به گزارش خبرگزاری کُردپرس، گردشگری محور اصلی چهاردهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان بود اما اغلب مهمانان حاضر در جشنواره در این مسئله که مریوان هنوز راه زیادی برای تبدیل شدن به قطب گردشگری در پیش دارد، اتفاق نظر داشتند. روزنامه ایران هم روز گذشته در گزارشی که تیتر یک روزنامه شده با عنوان «مریوان، شهر شانو» به این مهم پرداخته و معتقد است که برگزاری جشنواره تئاتر خیابانی در این شهر مؤثر است اما هرگز کافی نیست و تحقق رؤیای قطب توریستی نیازمند همراهی همه بخش‌های شهر است تا مریوان بتواند به یک قطب مهم گردشگری تبدیل شود تا جوانانش ناچار نشوند برای گذران زندگی، ترک دیار کنند یا به کولبری تن دهند.

بر اساس این گزارش راه زیادی باقی مانده تا جاده‌ها درست شود، زیرساخت‌ها گسترش پیدا کند و امکانات لازم فراهم شود.
تا به امروز هم جشنواره چندان بی‌تأثیر نبوده است. هستند گردشگران داخلی که برنامه سفر پایانی تابستان‌شان را با تقویم این جشنواره هماهنگ می‌کنند اما هنوز راه زیادی باقی مانده تا رؤیای بادپروا دبیر جشنواره که آرزو دارد جشنواره تئاتر خیابانی، مریوان را به گردشگران و آنان که در جست و جوی مکان‌های تازه‌اند، بشناساند، محقق شود و جشنواره، سفره‌های مردمان این سرزمین را رنگین‌تر کند.

در بخشی دیگر از این گزارش هم به مهمان نوازی مردم مریوان اشاره شده است: «جشنواره که باشد، همه مردم شهر دست به کار می‌شوند. بعضی دست به کار ساخت و ساز تئاتر و تعدادی دیگر هم هستند که نمایشی اجرا نمی‌کنند. در کار تدارکات هم نیستند. اصلاً قرار نیست مسئولیتی در این جشنواره داشته باشند اما همراهی‌شان هیچ هم کم نیست. کافی است کنار خیابان بایستید و دستی تکان دهید یا نام یکی از همین پارک‌هایی را که نمایش‌ها در آن اجرا می‌شود، بر زبان آورید. کمتر پیش می‌آید که راننده‌ای ماشینش را برایتان متوقف نکند. تا این جای کار هیچ اتفاق عجیبی نیفتاده است. اما همین که به مقصد برسید و بخواهید کرایه را حساب کنید، آن وقت است که متوجه تفاوت عجیب این مردم می‌شوید. آنها از شما هیچ کرایه‌ای نمی‌گیرند چون میهمان جشنواره هستید. تازه آن زمان است که متوجه می‌شوید بسیاری از آنان اصلاً راننده تاکسی نیستند. آنها به رسم میهمان‌نوازی شما را به مقصد رسانده‌اند. در یک سفر کوتاه سه چهار روزه بارها با این موضوع رو به رو می‌شوید و هر بار یکی از این جمله‌ها را می‌شنوید که «شما میهمان ما هستید» یا «مهم این است که شما مردم را شاد می‌کنید» و شما با شگفتی درمی‌یابید که در این شهر که در نقطه مرزی است، که در این شهر که وضعیت اقتصادش مغشوش شده، که در این شهر که غم کولبرانش، دل‌ها را به درد می‌آورد، شادی مردم اتفاقاً خیلی مهم است! آنقدر مهم که هر کس دوست دارد سهمی کوچک در آن داشته باشد. این است تفاوت عجیب مریوان!»

و در پایان هم اشتیاق فوق العاده مردم مریوان برای تماشای تئاتر توصیف شده است و اینکه تئاتر خیابانی از همان سال هایی که مریوان غرق در آتش و جنگ و خون بوده سنگ بنای تئاتر خیابانی شکل گرفته است: «در آن سال‌های آتش و جنگ که هر لحظه بوی مرگ و ویرانی می‌آمد، گروه‌های تئاتری، در کوچه و خیابان‌، تئاتر اجرا کردند تا قوت قلبی باشد برای مردمی که شادی برایشان، رؤیای گمشده‌ای بود تا تاب بیاورند روزهای آتش و خون را. و همین اجراهای جسته گریخته، سنگ بنای شکل‌گیری جشنواره تئاتر خیابانی مریوان شد. جشنواره پا گرفت و جان گرفت چراکه هنر با خون این مردم آمیخته است. فراموش نکنیم مریوان احتمالاً تنها شهری است که نه تنها یک پارک که سوپرمارکت، فروشگاه و حتی رستورانی به‌نام «شانو» دارد؛ شانو در زبان کردی یعنی «نمایش»!حالا هم می‌توان رؤیای دبیر جشنواره را در میان حریرهای رنگارنگ، در میان پارچه‌های زربافت و آواهای دل‌انگیز جست و جو کرد، اگر همتی باشد و علاقه‌ای.»