نقش نخبگان در توسعه جامعه را می توان بر دو محور متصور شد .اول مطالبه توسعه و دوم نهادینه کردن توسعه و فرهنگ سازی آن.
اورامانات سرزمین فرهنگ و ادب، همیشه خاستگاه مردان و زنان فرهیخته و بزرگی بوده است که فرزانگی و فرهیختگی آنها جغرافیای وسیعی از چند کشور را در بر گرفته است .فرهیختگانی که هیچگاه از نقش نخبگی خود کوتاه نیامده اند .
توسعه یا همان " گمشده اورامانات " گوهر نایابی است که فرزندان آن سال به سال، کوی به کوی و در به در بدنبال آن بوده اند.
در این میان نخبگان اورامان پرچمداران این مطالبه گری بوده و همیشه با ارائه راهکارهای منطقی و قانونی قافله مطالبه گری توسعه را رهنمون بوده اند .
اما امروزه بستر این فرهنگ برجسته را ویروسی بنام " بی تفاوتی و عافیت طلبی " فرا گرفته است . ویروسی که جُثه چابک و فربه نخبگی را در اورامانات نحیف و لاغر کرده است .
اورامان از دیرباز و از عهد باستان مهد شَور و محل تجمعِ " ژیران " قوم بوده است. ( البته اکنون نیز سرشار از نخبگان و فرهیختگان دلسوز است).
اما نمیدانم بر سر ما چه باریده است که روح مطالبه گری و خواستن از ما پر کشیده و دیگر شاهد آن پویایی لازم در خواستن و رسیدن به توسعه نیستیم .دیگر شاهد تحرک و پویایی در عرصه های مختلف نبوده و همگرایی و همنوایی نخبگان را در پیگیری توسعه اورامانات نمی بینیم .
روزگاری نه چندان دور، ما شاهد بیشترین و بزرگترین همگرایی ها در مطالبه و پیگیری مسائل منطقه بودیم اما امروزه جای خالی این همنوائی ها و نقش بزرگان را به شدت حس می کنیم .
نخبگان ما باید نقش های دوگانه خود را در توسعه منطقه بدرستی ایفا کنند. نباید دچار روزمرگی و یا خدایی نکرده بی تفاوتی کشنده شوند.همه در برابر نسل های آینده منطقه مسئولند.
مطالبه توسعه و بسترآفرینی برای تحقق آن صحنه ای است که همه باید در پای آن نقش ایفا کنیم .
روی سخن من با کسانی است که می توانند صدای گویا، چشم نافذ و علمدار این عرصه باشند .
این عزیزان نباید صبر کنند تا ایام انتخاباتی پیش بیاید و در آن نقش آفرینی کنند و فردای انتخابات نقش و وظیفه خود را در قبال منطقه فراموش کنند .
مطالبه محورهای توسعه منطقه در سایه قانون مداری، لحاظ شرایط مختلف، پیگیری های ورای منطقه و صد البته همگرایی و همصدایی شکل می گیرد .
لازمه تحقق مطالبات منطقه، عبور از خود و منافع شخصی است .نخبگان ما باید به یک گفتمان مشترک که همان گفتمان توسعه اورامانات است، برسند و بر سر آن تفاهم کنند .
این عزیزان نباید از مسئولیت اجتماعی خود در قبال منطقه شانه خالی کنند. نباید صحنه را برای کسانی خلوت کنند که هیچ جایگاهی در منطقه ندارند .اورامانات نباید جولانگاه کسانی باشد که میراث دار هیچ فرهیختگی از اورامانات نیستند .بی تفاوتی بزرگان جامعه، فضای رانت و سوءاستفاده را برای برخی ها فراهم می کند. مسائل منطقه باید مورد توجه و کندوکاو نخبگان منطقه باشد .
ما نباید بی تفاوت، از کنار مسائل منطقه بگذریم هر کسی در هر موقعیتی مسئولیتی در قبال توسعه منطقه دارد و باید نقش خود را بدرستی ایفا کند .
همه ما نیک می دانیم که یک دست صدا ندارد، اما همدلی و همنوایی راه تحقق مطالبات را باز کرده و مسیر آنرا هموار می کند .
پس بیاییم همه با هم شعارمان همه برای اورامانات واورامانات برای همه، باشد .
و اما راهبرد موثر در این میان " همنوایی و همدلی " است .
نظر شما