این کشاورز نمونه کردستانی در گفت و گو با کُردپرس با اشاره به افزایش سرسام آور هزینه های تولید در بخش کشاورزی نسبت به نرخ خرید تضمینی و همچنین دیر کرد در پرداخت طلب کشاورزان انتقاد کرد و گفت: روند فعلی ادامه داشته باشد، خودکفایی در تولید گندم به خطر خواهد افتاد و در خصوص «تامین امنیت غذایی» آن هم در حوزه محصول استراتژیک گندم دچار مشکل خواهیم شد که این مسئله با اصل سیاست های اقتصاد مقاومتی به هیچ وجه سازگار نیست.
رحیمی با اشاره به اینکه اگر در حوزه غذایی خصوصا گندم وابسته به خارج شویم، اقتصاد کشور در برابر تحریم های ظالمانه دشمن آسیب پذیر می شود، گفت: گندم مانند قطعات ماشین نیست که تحریم شود، بتوان یک کاری کرد یا اصلا مردم بگویند ماشین سوار نمی شوند، این موضوع ربط مستقیم به امنیت غذایی کشور دارد و مسئولین باید این را به صورت جدی مد نظر داشته باشند.

نرخ تضمینی راضی کننده نیست
وی با بیان اینکه از زمانی که کشور در زمینه گندم به خودکفایی رسیده است حمایت از گندمکاران بسیار کم شده است، گفت: به عنوان مثال از سال 93 تاکنون نرخ تضمینی گندم نسبت به هزینه ها بسیار کم افزایش پیدا کرده است به خصوص در دو سال گذشته با وجود تورم نجومی که در کشور شاهد بودیم این نرخ تنها حدود 10 درصد افزایش پیدا کرده که جوابگوی هزینه های کشاورزان نیست.
رحیمی با بیان اینکه هزینه های گندمکاران حدود 100 تا 200 درصد افزایش داشته است و نرخ تضمینی خرید گندم جوابگوی آن نبوده است، گفت: در نتیجه امسال با کاهش تولید مواجه شدیم چرا که انگیزه کشاورزان برای تولید گندم کم شد.
کردستان 30 درصد کاهش تولید داشت
این کشاورز نمونه کردستانی، میزان افت تولید در استان را حدود 30 درصد اعلام کرد و گفت: این در حالی است که در سال آبی گذشته بارندگی های مناسبی داشتیم اما به دلیل عدم حمایت تولید کاهش پیدا کرد. این روند اگر ا ادامه پیدا کند در سال های آینده قطعا تولید بیشتر کاهش پیدا می کند و جوانان بیکار می شوند چرا که استان کردستان وابسته به کشاورزی و به ویژه گندم است.
وی یکی از تبعات ادامه این وضعیت را افزایش مهاجرت جوانان به شهرها عنوان کرد و گفت: طبق برآوردی که کرده ام و در قالب جدولی برای شورای مرکزی گندمکاران هم ارسال شده است، امسال میانگین 10 هکتار زمین گندم دیم 2 میلیون تومان درآمد داشته است. آیا یک خانوار می تواند با این مقدار زندگی کند؟ قطعا نه، بنابراین کشاورزان مجبور می شوند که به وام بانک ها روی بیاورند. اغلب کشاورزان به بانک ها بدهکار هستند بانک ها هم حمایت نمی کنند بر خلاف شعارهایی که داده می شود.
وی با بیان اینکه میزان سود بانکی در بخش مکانیزاسیون 15 درصد و در بخش زراعت و تولید 18 درصد است، گفت: بخش تولید گندم با ادامه این روند رو به نابودی می رود. این یک زنگ خطر است.
کشاورزان نیازمند حمایت
رحیمی با بیان اینکه استان کردستان یکی از قطب های مهم تولید گندم در کشور است، گفت: در استان دامپروری و زراعت مکمل یکدیگر هستند اگر از بخش گندم حمایت نشود حتی بخش دامپروری هم تحت تاثیر قرار می گیرد.
وی با بیان اینکه اگر دولت نمی خواهد ما وابسته به خارج از کشور باشیم در این حوزه ها انتظار داریم از ما حمایت کنند، گفت: اگر در این زمینه وابسته باشیم دیگر مثل قطعات ماشین نیست که بشود کاری کرد، گندم غذای مردم است، الان تحریم ها هست و در آینده هم خواهد بود. محصول گندم یک محصول استراتژیک است و باید به صورت جدی در سیاست گذاری در این زمینه تجدید نظر شود.
این کشاورز نمونه کردستانی با بیان اینکه در حال حاضر سال زراعی جدید شروع شده، ولی هنوز نرخ خرید تضمینی برای سال آینده مشخص نشده است، گفت: نرخ خرید تضمینی که ما انتظار داریم؛ نزدیک به 3 هزار تومان است چرا که اگر کم تر از این باشد جوابگوی پوشش هزینه های تولید نیست. هزینه ها افزایش یافته است. یک تراکتور که سال گذشته یا سال 96، 100 میلیون تومان بوده الان شده 200 میلیون تومان. دنباله بندها 250 تا 350 درصد افزایش قیمت داشته اند. سموم کشاورزی تا 500 درصد افزایش قیمت داشته ایم در برخی موارد سموم .اینها ابزار کار کشاورزی است. ما هم چیز خاصی نمی خواهیم از دولت. ما که وام بلاعوض نخواسته ایم وام کم بهره هم که می خواهیم، دوباره می آوریم بخش تولید و برای تامین امنیت غذایی کشور مورد استفاده قرار می گیرد.

وی با بیان اینکه وقتی یک کارگاه تولیدی ورشکست می شود دولت بسته های حمایت هایی دارد برای نجات آنها، گفت: الان اکثر کشاورزان و گندمکاران ما هم چنین وضعیتی دارند، این وضعیت مانند یک دمل چرکین است اگر سر باز کند، دیگر حمایت هم جواب نمی دهد ما امروز نیازمند حمایت هستیم.

کشاورزان برادری شان را ثابت کردند، دولت هنوز نه
رحیمی با اشاره به اینکه در سال جاری با توجه به قیمت پایین خرید تضمینی دلالان چشم طمع به این محصول استراتژیک در کشور داشتند، گفت: خوشبختانه غاطبه کشاورزان ما آنقدر خود را متعهد به کشور و تامین امنیت غذایی مردم می دانستند که با آنها همکاری نکردند. این به معنی تعهد و اثبات برادری از سوی کشاورزان است اما متاسفانه متاسفانه دولت آنطور که باید حمایت نکرد و این روند ادامه داشته باشد انگیزه تولید در کشاورزان از بین خواهد رفت.