یکی از جنبه های این اظهار نظر، به عرصه عمومی و نحوه گزینش و انتخاب وکلای مجلس هم بر می گردد. آقای کدخدایی در این یادداشت نوشته است: «در این دوره بررسی صلاحیت نمایندگان محترم با حساسیت ویژه ‌تری انجام شد. دلیل رد صلاحیت برخی نمایندگان فعلی، دخالت در انتصاب چند مدیر مدرسه یا گرفتن امتیاز یک کارخانه است. یک نماینده برای قاچاق سیگار رشوه کلان پرداخت کرده است.....»

اما نکته مهم در این مورد این است که در برخی حوزه های انتخابیه مصادیقی از سخنان آقای کدخدایی وجود دارد که تایید صلاحیت شده اند. به طوری که برخی حوزه های انتخابیه وجود دارد که نماینده هیچ مدیر غیر همسویی را باقی نگذاشته و حتی مستقیم و غیر مستقیم برای کسانی که احساس کرده، شاید هوس کاندیداتوری داشته باشند با پرونده سازی آنان را از صحنه خارج کرده است . نماینده ای هست که ارکان هیات اجرایی را با همدستی رئیس هیات اجرایی انتخاب می کند. آقای کدخدایی سری به برخی حوزه های انتخابیه بزنید ببینید سرایداران ادارات و مدارس هم از ترکش تیغ برخی نمایندگان مصون نیستند. نمایندگانی هستند که حتی در انتخاب اتاق رقیب معزول خود هم نظر می دهند. نماینده ای هست که مجوز ترک تشریفات واگذاری معادن را برای طرفداران خود می گیرد. نمایندگانی هستند که پول های در اختیارشان را کاملا در اختیار اعضای ستاد انتخاباتی خود گذاشته اند، نمایندگانی هستند که به نهادهای خدماتی مانند بهزیستی و کمیته امداد و بنیاد مسکن هم رحم نمی کنند. آقای کدخدایی در این زمان بمدد تکنولوژی رد پول گم نمی شود شایسته است رد پول های کثیف گرفته شود و ثروت های نمایندگان و اطرافیانشان را رصد کنید. آقای کدخدایی کمی دقت داشته باشید چند نفر از نمایندگان بخاطر صرفا منافع مادی تغییر وزارتخانه داده اند. وزارت نفت چه جذابیتی دارد که برای ورود به آن سر و دست می شکنند. آقای کدخدایی لطفا بفرمایید آیا نمایندگان هم علیرغم مسائل مبتلا به نمایندگی می توانند رقبای خود را رد صلاحیت کنند؟ چرا بعضی نمایندگان بجای گرم کردن فضای انتخابات تلاش می کنند رقبای مطرح خود را حذف کنند. این در کجای قاموس اخلاقی نمایندگی درج گردیده است؟ آقای کدخدایی کاندیداهای چند چهره با چهره همسویی از فیلتر شما عبور می کنند چون معتقدند هر چهره کاربرد خود را دارد.

اینکه چه تعداد از نمایندگان فعلی رد صلاحیت شده فعلی، مصداق این سخنان هستند بر ما پوشیده است و قطعا شورای نگهبان اعتراضات آنان را بررسی و نتیجه نهایی به زودی اعلام می شود، اما اینکه چه تعداد از نمایندگان فعلی تایید شده از این گونه اتهامات مبرا باشند هم جای سوال دارد. به طور کلی یکی از شاخصه های مهم «انتخاب اصلح» در مورد نامزدهای فعلی مجلس هم دوری آنان از چنین انگاره هایی است. در حال حاضر در بسیاری از مناطق کشور می توان مصداق هایی سراغ گرفت که شائبه هایی این چنین در اطراف شان وجود دارد و لازم است رسانه ها با شفافیت بیشتری در این موارد به مردم برای انتخاب فرد اصلح کمک کنند. نمایندگانی را در حال حاضر می توان سراغ گرفت که به صورت جدی برای انتخاب مجدد در حال تلاش هستند اما در مورد اطرافیان آنها شائبه های جدی وجود دارد. فلان نماینده تعدادی از نزدیکانش در پرونده های قضایی متهم هستند. نمایندگانی را سراغ داریم که در جریان استیضاح وزیر راه و شهرسازی شائبه هایی مبنی بر دریافت امتیازهایی مطرح است و هنوز به افکار عمومی در این مورد جواب قانع کننده نداده اند. به نظر می رسد، یکی از اقدامات مهم که باید از سوی رسانه ها انجام شود بررسی این شائبه ها است تا بار دیگر در انتخابات بعدی شاهد نباشیم که کسانی که 4 سال نماینده مردم بوده اند، به دلایل ذکر شده در صحبت های آقای کدخدایی رد صلاحیت شوند. افکار عمومی را باید با میزان تعهد و اهداف نامزدهای مجلس آشنا کرد و پس از آن نیز مطالبه روشنگری و تعقیب عملکردها را دنبال کرد تا نماینده های مردم در مجلس «صلاحیت» نمایندگی داشته باشند. بخشی از این نماینده ها از سوی شورای نگهبان رد شده اند اما داور مطمئن تر در این عرصه مردم و افکار عمومی هستند. با روشنگری رسانه ای در مورد مدعیان فعلی می توان تایید یا رد صلاحیت جدی را از افکار عمومی برای آنان گرفت. نمایندگانی که این شائبه ها در موردشان مطرح است باید به صورت جدی به افکار عمومی پاسخ دهند و در صورت اقناع مردم بتوانند دوباره به مجلس بروند در غیر این صورت در بر همین پاشنه معیوب فعلی خواهد چرخید.

آقای کدخدایی در این یادداشت نوشته است: «فردی که روسای آموزش و پرورش و ارشاد و مدیر چند مدرسه در یک شهر را با اعمال نفوذ از میان لیدرهای انتخاباتی خویش منصوب کرده، شاید در هیچ دادگاهی محکوم نگردد اما چنین فردی شایسته نمایندگی است؟»

این سوال مهمی است که باید فضای قضاوت آن در افکار عمومی از سوی رسانه ها فراهم شود، افرادی هم اکنون در مجلس نماینده مردم هستند که فلان معلم آموزش و پرورش را به عنوان معاون در یک سازمان تخصصی و اقتصادی تحمیل کرده اند، این سوال مهم را باید افکار عمومی از خود بپرسد این چنین افرادی شایسته نمایندگی آنان در مجلس هستند؟

یا در بخش دیگری از یادداشت آقای کدخدایی می خوانیم: «فردی که ۲۷۰ میلیارد تومان در یک پروژه ساختمانی در یک شهر سرمایه‌گذاری کرده و امتیاز تأسیس یک کارخانه آب معدنی را از طریق اعمال نفوذ برای برادر کوچکش که زیر سی سال سن دارد گرفته، چنین فردی باید تأیید شود؟ فردی که در پوشش موسسه عام‌المنفعه با ارز دولتی گوشت وارد کرده و با قیمت آزاد در بازار عرضه کرده و مخارج انتخاباتی خود را از این طریق به‌دست آورده، باید تأیید شود؟ »

از این دست سئوالات مهم نه تنها در مورد نماینده های رد صلاحیت شده، (البته شاید تعدادی از آنان از این اتهامات مبرا شوند و دوباره تایید شوند) بلکه در مورد تایید شده ها و حتی بسیاری از نامزدهای فعلی هم مطرح است.