به گزارش خبرگزاری کُردپرس، در سفر یک هفته ای که برای پوشش خبری چهاردهمین جشنواره تئاتر خیابانی در مریوان داشتم، دیدم که مریوان از مشکلات بسیاری رنج می برد: نیزارهای زریوار که حالا دیگر مانع دیدن زیبایی های دریاچه هستند، بی نظمی شهر، پسماندهای زباله، نبود پارکینگ در شهری پرترافیک، بافت فرسوده شهر و ....

اما مسئله ای که برایم بیش از همه قابل توجه بود قطعی مکرر برق و خاموشی های پیاپی شبانه در مناطق نزدیک دریاچه زریوار بود. در روز اختتامیه که به هتل برگشتیم از ساعت 12 شب تا 2 بامداد برق منطقه زریوار سه بار قطع و پس از 5 دقیقه دوباره وصل شد. این نوسان برق در طول روز هم مدام تکرار می شد و در طول چند روز اقامت در این شهر بارها و بارها شاهد قطعی مکرر برق بودم. قطع و وصل مکرر برق هر چند دقیقه یکبار و در یک بازه زمانی دو ساعته، امری غیرطبیعی است که قطعا به آسیب جدی به وسائل برقی منجر می شود.

به تاثیرات این نوسانات برق روی لوازم برقی منازل فکر کردم که در این وانفسایی که قیمت لوازم خانگی سر به فلک کشیده اینگونه قطعی های مکرر برق چه خسارت هایی می تواند به دنبال داشته باشد اما مردم صبور مریوان تاکنون در این باره دم بر نیاورده اند و هیچ جا اعلام نشده است. در یک سال اخیر و با وقوع جنگ اقتصادی، آنچه که بیش از همه تحت تاثیر قرار گرفت لوازم خانگی برقی بود که شاهد افزایش قیمت نجومی بود و مسلما با سوختن لوازم برقی جایگزین کردن آنها کار بسیار سختی است. شاید در نگاه اول این مشکل چندان پر اهمیت به نظر نرسد اما قطعی های مکرر برق برای شهری که قرار است- و باید- قلب تپنده نه تنها کردستان که منطقه غرب باشد، این مشکلات به ظاهرا ساده نشان دهنده عمق یک فاجعه مدیریتی است. فاجعه ای که مریوان را به جای تبدیل به یک شهر توریستی همیشه زنده به یک شهر خاموش و بی روح مبدل کرده است. مریوان پاره تن کردستان از نبود یک برنامه ریزی مناسب برای توسعه رنج می برد.