به گزارش کرد پرس، علیرضا غفاری جوان کارآفرین پاوه ای متولد 1365 و اصالتا اهل روستای خانقاه در شهرستان پاوه است. وی که کودکی و نوجوانیش را در روستای محروم و کم بهره از امکانات مادی خانقاه گذرانده، توانست با پشتکاری که بعدها بیشتر خودنمایی و پله های ترقی را یکی پس از دیگری طی کند.

علیرضا پس از اخذ مدرک کارشناسی مترجمی و کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی، منتظر آگهی های استخدام دولتی نماند و آستین ها را بالا زد و آموزشگاه زبان انگلیسی غفاری را سال 1392 در یک ساختمان کوچک استیجاری در شهر پاوه تاسیس کرد. وی در آن زمان فقط با 4 نفر پرسنل و 70 زبان آموز کارش را آغاز کرد اما از همان اوان راه رویاهای بزرگتری در سر داشت.

ذهن خلاق و پشتکار مثال زدنیش باعث شد آموزشگاه غفاری بسیار سریع تبدیل به یک مرکز بزرگ آموزشی در جهت آماده سازی نیروی کار جوان و مجهز به علم روز برای ورود به بازار کار شود. تیم آقای غفاری امروز با 32 نفر پرسنل شاغل، شاید به اندازه آمار یک سال اشتغال دولتی در شهر پاوه، نیروی کار استخدام کرده باشد و چه بسیار کارآموزانی که پس از دریافت آموزش های لازم در این مرکز هم اکنون وارد بازار کار شده اند.

پای سخن آقای غفاری می نشینیم و او ناگفته های فراوانی از سختی مسیری که طی کرده است دارد. بیش از همه چیز مثبت اندیشیش به چشم می آید و آینده ای که از نگاه او بسیار روشن است. سختی ها و مشکلات را مطرح می کند اما گله ای ندارد و برتوان و برنامه ریزی خودش متکی است.

علیرضا می گوید 8 سال پیش کارم را با 4 نفر نیرو و 70 زبان آموز در حوزه آموزش زبان انگلیسی شروع کردم. اما آموزشگاه اکنون به مرکز آموزش زبانهای زنده دنیا، آموزش راهنمای گردشگری، مترجمی و صنعت توریسم و... بدل شده که 32 نفر پرسنل و 1200 کار آموز دارد. ساختمان محقر استیجاری پیشین هم جای خود را به یک ساختمان 3 طبقه مالکیتی خود آموزشگاه داده است. و اینها تنها بخشی از مواهب پشتکار و عزم راسخ وی وهمراهانش است. آقای غفاری مولف کتاب واژگان غفاری است و به همراه زبان آموزانش مستند Home را هم ترجمه و صداگذاری و آماده نشر کرده است.
نکات ظریف بسیاری در کار آقای غفاری وجود دارد. وی در اغلب روستاهای محروم منطقه اورامانات کارگاههای کارآموزی برگزار کرده است و در بسیاری از موارد ریالی هم بابت دوره ها از کارآموزان بی بضاعت دریافت نکرده است. در آموزشگاه ایشان شهریه افراد مستضعف و یا کسانی که بیمار سرطانی و صعب العلاج در خانه دارند رایگان است و این مسئله آقای غفاری را چنان در منطقه زبانزد کرده که صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران راسا اقدام به ساخت مستند پنجه های کارآمد غفاری نمود و چندی پیش از شبکه مستند سیما پخش کرد.
اما موضوع جالبی در کار آقای غفاری به چشم می خورد که شاید بتواند چراغ راه بسیاری از مسئولین دولتی باشد که به دور از شعارهایی که هرگز جامه عمل نمی پوشند بتواند معضل بسیار مهمی از مناطق مرزی غرب کشور را حل کند.
آقای غفاری طی سالهای اخیر با دعوت از دهها کولبر منطقه اورامانات اقدام به آموزش آنان در حوزه های گردشگری و راهنمای تورسیم کرده است. با ابتکار و همت وی و بدون هیچ تبلیغ و انتظار تشویقی، هم اکنون دهها کولبر که زمانی برای کسب لقمه نانی، شرایط جانکاه کولبری و حمل وسایل قاچاق را به جان می خریدند، به شغلهای بسیار مفیدی رو آورده اند. دهها کولبر پس از دریافت آموزشهای لازم در آموزشگاه وی حالا اقامتگاههای بوم گردی دایر کرده اند، شماری سفره خانه های سنتی تاسیس کرده اند و دهها نفر هم مترجم و راهنمای گردشگران شده اند و به صنعت توریسم و گردشگری منطقه پیوسته اند.
این کار علیرضا شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد اما اگر دقیقتر به موضوع بنگریم می بینیم که در ابعادی کوچک وی کاری کرد که دولت تدبیر و امید در 8 سال اخیر حتی در ابعاد کار آقای غفاری موفق به انجام آن نشد. به همین جهت است که معاون محترم وزیر تعاون و رییس سازمان فنی حرفه ای کشور همین چند روز پیش که به پاوه سفر کرد در محل آموزشگاه غفاری حاضر شد و از وی به احترام یاد کرد. حتی معاون محترم وزیر به ایشان پیشنهاد جذب کارآموز از کشورهای همسایه بویژه منطقه اقلیم کردستان را داد تا شاید در آینده نه چندان دور هنر اقای غفاری بین المللی شود. اما می شود بجای اظهار تاسف های خشک و خالی و شعارهای انتخاباتی برای حل مشکل کولبران کمی هم از علیرضا الهام گرفت تا شاید بتوان بساط این شغل پرخطر کوله بری را برای همیشه برچید.
آقای غفاری همچنین مترجم و مفسر نمایندگان یونسکو در ماموریت ثبت جهانی اورامانات بود و نقشی پررنگ در این زمینه ایفا کرد. هنر و کارآمدی پنجه های آقای غفاری بسیار بیشتر از آن چیزی بود که در این گزارش کوتاه آمد اما اگر متولیان امر همین چند نکته در خصوص کارها و طرح های نوآورانه و برپایه توان داخلی ایشان را مورد بررسی قرار دهند شاید بتوان در آینده نزدیک با همت غفاری ها بسیاری از عقب ماندگی و توسعه نیافتگی های مناطق محروم کردنشین را حل کرد.