به گزارش خبرگزاری کُردپرس، پیاده راه سازی خیابان فردوسی سنندج، طرحی است که قرار بوده در اردیبهشت سال 96 به مرحله اجرا در بیاید اما تا به امروز که بیش از دو سال از آن می گذرد این خیابان نتوانسته پیاده راه شود و حالا دیگر جایی برای عبور مردم در آن باقی نمانده و به محل کشمکش مغازه داران، دستفروشان و رانندگان تبدیل شده است.

طرح پیاده راه سازی خیابان فردوسی به عنوان شلوغ ترین قسمت شهر سالهاست که در راهروهای شورای ترافیک خاک می خورد و جامه عمل پوشانده نمی شود. معاون اسبق عمرانی استاندار کردستان در یکی از جلسات شورای ترافیک استان که اسفندماه 95 برگزار شد، قول داد که اردیبهشت 96، طرح پیاده راه شدن خیابان فردوسی سنندج به صورت آزمایشی اجرا شود. اما این گفته هم مانند همان اجرای طرح ساماندهی دستفروشان در حد وعده باقی ماند و اکنون که بیش از دو سال از آن گذشته هنوز رنگ واقعیت به خود نگرفته است!

نمونه یک الگوی موفق در اجرای طرح پیاده راه سازی می توان شهر همدان را نام برد که در مجاورت سنندج قرار گرفته است. با وجود آنکه سنندج برای اجرای این طرح در تنها یک خیابان شهر اندرخم یک کوچه مانده است ، طرح پیاده راه سازی اکنون در سه خیابان اصلی در هسته مرکزی شهر همدان به اجرا درآمده است که علاوه بر رفع مشکلات ترافیکی در کاهش آلودگی ناشی از خودروها هم تاثیرات مثبتی به دنبال داشته است. سوال این است که اجرای اینگونه طرح ها چگونه در استان های همجوار به راحتی امکانپذیر است اما در شهر سنندج امکانپذیر نیست و هیچ وقت عملی نمی شود؟

این خیابان در برخی از ساعات روز آنچنان شلوغ و بی نظم می شود که اگر از نمای بالا به آن نگاه کرد بیشتر یادآور فیلم هایی است که از خیابان های شلوغ بمبئی هند و کراچی پاکستان دیده ایم. خیابان فردوسی سنندج دیگر گنجایش این همه جمعیت و خودرو و دستفروش را ندارد و باید برای آن فکری کرد. پیشنهاد می شود مسئولان مربوطه یک روز مسیر میدان آزادی تا میدان انقلاب را پیاده بروند تا بدانند که وضعیت این خیابان چگونه است و مردم برای عبور از آن با مشکل اساسی روبرو شده اند به گونه ای که به دلیل اشغال پیاده روی آن توسط دستفروشان و مغازه داران باید درست از وسط خیابان و لابلای ماشین ها رد شوند که خطرات بسیاری برای آن در پی دارد.