1. رهایی از دو بت قبیله گرایی و جناح بندی ها. در ایلام همواره انتخابات در حصار دو بت صورت می‌گیرد. به گونه ای که دور اول انتخابات مجلس شورای اسلامی به دلیل ذهنیت بت قبیله ای کاندیداها نمی‌توانند حدنصاب لازم را برای انتخاب شدن به دست آورند، زیرا قبایل زیادند و نامزدهایشان متعدد، و به امید ورود به رقابت در دور دوم تلاش می‌کنند. در دور دوم هست که با بت بعدی، یعنی آرای جناحی، مانع انتخاب اصلح می‌شوند. نتیجه محصور ماندن در چارچوب هر دو بت، انتخاب افراد محدودنگر قبیله ای و جناحی، و در نتیجه عدم توجه نمایندگان ادوار به منافع ملی و استان و ماندن در دایره تنگ منافع حزبی، قبیله ای و فردی است.

2. مجلس نیازمند افراد صاحب فکر و دارای شم سیاسی و آینده نگرانه برای تدوین قوانین برای حال و آینده است. باید توجه داشت که داشتن سابقه مدیریت اجرایی و مشهور به «مدیر» الزاما به معنای قانونگذار خوب بودن نیست. مجریان و مدیران کارآمد به درد امور اجرایی می‌خورند که بایستی در دولت، قوه مجریه، از آنها استفاده شود.

3. طریقه فهم افراد صاحب صلاحیت برای قانونگذاری دو امر است: یکی برنامه مدون داشتن و دیگری شیوه سخنوری. برای انتخاب اصلح ضرورت دارد از کاندیدهای محترم برنامه مدون برای توسعه استان درخواست کرد. در برنامه های مدون منابع، فرایند، زمان بندی و مراحل اجرای وعده های داده شده به صورت مشخص و متناسب با بودجه، حوزه اختیارات یک نماینده و شرایط استانی تعیین می شود. این گونه کاندیداها خود زبان گویای برنامه هایشان هستند. دیگر نیازی به دیلمانج، مبلغ، خطیب، ریش سفید یا سخنور دعوت شده از پایتخت ندارند و خود با صلابت و استدلال رئوس برنامه های خود را طرح و تبیین می‌کنند. یادمان باشد که بین سخنوری و جدل ورزی تفاوت است. در جدول ورزی، کاندیدا خوب حرف می‌زند، دغدغه های مردم را بیان می‌کند، دل مردم را به دست می آورد، دیگر کاندیداها را خوب می‌کوبد اما برنامه ندارد. ولی یک سخنور دارای برنامه «حرفه‌های خوب» می‌زند که قابلیت تحقق دارند.