بعدها این عنوان جنبه تشریفاتی پیدا کرد و بعنوان جایگاهی افتخاری به کسی که دارای فضائل اخلاقی بود اعطا می گردید و امروزه کسی به هرطریقی به این مرحله علمی ورود پیدا می کند ازهمان ابتدا علاقه مند است به او «دکتر» گفته شود. مرحوم دهخدا این کلمه را برگرفته از کلمه دستور ایرانی به معنی رئیس و پیشوا در دین زرتشتی می داند. حتی برخی بزرگان دینی در اسلام را قدیم به نام دستور خطاب می کردند، معادل این کلمه به زبان فرانسه دکترا گفته می شود. عالمی که به چند علم اشرافیت داشت در قدیم بدان حکیم گفته می شد. البته واژه «دکتر» امروزه بصورت اعم در باره پزشک هم اعمال می شود که در قدیم بدان طبیب گفته می شد.

امروزه دکتر فراگیرترین واژه ای است که در بین برخی اقشارجامعه رد و بدل می گردد. به تعبیرامروزی بالاترین «هشتگی» است که در بین اقشاری خصوصا مسئولین «ترند» شده است. قبلا واژه مهندس جذابیتی داشت و اگر وارد فضای اداری می شدی و نام مدیرمربوطه را بخاطر نمیداشتی او را مهندس خطاب می کردی وجواب میگرفتی. اما ازمانی که تحصیلات تکمیلی روج پیدا کرد، واژه مهندس مندرس و کهنه شد و دکتر با افتخار جایگزین آن گردید. هم اینک مدیران و حتی کارشناسان ادارات را باید دکتر خطاب کنید تا اقبالی نشان بدهند. تنزل و تحقیر واژه «دکتر» از زمانی شروع شد که مراکز آموزشی با هدف درآمد زایی اقدام به ایجاد رشته های دکتری نمودند. خصوصا دکتراهای پژوهش محور یا به تعبیری بگوییم مدرک فروشی، به یکباره جایگاه علمی دکتری را ساقط نمود. مدیری که با یک قلم می تواند میلیاردها تومان اختلاس کند، قطعا هزینه های ناچیز صدور مدرک دکتری برایش چندان کار دشواری نمی باشد. درکسب مدرک دکتری او با کسی که با دست فروشی و هزاران مشقت زندگی علمی خود را تامین نموده است یکسان می باشد. برخی مدیرانی که مدرک دکتری گرفته اند اصلا از فرایند شروع و اتمام آن اطلاعی ندارند مقاله و پایان نامه با پول خریداری می شود و نهایتا کارمند زیر دستی همه کارهای او را انجام می دهد تا اینکه ردای دکتری را برقامت مدیر نصب نمایند. با این وضعیت پیش بینی می شود درآینده نه چندان دور؛ دکتری جزء لاینفک جایگاه مدیریتی بشود واین جایگاه منیع که روزی برازنده بزرگانی بود که الحق حکیم دانا و توانا بودند؛ اینک ملعبه دست عده ای سیاس سالوس صفت قرار بگیرد. به طوری که دیگر رغبت برای فراگیری علم باقی نماند و این فضا طوری مهیا شود که عالمان آن را برای شخصیت های تشریفاتی خالی نمایند.

ازجمله کاربردهای واژه دکتری انتخابات ها می باشد. الان اگر کاندیدایی پیشوند دکتر نداشته باشد نوعی کسر شان است و اگر به مجلس راه یابد مانند بعضی از نمایندگان عوامگرا، حتما مدرک دکتری را با هرشیوه ای که شده بدست خواهد آورد و اگر راه نیابد هم برای دوره بعد حتما او را با پیشوند دکترخواهید دید. این بدترین جفایی است که درحق این جایگاه علمی صورت می گیرد ومع الاسف دردی فراگیر شده است، از رئیس جمهور بگیر تا مدیران ارشد و میانی همگی علاقه عجیبی به این واژه پیدا کرده اند بعضا دیده شده دو مدیری که کمبود شخصیت دارند در محافل عمومی یکدیگر را دکتر صدا می کنند که اطرافیان متوجه شده و ازآن تبعیت کنند. در محفل مدیران اگر صدا کنی «دکتر» دهها نفر خواهند گفت بله! بدون اینکه به مسئولیت این جایگاه علمی توجهی داشته باشند.