به گزارش کردپرس؛ سال 94 بود که اولین دوره از جشنواره موسیقی لیلاخ در دهگلان برگزار شد و با استقبال خوب مردم روبرو شد همین موضوع دلیلی شد تا این جشنواره تداوم پیدا کرده و 3 سال دیگر نیز برگزار شود.

این جشنواره، با وجود تمام نواقصی که داشت باعث شد تا مسئولین ارشاد اسلامی در چهارمین دوره از این برنامه به فکر تشکیل دبیرخانه دائمی برای آن باشند که با پیگیری های انجام گرفته سرانجام دبیرخانه دائمی این جشنواره نهایی شد و با تشکیل آن موافقت شد.

دورنمای این جشنواره، بین المللی شدن آن و نزدیک شدن به معیارهای یک جشنواره واقعی بود، در حالی که همگان خود را برای برگزاری پنجمین دوره آماده می کردند صبح امروز دوشنبه طی اطلاعیه ای که از سوی فرمانداری شهرستان دهگلان اعلام شد، برگزاری این جشنواره که قرار بود 30 و 31 مرداد ماه سال جاری باشد به تعویق افتاد، هر چند به نظر می رسد استفاده از کلمه «به تعویق افتادن» تنها ترفندی برای جلوگیری از اعتراض های احتمالی در آینده به عدم برگزاری این جشنواره باشد چون با یک حساب سرانگشتی می توان به این نتیجه رسید که پس از پشت سر گذاردن ماه های حرام محرم و صفر، وارد فصل سرما در دهگلان خواهیم شد و تنها فضای قابل استفاده برای برگزاری این مراسم، پارک شهر دهگلان است که با ورود به فصل سرما عملا این گزینه نیز حذف خواهد شد.

آثار و نتایج مدیریت های چندگانه در دوره های قبل

به نظر می رسد دلیل به تعویق افتادن یا همان عدم برگزاری جشنواره، کشمکش ها و جدل هایی باشد که بین اعضای شورای شهر دهگلان با مدیر اجرایی این جشنواره وجود داشت. در آخرین جلسه ای که به منظور آخرین هماهنگی های به جهت برگزاری هر چه مطلوب تر جشنواره در سالن جلسات فرمانداری دهگلان با حضور شخص فرماندار، مدیر اجرایی جشنواره، شهردار و اعضای شورای شهر دهگلان برگزار شد شاهد درگیری شدید لفظی بین اعضای شورای شهر با مدیر اجرایی انتخابی این برنامه بودیم.

اعضای شورای شهر، خواستار استعفای دبیر اجرایی و جایگزینی نفر دوم برای این منصب بودند، اداره کل ارشاد اسلامی نیز به این دلیل که دبیر اجرایی منتخب، از سرمایه گذاران و اسپانسر بخش خصوصی در حمایت از این جشنواره بود با جایگزینی وی مخالف بود.

اعضای شورای شهر با حساب کشی های دوره های قبل این جشنواره، خواستار روشن شدن هزینه ها و شفافیت مالی بودند. هرچند این درخواست منطقی به نظر می رسید اما نخست اینکه جای این درخواست در جلسه ای با عنوان جلسه هماهنگی و به این شکل بسیار نادرست بود و دوم اینکه درخواست از یک سرمایه گذار برای اعلام منابع کمک مالی خود باعث خواهد شد که بسیاری از سرمایه گذاران بخش فرهنگی رغبتی برای ورود به این بخش نداشته باشند همانطور که همین گونه هم شد.

موضوع دیگری که اعضای شورای شهر آن را به عنوان نگرانی خود در این جلسه مطرح کردند این بود که به جهت نزدیک شدن به ایام انتخابات برخی از افراد از این برنامه برای تبلیغات استفاده ابزاری کنند که البته راهکارهایی نیز برای رفع این نگرانی از سوی دبیر اجرایی ارائه شد که مورد قبول شورا واقع نشد و تاکید آنها همچنان بر استعفای دبیر اجرایی و اجرای این برنامه با مشارکت مستقیم شورا و شهرداری بود.

در نهایت این دبیر اجرایی جشنواره بود که به دلیل عدم هماهنگی ها و همکاری های لازم از سوی عوامل موثر در اجرای جشنواره، استعفا داد اما باز هم همچنان که شاهدیم مردم شهرستان دهگلان از شاد بودن در دو شب محروم شدند.

چند سوال قابل طرح

چند سوال در این جریان قابل طرح است که توجه به آنها ضروری است، آیا امیدی به رفع شبهات مالی موجود در چهار دوره قبل این جشنواره و اعلام شفافیت مالی وجود خواهد داشت یا وعده رفع این شبهات مالی ابزاری خواهد بود برای پیشبرد برخی اهداف و هیچ گاه اجرایی نخواهد شد؟

سوال دوم این است که متولی اصلی این جشنواره همچنان که در برنامه های وزارت ارشاد اسلامی نیز آمده است، این وزارتخانه می باشد حال چگونه است که برخی ادارات همچون جمعیت هلال احمر شهرستان، به عنوان مدعی ورود می کنند؟

و سوال سوم این است که اینک که درخواست شورای شهر مبنی بر کنار گذاردن دبیر اجرایی جشنواره اجرایی شده است آیا اعضای شورای شهر می توانند و می خواهند پنجمین دوره این جشنواره را با همان کیفیت اعلام شده برگزار کنند؟

یکی از نکاتی که در لابلای سخنان مسئولین در جلسه مذکور به گوش رسید و بسیار قابل تامل بود این بود که این جشنواره هنوز به عنوان یک مطالبه برای مردم دهگلان تعریف نشده است بنابراین برگزاری یا عدم برگزاری آن، چنان توفیری نخواهد داشت.

در هر صورت ورود برخی از سلایق شخصی به حوزه فرهنگ، عدم توجه به متولی اصلی و عدم تمرکز مدیریت در اجرای این برنامه، باعث محرومیت مردم دهگلان از خوشی دو روزه ای شد که بعضی از خانواده ها در کنار همدیگر می توانستند از آن بهره ببرند.

با نگاهی به سایر شهرستان های استان کردستان در حوزه فرهنگ، در می یابیم که هر کدام از این شهرستان ها جشنواره ای را به نام خود به ثبت رسانده اند که با اجرای مستمر هر ساله آن، باعث ایجاد رونق در منطقه خود شده اند همچون جشنواره «دف، نوای رحمت» در سنندج، جشنواره بین المللی «تئاتر خیابانی مریوان» و جشنواره «شعر عاشورایی» در قروه.

دهگلان نیز صاحب دو جشنواره تعریف شده بود، یکی جشنواره «شعر وحدت» که به دلیل عدم وجود بسترهای لازم برای برگزاری آن، این میزبانی از دهگلان خلع و به کامیاران سپرده شد و دیگری نیز جشنواره «موسیقی لیلاخ» که درست زمانی که امید به بهبود در مطلوبیت و غنای آن افزایش یافته بود، با برخی از کج سلیقگی ها به تعویق و یا شاید هم به فراموشی سپرده شود.

در نهایت باید منتظر ماند و دید مدعیان فرهنگ در این شهرستان، چه آینده ای را برای این جشنواره رقم خواهند زد.

گزارش از ظریفه احمدی