعف مدیریت است.
مجموع اینها باعث ایجاد دو مشکل بزرگ کاهش امید به زندگی در استان و بیکاری شده است.
-توئیت شما با موضوع محو اسرائیل، با واکنش های تندی مواجه شد. ماجرا چه بود؟
من یک رشته توییت زده بودم که آقایان یک قسمت را زدند و قسمت دیگر را نزدند و ظلم کردند به من. به خاطر این که سوء استفاده بیشتری نشود قسمت اول را حذف کردم. اول در توییتر نظر شخصی دادم که بارها اعلام کرده ام. در سیاست می‌گوییم که انسان تحت تاثیر ساختار قرار می گیرد یک حوزه دیگر هم حوزه کارشناسی است. من در این حوزه یک رشته توییت زده بودم در بحث محو اسرائیل. عرض کردم که محو اسرائیل، همانطور که مرحوم امام در مورد رژیم جعلی اسرائیل به کار برده و اسرائیل باید محو شود. اما از زمانی که یک بنده خدایی گفت اسرائیل را محو می‌کنیم و جریان هولوکاست را مطرح کرد، نتانیاهو از آن زمان و با مرور همین جمله رای می آورد و با همین جمله علیه ایران سعی می‌کند اجماع ایجاد کند. بارها هم گفته‌ام بنده رئیس بین المجالس بودم در زمان مجلس هفتم، با همتای ایتالیایی که صحبت می کردم گفتم (در آن زمان) بیش از ۵۰۰۰ ساعت بازرسی هسته ای داشته‌ایم، دوربین های آبی مداربسته داریم، هیچگاه به سمت هسته ای نرفتیم. او خودکار را از من گرفت و گفت که فلان مسئول شما گفته محو یک کشورکوچک را -ما اسرائیل را به رسمیت نمی شناسیم این جمله را نقل قول می کنم- چه چیز محو می کند؟ یک بمب هسته‌ای؛ پس شما بمب هسته‌ای دارید. این همان حرف نتانیاهو است. بنده گفتم وقتی نتانیاهو این را می‌گوید ما نیز این را نگوییم. طرح جمهوری اسلامی در مورد فلسطین اشغالی یک طرح رفراندوم است که نتیجه‌اش هم محو اسرائیل است. طرحی که مقام معظم رهبری در ۸ آذر ۱۳۷۶ در اجلاس کنفرانس اسلامی در تهران طرح را داد بعد این طرح در اجلاس مورد تایید قرار گرفت و الان ثبت در سازمان ملل است. صحبت ما در مورد فلسطین این است که گفتیم رفراندوم انجام شود همه فلسطینی های اصیل اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی با هم در انتخابات شرکت کنند هر چه که گفتند ما هم قبول داریم. این طرحی است که نتیجه آن محو اسرائیل است. اولاً رشته توییت بود که نصفش را زدند؛ دوم این که تفسیر کردند و سوم اینکه ببینید بزرگترین مشکل در حوزه سیاست عقل منفصل است. همه ما در این معرض هستیم. عقل منفصل یعنی من چیزی بگویم قبل و بعد را در نظر بگیریم و بگوییم فلاحت پیشه این است. توسط بنده از ۲۲ سالگی بالغ بر ۸۰ هزار بار مصاحبه و مقاله به چاپ رسیده با افتخار در دفاع از منافع ملی کشور. در این مدت چه انقلابی صورت گرفت که باعث شد یکباره فلاحت پیشه این ۸۰ هزار بار را زیر پا بگذارد!؟ پس یک شیطنت صورت گرفته است. جای سوال است چرا فقط به جز در یک محدوده در هیچ جای کشور واکنشی نداشته است؟ در یک شهر به خاطر مسائل انتخاباتی این کار صورت می گیرد. بنده نظرم مشخص است من اعتقادم بر این است که طرح جمهوری اسلامی یعنی رفراندوم نتیجه آن محو اسرائیل است و دیگر این که در شرایط کنونی من معتقدم در موضع کشور لازمه آن اعتدال در سیاست خارجی است. کشور باید خودش را از کانون هدف در بیاورد و به سیاست های خودش ادامه بدهد و باز هم معتقدم دشمنی ها علیه ایران به گونه‌ای کاذب افزایش پیدا کرده است.
ما مبحثی به عنوان تحلیل محتوا که یک درس است در سیاست داریم. به طور مثال به شخصی می گویی جاسوس! این را ما از منفی ۲۰ تا 20نمره می دهیم وقتی به یک شخص گفتی جاسوس نمره منفی هجده را می‌دهیم کسی را دوست خطاب می کنید یعنی مثبت هجده. موضع کشورها را با هم مقایسه می کنیم و بعد می گوییم شاخص مناسبت های ایران و به طور مثال عربستان در حال حاضر منفی ۸ است یا ایران و اردن مثبت ۸ است؛ من معتقدم واقعیت ایران در دنیای امروز در همه موضوعاتی که وجود دارد الان حدود مثبت ۱۶ است با همه ادبیاتی که در دنیا وجود دارد. اما چیزی که در قبال ما در دنیا شکل گرفته منفی ۱۶ است به خاطر اینکه ۸۵ درصد رسانه ها در دنیا صهیونیستی هستند، صهیونیست ها در مراکز رسانه های مختلف در دنیا حضور تصمیم‌گیرانه دارند. اینها فضا را به گونه‌ای کاذب علیه ما شکل داده‌اند مایی که مثبت ۱۶ هستیم در دنیا در مورد مسائل حقوق بشری، صلح و امنیت بین المللی و حتی انرژی هسته‌ای و هر آنچه شما می‌گویید؛ ولی ما را منفی ۱۶ قرار داده‌اند آیا خودمان به این موضوع کمک نکرده ایم؟
-شنیده می شود قصد کاندید شدن برای راهیابی به مجلس یازدهم را ندارید. این موضوع را تایید می کنید؟
قبلاً اعلام کرده ام که در انتخابات به دلایل شخصی شرکت نمی کنم. من معتقدم که به هرحال باید جایی باشید که بتوانید کاری را انجام بدهید. من فکر می کنم در حد توان خودم کار انجام داده ام. در اسلام آباد غرب رسماً اعلام کردم که قصد کاندید شدن ندارم. خیلی از دوستان در این مدت پشت سر من قرار گرفته بودند و به حرمت بنده شرکت نمی‌کردند. اعلام کردم که قطعاً در اسلام‌آباد نخواهم آمد برخی ها گفتند که در کرمانشاه به حوزه انتخابیه ورود می کند اما در کرمانشاه هم قصدی ندارم و یکی از مسائلی که باعث شد روی ریاست کمیسیون علیه ما کار کنند همین شایعات بود.
من در شهرم گفتم نمی‌آیم اما این به آن معنی نیست که در کرمانشاه می خواهم بیایم. واقعاً قصدم این است که اصلاً در مجلس شرکت نکنم. شان مجلس باید بالا بماند. وظیفه نمایندگان است که مجلس را در راس امور نگه دارند. هر چند که در هر دوره‌ای به گونه‌ای مجلس را به توپ می بندند. فقط لیاخوف نیست! خیلی‌ها مجلس را به توپ می بندند وقتی مجلس تضعیف شود حتماً مهمترین نهادی که می توانیم به آن افتخار کنیم را خودمان تضعیف کردیم.
به هرحال باید بگویم من همیشه مدیون و سپاسگزار مردم خوب اسلام آباد غرب و دالاهو هستم.
نظر شما