به گزارش خبرگزاری کُردپرس، گویند سياوش در اسطوره خداي گياهان است، او بايد بميرد تا سرسبزي و طراوت به طبيعت برگردانده شود. نماد انسانی پاک که تمام تلاش خود را برای زدودن زشتی به کار برده است. این همان داستان مردان طبیعت است که عاشقانه عمر خود را برای حفظ سرسبزی گذاشتند اما آتش طبیعت ناجوانمردانه به جانشان افتاد و سرود جاودانگی سر دادند و ققنوس وار پر کشیدند. . شریف، امید، رحمت و محمد طبیعت را سبز می خواستند و تاب تحمل خاکستری شدنش را نداشتند؛ آتش را به جان خریدند تا شاید سبز بماند اما نمی دانستند پس از یکسال از پر کشیدن آنها هم همچنان طبیعت در آتش می سوزد و خاکستری می شود.

سوم شهریور 97 بود که حریق گسترده ای در کردستان، هزاران هکتار از جنگل های بلوط را بی صدا از بین برد و 4 تن از مردان طبیعت تصمیم گرفتند یک تنه در مقابل این آتش بایستند و آن را خاموش کنند اما آتش مجالشان نداد و این شد که درختان ذره ذره خاکستر شدند و دل عاشقان طبیعت را به درد آوردند. سال گذشته برای چهار شهید سبز در مریوان یک روز عزای عمومی اعلام شد اما طبیعت از دست رفته هم عزای عمومی می خواهد چرا که جنگل هم یک جامعه زنده است و پر از جاندار است. باید گریست به حال جامعه نباتات که بی صدا در آتش انسانی می سوزند و دم بر نمی آورند. باید گریست به حال سرزمینی که سرسبزی و طراوتش شهره عالم است و مصداق جنت خداست حالا جنگل های خرمش در آتش غفلت می سوزد و خیال خاموشی ندارد. جامعه نباتی در کردستان حال خوشی ندارد و مورد بی‌توجهی کامل مسئولان قرار گرفته و روند تخریب و نابودی‌شان تسریع شده است. طبق تازه ترین آمار سالجاری هم، آتش سوزی های کردستان افزایش یافته و در بزرگترین آتش سوزی، 15 هکتار از جنگل های بلوط منطقه جنگلی روستای «برقرو» در آتش سوخت.

به نظر می رسد دستگاههای مسئول در امر حفاظت از محیط زیست عزم خود را برای نابودی محيط زيست جزم کرده اند و هرگز این هشدارها و طعنه ها نتوانسته سازمان حفاظت محیط زیست را به عنوان متولی اصلی به خود آورد.

زنگ خطر تخریب طبیعت کم نظیر زاگرس به صدا درآمده و کم کم به زمین های بی مصرف و بی ارزشی تبدیل می شوند که آیندگان در تصورشان هم نمی گنجد اینجا در گذشته پر از دار و درخت بوده است.